مسلماً وجود پلتفرم های همراه و رونقشان در سال های اخیر، یک مزیت بزرگ برای تمام سازندگان بازی های کامپیوتری در اقصی نقاط جهان محسوب می شود. خصوصاً برای آن دسته از بازیسازان مستقل و تازه کاری که از توان مالی چندان بالایی برخوردار نیستند و نمی توانند همانند کمپانی های بزرگ، فرنچایزهای چشمگیر و AAA را بصورت سالانه عرضه کنند. خوشبختانه رونق بازی های همراه، تمام بهانه های موجود در سر راه بازیسازان ریز و درشت را از بین برده است و اگر مدعیان بازیسازی بر روی این پلتفرم هم نتوانند اثر قابل قبولی منتشر کنند، دیگر باید قید بازی ساختن را بزنند چون نمی توان آنها را یک بازیساز واقعی دانست. در این میان بازیسازان ایرانی هم چند سالی است که از ساخت عناوین پر باگ و سر تا پا تقلید دسکتاپ دست کشیده اند و سری به پلتفرم های همراه زده اند تا شانس خود را در اینجا نیز امتحان کنند. بازی باقلوا یکی از جدیدترین تجربیات بازیسازان ایرانی در امر ساخت بازی های موبایل است که می تواند به عنوان تجربه ای تازه، راه را برای پیشرفت گروه سازنده اش و همینطور سایر بازیسازان ایرانی باز کند تا بتوانند در ادامه بازی های بهتری بسازند.
گروه سازنده ی باقلوا (شرکت Brain Ladder) در واقع همان کسانی هستند که پیش از این بازی شبگرد را ساخته بودند. اثری که می توان آن را یکی از تجربه های خوب بازیسازان ایرانی لقب داد. اما فروش ناموفق آن اثر و عدم برگشت سرمایه ی اولیه، موجب شد تا گروه سازنده با تشکیل تیمی جدید، به ساخت عناوین موبایل رو بیاورد و از همین رو، ما اکنون باقلوا را در برابرمان می بینیم. نام باقلوا در ابتدا ما را به یاد عناوین سبک Match 3 نظیر کندی کرش ساگا می اندازد. بازیهایی که اغلب از نام شیرینی جات برای نامگذاری خود بهره می برند. در واقع اینترفیس باقلوا نیز شکل ایرانی شده ی همان عناوین است و ما در این زمینه شاهد نوآوری خاصی نیستیم. با این حال گیم پلی بازی به هیچ وجه شباهتی به عناوین Match 3 ندارد و در این بخش قضیه، سازندگان به سراغ بازی های مشهور ایرانی نظیر اسم و فامیل رفته اند. ایده ای نوآورانه که ایکاش سبب ساز ساخت اثری کاملاً نوآورانه و جذاب می شد. امری که متاسفانه اتفاق نیفتاده اما این به آن معنی نیست که باقلوا اثر بدی به شمار می رود. شاید بتوان گفت که این بازی از برخی جهات می تواند شما را به خود جلب کند و تجربه اش چندان خالی از لطف نیست.
تصویری از محیط بازی باقلوا
البته گیم پلی بازی کاملاً شبیه بازی اسم و فامیل نیست و می توان آن را ترکیبی ساده از برخی خصوصیات این بازی با سرگرمی هایی نظیر جدول کلمات متقاطع دانست. به بیان ساده در هر مرحله از باقلوا، شما باید با تعدادی حرف از حروف الفبا، یک کلمه که مد نظر بازیست را تشکیل دهید و در مراحل بعدی نیز همین امر تکرار می شود. در واقع یکی از نکات منفی این اثر در همینجا خودنمایی می کند. این که شما هیچ تغییر یا پیشرفت محسوسی را در طول بازی حس نمی کنید و این امر ممکن است در ادامه موجبات خستگی و دلزدگی شما از باقلوا را فراهم بیاورد. با این حال موزیک های ایرانی به کار رفته در مراحل این اثر می تواند یکی از نکات مثبت بازی قلمداد شود و در کل به عنوان جای پای اول، می توان باقلوا را تجربه ای قابل تامل برای سازندگانش دانست. تجربه ای که آنها می توانند به خوبی از آن درس گرفته و در اثار بعدیشان آثار قدرتمندتری را به مخاطب عرضه کنند. اگرچه به کار بردن مفاهیم بومی در ساختار یک بازی ایرانی، امری بسیار پسندیده است اما ساختار کلی یک بازی خوب باید قابلیت جلب تمام گیمرهای جهان را داشته باشد تا ما بتوانیم همانند رقبای خارجی، در آنسوی مرزها نیز حرفی برای گفتن داشته باشیم. مسلماً توجه به این مسئله ی مهم می تواند کمک حال بازیسازان سخت کوش ایرانی برای ارائه ی آثاری بهتر و قدرتمندتر در آینده باشد. اگر به تجربه ی عناوین ایرانی و خصوصاً بازی کردن با حروف و کلمات در اوقات فراغت علاقمند هستید، پیشنهاد می کنم بازی رایگان باقلوا را از کافه بازار یا سیبچه دانلود کرده و حتماً امتحانش کنید. در ادامه برای گروه سازنده ی بازی یعنی گروه Brain Ladder آرزوی موفقیت می کنیم و امیدواریم که در آینده بتوانیم عناوین بهتری را از آنها شاهد باشیم.
این که بازی نیست یک سرگرمیه واسه بچه های مدرسه!!!
کشورای دیگه مدلای کاراکترای گیم و انیمیشن هاشونو فوق العاده میسازن چرا که که معتقدن هر چی که انسان میبینه تو روح و روان و حتی جسمش تاثیر میزاره. حتی تو انیمه های ژاپنی با بزرگتر نشون دادن چشمها سعی دارن چشمهاشونو از حالت بادومی در بیارن. حالا با درست یا غلط بودن این قضیه کار ندارم. اما کاراکتر در این حد داغون و کلنگ؟ این از این، اون از شکرستان.
از ما که گذشت. ولی میترسم فرضیه ژاپنی ها درست در بیاد و قیافه نسل های آینده کم کم کلنگی بشه. :l