تراشههای تنسور مدت‌هاست که هم نقطه قوت و هم ضعف دستگاه‌های پیکسل بوده‌اند و به گوگل امکان ارائه قابلیت‌های بی‌نظیر هوش مصنوعی را می‌دهند. با این حال، عملکرد و بهره‌وری حرارتی این تراشه‌ها جای بهبود زیادی دارد و نسبت به رقبا یک یا دو نسل عقب‌تر هستند. دلیل اصلی این مسئله استفاده گوگل از کارخانه نیمه‌رسانای سامسونگ با کیفیت پایین‌تر برای تولید تراشههای تنسور است. خوشبختانه، به نظر می‌رسد که پیکسل 10 این مشکل را با انتقال به کارخانه پیشرفته‌تر TSMC برطرف خواهد کرد. گزارشی جدید نشان می‌دهد که این تغییر، حرکتی موقتی نخواهد بود و گوگل قصد دارد در آینده نزدیک به همکاری با TSMC برای تراشه های تنسور ادامه دهد.
گزارش DigiTimes حاکی از آن است که گوگل همکاری خود با TSMC را حداقل برای 3 تا 5 سال آینده ادامه خواهد داد؛ یعنی تا حداقل پیکسل 14 در سال 2029. با توجه به فناوری و فرآیند پیشرفته تولید TSMC، این تغییر باید تأثیر مثبتی بر بهره‌وری حرارتی تراشه های تنسور داشته باشد و از داغ‌شدن یا گرمای بیش‌ازحد آن‌ها جلوگیری کند (به نقل از @Jukanlosreve). این تصمیم گوگل را در کنار شرکت‌هایی همچون اپل و کوالکام قرار می‌دهد که برای تولید تراشههای موبایلی خود به TSMC تکیه دارند.
تراشه‌ای با دمای پایین‌تر همچنین می‌تواند به عمر باتری کمک کند، همان‌طور که در سری پیکسل 9 مشهود بود. تراشه تنسور G4 این گوشی‌ها که با فناوری 3nm پیشرفته سامسونگ ساخته شده، به طور قابل‌توجهی خنک‌تر عمل کرده و انرژی کمتری نسبت به نسل‌های قبلی مصرف می‌کند. مودم جدید اگزینوس 5400 نیز نقش مؤثری ایفا می‌کند، زیرا نسبت به مودم قبلی اگزینوس سامسونگ بهینه‌تر است.
شایعات حاکی از آن است که گوگل در حال تولید تراشه تنسور G5 پیکسل 10 با استفاده از فناوری 3nm TSMC است، همان فناوری‌ای که اپل برای تراشه A18 در آیفون 16 به کار گرفته است.
فرآیند پیشرفته‌تر تولید تضمینی برای افزایش عملکرد نیست
فرآیندهای پیشرفته تولید TSMC معمولاً تقاضای بالایی دارند و شرکت‌ها اغلب قراردادهای چندساله منعقد کرده و ظرفیت تولید را سال‌ها پیش‌از موعد رزرو می‌کنند. علاوه بر این، تولیدکنندگان تراشه، SoCهای موبایلی را براساس فرآیند تولیدی که برای ساخت آن‌ها برنامه‌ریزی کرده‌اند طراحی می‌کنند؛ بنابراین، برای گوگل از نظر استراتژیک منطقی است که ظرفیت کارخانه‌های TSMC را برای تراشه های تنسور آینده در سال‌های پیش رو تضمین کند.
فرآیند تولید جدیدتر، بهره‌وری انرژی را بهبود می‌بخشد و طراحی تراشههای متراکم‌تر را ممکن می‌سازد. برای گوگل، این بدان معناست که می‌تواند همان عملکرد را با مصرف انرژی کمتر ارائه دهد یا اندازه تراشه را کاهش دهد و در نتیجه هزینه‌های احتمالی را کاهش دهد.
با این حال، بهبود عملکرد بیشتر به عواملی همچون افزایش سرعت کلاک، به‌روزرسانی هسته‌های CPU و بهینه‌سازی‌های معماری بستگی دارد تا صرفاً فرآیند تولید. بنابراین حتی با استفاده از کارخانه‌های TSMC، تضمینی وجود ندارد که تراشههای تنسور آینده بتوانند با عملکرد پردازنده‌های اسنپدراگون پیشرفته کوالکام برابری کنند.
توسط 
دیدگاهتان را بنویسید