نگاهی کوتاه به فیلم ابد و یک روز

در کنار فیلم های طنز وکمدی ایرانی که درصد قابل ملاحظه ای از آثار سینمای ایران را تشکیل میدهد و صرفا جهت سرگرمی مخاطبان ساخته میشوند تا برای دقایقی آنها را بخندانند فیلم هایی هم ساخته میشود که برای مخاطبان حرفه ای فیلم و سینما جالب، دوست داشتنی و ارزشمند است مخاطبانی  که پارامترهایی چون محتوای فیلم نامه، نحوه ی کارگردانی و بازی بازیگران اثر، پیام هایی که فیلم قصد انتقال آن را دارد و موارد دیگر برایشان اهمیت دارد.

“ابد و یک روز” اولین فیلم بلند سینمایی ساخته سعید روستایی یک کارگردان 26 ساله و با بازی پیمان معادی، نوید محمدزاده، پریناز ایزدیار، ریما رامین فر، شبنم مقدمی، شیرین یزدان بخش، معصومه رحمانی، مهدی قربانی، محمد علیمحمدی، اسماعیل گرجی، امیررضا فلاح  است،فیلمی که متاثر از سبک فرهادی ولی متفاوت از نحوه ی فیلم سازی اوست. آنهایی که سینمای ایران را دنبال میکنند بازیگران سینمای ایران را نیز میشناسند، وخوب میدانند که حضور پیمان معادی در این فیلم با توجه به فیلم های اخیری که بازی کرده است نشان دهنده ی متفاوت بودن این اثر با آثار سینمایی این روزهای سینمای ایران است. سعید روستایی که فیلم نامه این اثر را نیز خودش نوشته  پیش از این سه فیلم کوتاه به نام های «شنبه»، «مراسم(از طرف آنها)» و «خیابان خلیلی خلوت» را کارگردانی کرده است.

ابد و یک روز در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر 9 سیمرغ بلورین را از آن خود کرد این فیلم سیمرغ های بلورین بهترین فیلمنامه، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر اول زن(پریناز ایزدیار)، بهترین بازیگر مکمل مرد(نوید محمدزاده)، بهترین تدوین، بهترین چهره پردازی، بهترین کارگردانی بخش نگاه نو و بهترین فیلم بخش نگاه نو را به دست آورد و در بخش های بهترین صدا، بهترین بازیگر مکمل زن(شیرین یزدان بخش) و بهترین بازیگر نقش اول مرد(پیمان معادی) نامزد شده بود.

ابد و یک روز فیلمی است که واقعیتی اجتماعی  را به تصویر میکشد، این فیلم داستان زندگی خانواده ای فقیر را به تصویر میکشد که یکی از اعضای خانواده (محسن) اعتیاد دارد و بارها برای ترک کردن به کمپ رفته ولی هر بار از آنجا گریخته است. اعتیاد محسن در کنار فقر خانواده باعث فلاکت و بدبختی آنها شده است. اعضای خانواده با این که از فقر و فلاکت رنج میبرند تلاش چندانی بار تغییر اوضاع نمیکنند وبه عبارتی مشغول مردنشان هستند و تنها این سمیه  است که بیشتر مسولیت خانواده بر روی دوش اوست و جور بیکار و تنبلی سایر اعضا را میکشد.به همین خاطر تصمیم به رفتن میگیرد ولی بقیه سعی دارند مانع آن بشوند تا تغییری در زندگیشان ایجاد نشود و همچنان سمیه جور بقیه را بکشد.  صحنه هایی از این فیلم، به صورت سمبلیک به فلاکت و بد بختی و بن بست های زندگی اشاره دارد که باعث میشود مخاطب خیلی راحت تر با فیلم ارتباط بر قرار کند، مثل انجایی که آبراه توالت بسته شده و سمیه و برادرش سعی دارند با ریخت آب این گرفتگی را از میان بردارند تا بوی تعفن همه جا را نگیرد.

فیلم پر دیالوگ است و کارگردان تمام سعی خود را کرده تا فیلم کاملا واقعی جلوه کند به همین خاطر دیالوگ ها کاملا هوشمندانه انتخاب شده و سعی شده است که جنبه ی شعاری به خود نگیرند. ابد و یک روز از آن  دسته فیلم هایی نیست که فیلم ساز پیام فیلم را توی صورت مخاطب فریاد میزند، در ابد و یک روز پیام فیلم در صحنه ها و بازی بازیگران آن حل شده است و آرام آرام وارد ذهنتان میشود.در بعضی از صحنه های فیلم،بازیگران باهم  حرف میزنند و بحث و دعوا و جیغ هم به آن اضافه میشود و آن صحنه را تبدیل به لحظاتی سرسام آور میکند.

ابد و یک روز از از محدود فیلم هایی است که مخاطب را کاملا به خودش جذب میکند، طوری که در بعضی صحنه ها قلبتان برای شخصیتی از فیلم تندتر میزند و نگرانش میشوید. اگر اهل سینما و فیلم دیدن هستید توصیه ما این است که تماشای این فیلم را فراموش نکنید زیرا با این وضعیت سینمای ایران فیلم هایی از این قبیل به ندرت ساخته میشوند. فیلم هایی که ارزش وقت گذاشتن را داشته باشند.