پنل QD-OLED در مقابل WOLED، کدام یک بهترین انتخاب است؟

شاید شما هم به فکر کوچ کردن از نمایشگرهای LCD به دنیای مانیتورهای OLED، آن هم با یک مانیتور جدید 32 اینچی 4K باشید. اما مطمئن نیستید که بین پنل‌های QD-OLED یا WOLED کدام یک را انتخاب کنید؟ مقاله امروز حاصل یک مقایسه کامل بین این دو نوع پنل است و دقیقاً نشان می‌دهد که کدام پنل در سناریوهای مختلف، بهتر عمل می‌کند. این مقایسه بین دو پنل OLED جدیدی که دو شرکت رقیب، یعنی سامسونگ و ال‌جی عرضه کرده‌اند انجام شده است که مشخصات پایه‌ای مشترکی همچون پنل 32 اینچی 16:9، حداکثر وضوح 2160*3840 یا همان وضوح (4K) و نرخ تازه‌سازی 240 هرتز را ارائه می‌کنند.

انواع پنل TN ،VA ،IPS – کدام بهترین انتخاب است؟

پنل QD-OLED سامسونگ در حال حاضر در مانیتورهایی مانند Asus PG32UCDM، MSI 321URX و Dell AW3225QF fi به کار رفته است، در حالی که پنل LG WOLED تاکنون تنها در نمایشگر خود این شرکت یعنی LG 32GS95UE استفاده شده است. اما قرار است که در ادامه‌ی سال 2024 مانیتورهای بیشتری با این دو پنل به بازارهای جهانی عرضه شود.

اما پنل‌های QD-OLED و WOLED چه هستند؟

پنل‌های QD-OLED و WOLED هر دو زیرگروه نمایشگرهای OLED به حساب می‌آیند که مخفف (organic light-emitting diode displays) است. این نام گذاری به نحوه تولید نور توسط صفحه نمایش اشاره دارد: پنل‌های OLED مستقیماً از لایه‌ای از دیودهای آلی نور ساطع می‌کنند که شامل میلیون‌ها دیود در هر پنل می‌شود.

همه پنل‌های OLED به این شکل عمل می‌کنند که چندین مزیت کلیدی را به دنبال خواهد داشت. از آنجایی که OLED ها مستقیماً از هر پیکسل نور ساطع می‌کنند، هر پیکسل می‌تواند به طور جداگانه خروجی نور خود را کنترل کند و در نتیجه ویژگیِ “لوکال دایمینگ” را ارائه دهد. لوکال دایمینگ (Local Dimming) تکنیکی است که سطح سیاهی نمایشگر را بهبود می‌بخشد، به این صورت که قسمت‌های تاریک را تیره‌تر به نمایش می‌گذارد، یک ویژگی مهم برای ارائه حالت HDR به شکلی استثنایی. همچنین OLED‌ها می‌توانند پیکسل‌های جداگانه را به طور کامل خاموش کنند تا رنگ مشکی واقعی را نمایش دهند که منجر به سیاهی عمیق در سطح صفر و سایه‌های غنی می‌شود.

اگر تا به حال از مانیتورهای LED استفاده نکرده باشید، پس بهترین گزینه برای مقایسه کردن می‌تواند LCD باشد. مانیتورهای (Liquid crystal displays) یا همان نمایشگرهای کریستال مایع دارای نور پس زمینه‌ای جداگانه‌ای هستند که نور را ساطع می‌کند و سپس از لایه‌ای از کریستال‌ها عبور می‌کند که برای کنترل رنگ و میزان روشنایی خروجی، تغییر وضعیت می‌دهند. از آنجایی که نور پس‌زمینه‌های LCD یا یکنواخت هستند یا به مناطق مختلف تقسیم می‌شوند، LCD‌ها فاقد کنترل بر پیکسل هستند، بنابراین دیگر از قابلیت تاریکی محلی هر پیکسل یا قابلیت خاموش کردن پیکسل‌های جداگانه را خبری نخواهد بود.

فرآیند انتقال کریستال در LCD نیز معمولاً کندتر از OLED است که خروجی نور یک پیکسل معین را تغییر می‌دهد. به طور خلاصه، ویژگی‌هایی که در یک نمایشگر OLED باید به دنبال آن باشید، کنترل بر پیکسل و سرعت انتقال آن است. ویژگی‌هایی که هم در WOLED و هم در QD-OLED وجود دارند.

اما نقطه‌ای که این دو زیرشاخه‌های OLED را با هم متفاوت می‌کند، ترکیب پنل و ساختار زیرپیکسلی آن‌ها است. WOLED از یک لایه OLED استفاده می‌کند که نور سفید ساطع می‌کند و سپس از فیلترهای رنگی عبور می‌کند تا قرمز، سبز و آبی را نمایش دهد. علاوه بر این، یک زیر پیکسل چهارم بدون فیلتر وجود دارد که به نور سفید لایه OLED اجازه عبور می‌دهد. این طراحی با چهارمین زیرپیکسل سفید خود، نام WOLED را مخفف “White OLED” می‌دهد.

اما QD-OLED از یک طیف نوری متفاوت استفاده می‌کند. لایه OLED در QD-OLED نور آبی ساطع می‌کند که از یک لایه نقطه کوانتومی عبور می‌کند و طول موج نور را به قرمز و سبز برای زیرپیکسل‌های قرمز و سبز تغییر می‌دهد. ساب پیکسل آبی از نور OLED آبی عبور می‌کند. بنابراین QD-OLEDها تنها دارای سه زیرپیکسل هستند و اینها در یک پیکربندی مثلثی با سبز در بالا و قرمز و آبی در پایین مرتب شده‌اند. QD در QD-OLED به لایه نقطه کوانتومی (quantum dot) اشاره دارد که کلید طراحی آن است.

البته باید به این نکته هم اشاره کرد که همچنان فناوری زیربنایی هر دو پنل همان OLED است، اما نحوه عملکرد پنل‌های WOLED و QD-OLED به طور قابل توجهی متفاوت است. تفاوت‌هایی که در نهایت منجر به اختلاف زیادی در عملکرد و سایر ویژگی‌های هر یک از نمایشگرها در برخی سناریوها می‌شود.

معرفی مانیتور گیمینگ Predator X49 X QD-OLED ایسر: نمایشگر فوق عریض 48.9 اینچی

QD-OLED در مقابل WOLED، عملکرد حرکتی

از نظر سرعت و عملکرد حرکتی، تفاوت کمی بین زمان پاسخ WOLED و QD-OLED وجود دارد. در بسیاری از مانیتورهای OLED‌هایی که تاکنون آزمایش شده است، سرعت انتقال تقریباً یکسان است: که در هر دو مورد WOLED و QD-OLED کامل سریع است و در محدوده 0.3 میلی‌ثانیه قرار می‌گیرد. بنابراین، هر دو فناوری پنل با نرخ تازه‌سازی یکسانی کار می‌کنند. در این دو مورد نیز، نرخ 240 هرتز، حداکثر سرعت قابل دستیابی برای هر دو پنل در وضوح 4K است که در نهایت عملکرد حرکتی یکسانی را نشان می‌دهد.

در واقع می‌توان گفت شرایط کاملا برخلاف زیرشاخه‌های فناوری LCD مانند TN، VA، و IPS است. بنابراین در هنگام تصمیم برای خرید یک نمایشگر OLED‌ اصلا لازم نیست در این زمینه بین WOLED و QD-OLED مقایسه‌ای انجام دهید.

با این حال، در این نسل از پنل‌ها، یک تفاوت کلیدی وجود دارد: در این مورد LG Display فناوری جدیدی ایجاد کرده است که آن را «حالت دوگانه» می‌نامد، که به پنل WOLED آنها اجازه می‌دهد با وضوح کمتر 1920×1080 با نرخ تازه‌سازی بالاتر 480 هرتز کار کنند. جابه‌جایی بین حالت‌ها، حداقل در LG 32GS95UE، از طریق دکمه‌ای که در لبه پایینی نمایشگر قرار دارد، کاملاسریع و به آسانی انجام می‌شود.

این به نمایشگرهای 4K WOLED مزیت واضحی در سرعت حرکت برای گیم‌های رقابتی می‌دهد، زیرا نرخ تازه‌سازی می‌تواند به راحتی تا دو برابر QD-OLED باشد. هنگام بررسی نتایج تست UFO Blur Busters، تفاوت وضوح بین OLED 240 هرتز و 480 هرتز مشهود است: تصویر 480 هرتز به سادگی بسیار واضح‌تر است و عناصری مانند متن با حرکت سریع در حرکت آسان‌تر تجزیه می‌شوند. با یک تصویر واضح‌تر و کمتر تار در حرکت با فرکانس 480 هرتز، گیمرهای حرفه‌ای در رقابت‌های آنلاین خود کاملا شرایط بهتری را تجربه خواهند کرد.

البته برای دستیابی به 480 هرتز در یک WOLED، باید رزولوشن را قربانی کرد و یک تصویر 1080p در این مانیتور از نظر وضوح یا وضوح متن، به ویژه در مقایسه با حالت اصلی 4K، چندان واضح به نظر نمی‌رسد. اما، این کاملاً یک حالت اختیاری است که هیچ تأثیری بر حالت 4K با نرخ 240 هرتز ندارد، بنابراین در بهترین حالت، یک پنل WOLED 4K می‌تواند در سناریویی که به سرعت بالا نیاز است کاملا موفق باشد، البته اگر با کاهش وضوح مشکلی نداشته باشید. اما وقتی هر دو پنل روی وضوح 4K با نرخ 240 هرتز تنظیم شده باشند، هیچ تفاوتی با یکدیگر نخواهند داشت.

همچنین نرخ به روزرسانی بالاتر در حالت دوگانه به این پنل WOLED در میزان تاخیر ورودی نیز برتری می‌دهد. پنل‌های OLEDهای 4K آزمایش شده، تأخیرهای پردازش زیر 1 میلی‌ثانیه در حالت‌های SDR و HDR خود داشتند، در حالی که زمان استفاده از حالت 480 هرتزی شاهد تاخیر به روزرسانی کمتر و تأخیر کلی کمتری هستیم، زیرا نرخ به‌روزرسانی دو برابر حالت 240 هرتز است. به طور خلاصه می‌توان گفت با وجود اینکه هر دو پنل در وضوح 4K و نرخ به روزرسانی 240 هرتز یکسان هستند، اما پنل‌های WOLED زمانی که روی حالت 480 هرتز تنظیم می‌شوند، می‌توانند بازهم تاخیر کمتری داشته باشند.

بنابراین اگر شما بیشتر به بازی‌های سینگل‌ پلیر یا همان تک نفره علاقه دارید و بیشتر از حالت 4K استفاده می‌کنید، پس باید توجه داشته باشید که تفاوت کمی بین فناوری‌های OLED در عملکرد حرکتی وجود دارد. اما اگر یک گیمر حرفه‌ای در بازی‌های آنلاین و چندنفره هستید، حالت 480 هرتزی ارائه شده با WOLED می‌تواند یک گزینه مناسب با تأخیر کمتر برای شما باشد.

گیگابایت در تمدید ضمانت مانیتور QD OLED به MSI و ASUS می‌پیوندد

QD-OLED در مقابل WOLED، میزان روشنایی

وقتی صحبت از نمایشگرهای OLED به میان می‌آید، روشنایی همیشه یک نقطه بحث مهم است، زیرا این یک ضعف شناخته شده در مقایسه با LCD به حساب می‌آید. تفاوت‌های کمی بین میزان روشنایی پنل 4K WOLED و 4K QD-OLED وجود دارد، اما ممکن است در حدی نباشید که اصلا به چشم بیایند.

میزان روشنایی پنل‌ها مخصوصا در مورد WOLED همیشه به یک شکل نیست. به طور مثال سال گذشته، برخی از سازندگان مانند ایسوس با استفاده از نمایشگرهای 1440p توانستند روشنایی بالاتری نسبت به سایر محصولاتی که از همان پنل استفاده کرده بودند ارائه دهند. QD-OLEDها در همه مدل‌ها از نظر قابلیت‌های روشنایی سازگارتر هستند، اگرچه دقت روشنایی می‌تواند متفاوت باشد. جدول زیر بر اساس آزمایش تعداد انگشت شماری از مدل‌های OLED 4K است که در دسترس خواهند بود.

روشنایی SDR اساساً بین مدل‌های WOLED و QD-OLED که تاکنون آزمایش شده، یکسان است. SDR یا Dynamic Range استاندارد فناوری می‌باشد که در اکثر نمایشگرها استفاده می‌شود. تصاویر SDR فقط از یک رنج محدود از نور و سایه استفاده می‌کنند، به این معنی که توانایی نمایش جزئیات در مناطق تاریک و روشن تصویر محدود است. هر دو نوع پنل 250 نیت را در پیکربندی SDR ارائه می‌کنند و حالت‌های روشنایی یکنواخت در دسترس هستند یا به‌طور پیش‌فرض فعال هستند. هیچ کدام از آن دو را نمی‌توان به عنوان نمایشگرهای پرنور و روشن معرفی کرد، و بنابراین در این مورد نیز هیچ مزیتی نسبت به یکدیگر نخواهند داشت.

اما در حالت HDR، هر دو نوع پنل دارای سطح یکسانی از حداکثر روشنایی هستند. بر اساس آزمایش‌ 32GS95UE، میزان روشنایی می‌تواند بین 2٪ تا 10٪ در مدل WOLED افزایش یابد، در حالی که در مدل‌های QD-OLED این افزایش به 5٪ محدود شده است. این نتجه بر اساس آزمایش مصنوعی با استفاده از الگوهای استاندارد به دست آمده است.

اما در بحث دقت روشنایی، همه چیز بسته به مدل مانیتور شما می‌تواند متفاوت باشد. تاکنون، مدل‌های QD-OLED که آزمایش شده است، دقت ردیابی EOTF بیشتری نسبت به مدل WOLED ال‌جی به دست آورده‌اند، اما در چند سال اخیر آزمایش‌های OLED، نشان داده است که این مزیت بیشتر به نحوه تنظیم محصول خاص مربوط می‌شود تا تکنولوژی مورد استفاده در پنل نمایشگر.

بنابراین بهتر است قبل از انتخاب مانیتور مورد نظر، به نتايج اعلام شده در بررسی‌ها مراجعه کنید. همچنین این امکان وجود دارد که سایر مانیتورهای WOLED که قرار است در چند ماه آینده عرضه شوند، دقت مشابهی را برای HDR EOTF ارائه دهند.

دقت روشنایی ممکن است در دنیای واقعی کاملا متفاوت به نظر برسد. در حالی که الگوهای آزمایشی تفاوت روشنایی بین پنل‌های WOLED و QD-OLED را به نحوی دیگر نشان می‌دهد، اما در صحنه‌های واقعی، نمایشگرهای QD-OLED که مورد بررسی معمولاً روشن‌تر بودند. به عنوان مثال، در تست ویدیوی APL پایین ما، MSI 321URX به 897 نیت می‌رسد، در حالی که LG 32GS95UE در روشن ترین حالت خود تنها 603 نیت را به دست می‌آورد. تفاوت کمتری در صحنه‌های میانی APL وجود دارد، اما همچنان یک مزیت برای QD-OLED به حساب می‌آید. با این حال، این مورد باید در هر مدل از نمایشگرها به صورت ویژه ارزیابی شود، زیرا حتی برخی از QD-OLED‌ها عملکرد کاملا متفاوتی دارند، تفاوتی که بین مانیتورهای مختلف از برندهای MSI، Asus و Dell مشاهده می‌شود.

اما چیزی که در تمام مدل‌های متنوع ثابت می‌ماند، این است که پنل‌های QD-OLED روشنایی رنگ به طور قابل توجهی بالاتر از WOLED دارند. خوب تمام نتایج روشنایی که تاکنون مورد بحث قرار گرفته‌اند مربوط به روشنایی رنگ سفید بود که در WOLED به لطف زیرپیکسل سفید آن در وضعیت بهتری قرار دارد. اما هنگام نمایش رنگ‌های روشن و بسیار اشباع شده، زیرپیکسل سفید نه تنها هیچ تاثیر مثبتی ندارند بلکه منجر به نتایج ضعیف‌تر در پنل WOLED می‌شوند.

به طور معمول، روشنایی رنگ در یک QD-OLED بیش از دو برابر بیشتر از یک WOLED است. برای رنگ‌های اصلی، روشنایی قرمز از 105 به 241 نیت از WOLED به QD-OLED، سبز از 296 به 686 نیت و آبی از 34 به 69 نیت بهبود می‌یابد. همچنین برای رنگ‌های ترکیبی مانند فیروزه‌ای و ارغوانی برتری زیادی خواهید دید. این بدان معناست که وقتی در محتوا یک عنصر روشن و بسیار اشباع شده وجود داشته باشد، مانند یک علامت نئون، صفحه نمایش QD-OLED بسیار روشن‌تر می‌شود.

QD-OLED در مقابل WOLED، حجم و فضای رنگ

در این قسمت ما برتری چشم‌گیر QD-OLED در حجم رنگ را داریم. بر اساس تست APL پایین، که در آن هر دو پنل روشن‌ترین خروجی‌های خود را تولید می‌کنند، QD-OLED حدود 73% Rec را به دست می‌آورد، که در مقابل WOLED تنها نرخ 34 درصد را به دست آورده است. این مزیت به وضوح به QD-OLED برای نمایش بیشترین بخش از محدوده رنگ و روشنایی HDR می‌رود.

اگرچه تفاوت کمتری در پوشش فضای رنگی وجود دارد. WOLED معمولاً حدود 72 تا 73 درصد Rec در برمی‌گیرد. اما پوشش فضای رنگی در پنل QD-OLED در محدوده 80 درصد قرار دارد. بنابراین، در حالی که QD-OLED می‌تواند طیف وسیع‌تری از رنگ‌ها را نسبت به WOLED نمایش دهد، اما وقتی معیار روشنایی در نظر گرفته نمی‌شود، هر دو نوع پنل طیف رنگی گسترده‌ای مناسب برای HDR ارائه می‌دهند.

QD-OLED در مقابل WOLED، وضوح متن

وضوح متن با پنل‌های 4K QD-OLED و 4K WOLED یک نکته مهم برای بحث است. هر دوی این پنل‌های جدید با چگالی بالاتر، وضوح متن بهتری را نسبت به نمونه‌های قبلی ارائه می‌دهند، و به نظر می‌رسد که برای استفاده معمولی، کیفیت متن در هر دو پنل کاملا مناسب است.

هرچند شما کیفیت و وضوح متنی که در یک پنل LCD وجود دارد را نخواهید دید، اما برای اکثر برنامه‌هایی مانند مرور وب یا نوشتن اسناد، بسیار خوب است و در طی این آزمایش‌ها که به مدت نسبتا طولانی نیز انجام شده است، مشکلی در انجام امور روزمره به چشم نیامده است.

البته پنل‌های 4K و 32 اینچی QD-OLED و WOLED متن را به دلیل ساختار زیرپیکسلی متمایزشان به‌صورت متفاوتی ارائه می‌کنند. WOLED از پیکربندی RGWB به صورت راه راه استفاده می‌کند، در حالی که QD-OLED از پیکربندی مثلثی RGB استفاده می‌کند که زیرپیکسل سبز در بالای قرمز و آبی قرار دارد.

سیستم‌عامل‌های مدرن از تکنیک‌های رندر متن زیر پیکسلی برای افزایش کیفیت متن استفاده می‌کنند و این تکنیک‌ها بر اساس طرح‌بندی‌های زیرپیکسل نواری RGB سنتی که در پنل‌های LCD دیده می‌شوند، طراحی شده‌اند. هرگونه انحراف از نوار RGB منجر به کاهش کیفیت متن می‌شود و هر دو QD-OLED و WOLED دارای طرح‌بندی متفاوتی نسبت به نوار RGB هستند.

در تجربه به دست آمده در طی این آزمایش‌ها، مشخص شده است که در دقت 140 PPI، در حالت 4K شرایط در دو پنل QD-OLED و WOLED کمی متفاوت است. در پنل QD-OLED معمولاً کمی حاشیه‌های صورتی-سبز را به ترتیب در پایین و بالای متن نمایش داده می‌شود در حالی که پنل WOLED معمولاً مقداری سایه را در امتداد لبه های چپ یا راست متن نشان می‌دهد.

بر اساس استفاده معمولی که در طول تست از این پانل‌ها شده است، با مقیاس‌پذیری 120 درصدی حروف در ویندوز، سایه زدن در WOLED نسبت به حاشیه‌های QD-OLED محسوس‌تر است. با این حال، پس از بررسی طیف وسیعی از پیکربندی‌های مختلف، مشخص شد که این وضعیت می‌تواند بسته به همه چیز از اندازه و فونت تا رنگ متن و پس‌زمینه متفاوت باشد.

نشان دادن برخی از این موارد به صورت بصری در دوربین ممکن است دشوار باشد زیرا نزدیک شدن به صفحه نمایش با بزرگنمایی بیشتر اغلب منجر به نمایش پیکسل‌های جداگانه در تصویر می‌شود، که طبیعتا نشان دهنده نحوه مشاهده این نوع تراکم پیکسل در فاصله معمولی به صورت واقعی نیست.

اساساً، هرچه اندازه فونت کوچکتر باشد، پنل QD-OLED بهتر به نظر می‌رسد. اما هنگام مشاهده اندازه‌های کوچک فونت، تعریف لبه در اطراف حروف کوچک خاص (مانند “b”، “f” و “p”) در QD-OLED واضح تر است. البته باقی حروف هم شرایط آنچنان بهتری ندارند، اما به طور کلی، ما به نظر می‌رسد که در این مرحله QD-OLED وضعیت بهتری داشته باشد. با این اوصاف، هرچه فونت کوچکتر باشد، احتمال حاشیه ها بیشتر می‌شود، اگرچه میزان این حاشیه‌ها در این عکس‌ها بیشتر از دنیای واقعی به چشم می‌آید.

اما در هنگام استفاده از اندازه فونت‌های بزرگ‌تر، تصویر یکنواخت‌تر می‌شود. به عنوان مثال، QD-OLED حروفی مانند “E” بزرگ و “n” را بهتر مدیریت می‌کند، اما WOLED در حروف بزرگ “T” و حروف کوچک “j” عملکرد بهتری دارد. تفاوت‌ها همچنین برای متن سفید در پس زمینه سیاه و همچنین برای رنگ‌های مختلف متن، مانند قرمز یا سبز، کمتر مشخص به چشم می‎‌آیند.

با استفاده از هر دو پنل در کنار هم، روشی را که QD-OLED متن را در ویندوز رندر می‌کند بهتر به نظر می‌رسد. با این حال، نمی‌توان آن را به عنوان یک مشکل اساسی و مهم مطرح کرد، و خریداران باید تا حد زیادی از کیفیت متن ارائه شده توسط این OLED‌ها راضی باشند، چراکه تا به این جای کار، وضعیت نمایش فونت‌ها به طور قابل توجهی بهتر از پنل‌های OLED قدیمی‌تر است.

اما اگر داشتن بهترین کیفیت متن برای شما بسیار مهم است، پس اصلا به دنبال پنل‌های OLED نباشید و همان پنل‌های IPS LCD می‌توانند بهترین انتخاب برای شما باشند. به هر حال در سال 2024، تراکم و ساختار زیرپیکسلی این OLED‌ها برای استفاده معمولی “به اندازه کافی خوب” است.

QD-OLED در مقابل WOLED، پوشش سطح صفحه نمایش

پوشش سطح صفحه نمایش مورد استفاده برای QD-OLED و WOLED به طور اساسی متفاوت است. در پنل‌های QD-OLED از یک پوشش براق برای نمایشگرهایی که تاکنون منتشر شده است استفاده می‌شود، در حالی که WOLED از یک پوشش مات استفاده می‌کند. انتخاب LG Display برای استفاده از پنل‌های مات باعث ایجاد بحث‌هایی شده است. با این حال، در این بررسی‌ها مشخص شده است که، تشخیص بهتر بودن حالت براق یا مات نمایشگر می‌تواند کاملا ذهنی باشد و ممکن است به نحوه استفاده شما از مانیتور بستگی داشته باشد.

پنل‌های WOLED از پوشش صفحه نمایش و ترکیب پانل استفاده می‌کنند که در محیط‌های روشن‌تر کارآمدتر است. استفاده از فیلترهای مختلف باعث انعکاس کمتر نور محیط و حفظ سیاهی عمیق OLED در شرایط بیشتری می‌شود. در محیط‌های روشن‌تر، به‌ویژه زمانی که منبع نور در جلوی نمایشگر قرار می‌گیرد، WOLED مات دارای رنگ مشکی عمیق‌تری نسبت به QD-OLED براق است. با مقایسه آنها در کنار هم، ظاهر «سیاه‌تر» WOLED هنگام نمایش مشکی، در مقایسه با حالت قرمز-خاکستری QD-OLED که نور محیط را بیشتر منعکس می‌کند، کاملا مشهود است.

روکش مات همچنین به WOLED کمک می‌کند تا بازتاب‌های آینه‌ای را در مقایسه با QD-OLED کاهش دهد. در محیط‌های روشن، برخی از اشیاء منعکس شده در یک صفحه نمایش براق QD-OLED را می‌توان به وضوح دید، و این امر به ویژه اگر اشیاء روشن مانند چراغ‌ها یا پنجره‌ها در مقابل مانیتور شما قرار داشته باشند می‌تواند مشکل ساز شود. اما در یک WOLED، این عناصر پراکنده می‌شوند و کمتر حواس شما را پرت می‌کنند، هرچند که در نهایت باز هم شاهد انعکاس حجم کمی از نور هستیم. با این حال روکش براق استفاده شده در QD-OLED نیز یکی از بهترین پوشش‌ها در نوع خود برای به حداقل رساندن انعکاس آینه‌ای است، حتی با وجود اینکه نمی‌تواند این انعکاس را کاملا از بین ببرد.

از سوی دیگر، برخی از تنظیمات وجود دارد که در آنها QD-OLED بهتر ظاهر می‌شود. بهینه‌سازی محل قرارگیری نور برای جلوگیری از بازتاب مستقیم روی نمایشگر، بازتاب نور محیط را تا حد زیادی کاهش می‌دهد، و در برخی موارد حتی ممکن است QD-OLED نور کمتری را بازتاب کند و از توانایی روکش براق برای جلوگیری از انتشار نور استفاده کند. با این حال، این یک مورد خاص است و ممکن است به تلاشی برای مناسب سازی نورپردازی محیط نیاز داشته باشد.

اما به طور کلی، اگر بتوانید منابع نور را تا حد زیادی در پشت صفحه نمایش قرار دهید، QD-OLED در نهایت بهتر از پوشش WOLED مات به نظر می‌رسد، زیرا دیگر خبری از دانه‌های پوششی نیست. این امر به QD-OLED ظاهری شفاف‌تر و امکان ارائه واضح‌تری می‌دهد. بدون انتشار نور قابل توجه، کنتراست ظاهری را در برخی موقعیت‌ها افزایش می‌دهد و صحنه‌هایی پر جنب و جوش و با کنتراست بالا را ارائه می‌کند. دانه‌های پوششی که در جلوی پنل WOLED وجود دارد، ماهیت متوسطی دارند و در برخی موقعیت‌ها کمی بیشتر به چشم می‌آیند. اما اگر بخواهیم به صورت کلی به آن نگاه کنیم، این وضعیت به اندازه بازتاب شدید نور در نمایشگر آزاردهنده نخواهد بود.

در یک محیط تاریک، مانند زمان بازی کردن با چراغ‌های خاموش، واقعاً تفاوت زیادی بین QD-OLED و WOLED وجود ندارد، به جز دانه‌های پوششی در WOLED. هر دو نوع پانل، رنگ‌های مشکی غنی و صفر را بدون نور محیط در اتاق تولید می‌کنند. روکش مات بر رنگ مشکی در این نوع محیط تأثیر نمی‌گذارد، همچنین کنترل ضعیف پنل QD-OLED با بازتاب نور محیط تأثیری ندارد.

اما اگر بخواهیم در آخر یک انتخاب مناسب برای نوع پوشش نمایشگر داشته باشیم، باید گفت در صورت استفاده از مانیتور در محیط‌های روشن‌تر، پوشش مات برای شما گزینه بهتری است و اگر از آن بیشتر در محیط‌های تاریک یا با نور بهینه‌شده استفاده می‌کنید، پوشش براق می‌تواند انتخاب مناسب‌تری باشد.

QD-OLED در مقابل WOLED، زاویه دید و یکنواختی

هر دو نوع پنل QD-OLED و WOLED زاویه دید مشابهی را ارائه می‌کنند که در هر دو مورد عالی است و در هنگام مشاهده در زوایای تنگ، رنگ‌ها یا روشنایی کمی دارند. هر دو نوع پنل به دلیل زوایای دید بالا، یکنواختی لبه به لبه عالی دارند، بنابراین در یک موقعیت دید معمولی، هنگام مشاهده گوشه‌های صفحه هیچ مشکل آشکاری وجود ندارد.

با این حال، باید به یک نکته مهم توجه داشت و آن هم این است که اگر به یک مانیتور OLED خمیده 4K علاقه‌مند هستید، بهتر است بدانید که این سبک از مانیتورها، در حال حاضر تنها با فناوری QD-OLED ارائه می‌شود. به طور مثال نمایشگر Dell Alienware AW3225QF از یک پنل منحنی سامسونگ استفاده می‌کند، در حالی که LG Display در حال حاضر تنها WOLED های تخت را با این فرمت تولید می‌کند.

در حالی که، یکنواختی تصویر در هر دو مدل پنل WOLED و QD-OLED بسیار خوب است، اما در بخش سایه‌های خاکستری تیره، WOLED ممکن است کمی دردسر ساز شود و از مشکلی که آن را “dirty screen effect” یا اثر صفحه کثیف می‌نامیم رنج ببرد.

ثبت این حالت در دوربین دشوار است، اما اساساً، هنگام مشاهده بخش‌های یکنواخت بزرگ خاکستری تیره، مانند مواردی که در برخی برنامه‌ها یافت می‌شود، پنل‌های QD-OLED این بخش‌ها را کاملا «تمیز» و با یکنواختی زیاد نشان می‌دهد، در حالی که WOLED کمی لکه‌های کثیف دارد که این بخش‌ها را یکنواخت‌تر می‌کند. البته این یک مزاحمت جزئی است که ممکن است تنها برخی از برنامه‌ها را تحت تأثیر قرار خود دهد، اما از آنجایی که بخش‌های خاکستری بزرگ مانند این در محتوای ویدیویی یا بازی غیرمعمول هستند، روی بسیاری از موارد استفاده معمولی OLED تأثیری نخواهد گذاشت.

QD-OLED در مقابل WOLED، مصرف انرژی

میزان مصرف برق نیز بین QD-OLED و WOLED متفاوت است، اگرچه مصرف برق مستقیما به محتوایی که مشاهده می‌کنید بستگی دارد. هنگامی که محتوا عمدتاً سفید است، WOLED معمولاً به لطف استفاده از یک زیرپیکسل سفید کارآمدتر است و از حدود 35 تا 40 درصد انرژی کمتری نسبت به QD-OLED برای سفید تمام صفحه خالص استفاده می‌کند. با این حال، در صحنه‌های دیگری که زیرپیکسل سفید مزیت چندانی ندارد، مانند مشاهده صفحه اصلی فروشگاه Steam که تیره است، وضعیت کامل برعکس می‌شود و این QD-OLED که خود را کارآمدتر نشان می‌دهد. در این مثال شاهد 47 وات مصرف انرژی در WOLED و 32 وات در QD-OLED بودیم.

سایر جنبه‌های عملکرد تا حد زیادی به مدل‌ها و واحدها برمی‌گردد. کالیبراسیون رنگ یکی از نمونه‌هایی است که بسته به برند متفاوت است و همچنین ویژگی‌هایی مانند سوئیچ‌های KVM، حالت‌های شبیه‌سازی فضای رنگ، انتخاب پورت، و ضمانت‌های سوختگی متفاوت است. با این حال، به نظر می‌رسد که اگر می‌خواهید امکان پشتیبانی از Dolby Vision را داشته باشید، این پشتیبانی فقط از طریق انواع QD-OLED ارائه می‌شود.

دل نمایشگر های گیمینگ 4K/240Hz و WQHD/360Hz QD-OLED خود را معرفی کرد

در نهایت کدام یک را انتخاب کنیم؟

هنگام انتخاب یک نمایشگر 4K OLED جدید 32 اینچی و تصمیم گیری در مورد انتخاب هریک از نمونه‌های QD-OLED یا WOLED، موارد زیادی را باید در نظر بگیریم. دو پنل موجود در حال حاضر مبتنی بر یک فناوری واحد هستند، اما پیاده‌سازی، عملکرد و ویژگی‌های آنها کاملاً متفاوت است.

وجود این شباهت‌های کلیدی هم به واسطه همین ویژگی‌های اساسی OLED است. زمان‌های پاسخ و عملکرد حرکتی با نرخ تازه‌سازی یکسان هستند و هر دو نوع رنگ سیاه عمیق در سطح صفر و تیرگی محلی در هر پیکسل را ارائه می‌دهند که منجر به HDR عالی می‌شود.

ما همچنین روشنایی SDR مشابه، همان زوایای دید عالی و طبیعتا ریسک سوختن پیکسل‌ها را به میزان مشابه را خواهیم داشت. حداقل در حال حاضر، نمی‌توان گفت کدام فناوری OLED انتعطاف پذیری بیشتری را بین ویژگی‌های مورد نظر به وجود آورده است.

اما مواردی نیز وجود دارد که به محصولات و مدل‌های ارائه شده توسط سازندگان مانیتور بستگی دارد. کالیبراسیون در هر دو حالت SDR و HDR، دقت روشنایی، انتخاب پورت، ویژگی‌های پردازش اضافی، ضمانت‌های سوختگی و غیره، همگی بر عهده تولیدکنندگان مانیتورهاست و بین مدل‌ها متفاوت است، بنابراین مانند همیشه، قبل از خرید نهایی باید به صورت ویژه به مشخصات مانیتور مورد نظر خود و میزان خدمات پس از فروش آن نیز دقت کنید.

با این حال، وقتی صحبت از تفاوت‌ها می‌شود، نقاط قوت واضحی برای هر کدام از انواع OLED وجود دارد. پنل‌های 4K WOLED با قابلیت Dual Mode خود دارای وضوح حرکتی برتر هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا با رزولوشن 1080p تا سرعت 480 هرتز کار کنند، تاخیر ورودی را کاهش داده و وضوح را برای گیمرهای آنلاین و حرفه‌ای افزایش می‌دهد. در حالی که هیچ تفاوت واقعی در وضوح 4K و نرخ 240 هرتز وجود ندارد، توانایی اجرا با آن نرخ تازه سازی بالاتر برای کسانی که عاشق بازی عناوین سریع هستند بسیار جذاب خواهد بود.

QD-OLED از مزیت کیفیت رنگ برخوردار است. این نوع OLED دارای طیف رنگی گسترده‌تر و حجم رنگ بسیار بالاتری است، زیرا روشنایی رنگ در مقایسه با WOLED به طور قابل توجهی بالاتر است. در حالی که WOLED از نظر تئوری می‌تواند حداکثر روشنایی سفید را تولید کند، اما در عمل، تاکنون شاهد روشن‌تر شدن QD-OLE در اکثر موقعیت‌های HDR بوده‌ایم، اگرچه این مورد نیز می‌تواند در برندهای مختلف متفاوت باشد.

ما همچنین متوجه یکنواختی بهتر در پنل‌های QD-OLED بدون اثر dirty screen effect شده‌ایم و تا کنون، پنل‌های QD-OLED‌ تنها نوع با قابلیت پشتیبانی از Dolby Vision هستند. اگرچه به نظر می‌رسد که بیشتر این محدودیت‌ها پایین‌تر از سطح پنل WOLED هستند، اما هنوز مشخص نیست که چرا WOLED تاکنون از Dolby Vision پشتیبانی نکرده اند.

اما در برخی از ویژگی‌ها نیز همه‌چیز به ترجیحات شخصی کاربر بستگی دارد. پنل‌های QD-OLED عمدتا براق هستند، در حالی که تمام پنل‌های 4K WOLED 32 اینچی مات هستند. هر پوششی نقاط قوت و ضعف خود را دارد و این خود مصرف کننده است که تعیین می‌کند کدام یک می‌تواند برای او مناسب‌تر باشد. اما به صورت خلاصه می‌توان گفت که QD-OLED در محیط‌های تاریک بهتر است و WOLED در محیط های روشن بهتر است.

در مجموع، به نظر نمی‌رسد که یک پیروز قطعی در این دوئل وجود داشته باشد. اما در عوض هر پنل می‌تواند برای گروه خاصی از مصرف کنندگان مناسب‌تر باشد. مثلا اگر عاشق بازی‌های چندنفره رقابتی هستید، فکر می‌کنیم 4K WOLED با قابلیت حالت دوگانه انتخاب کاملا منطقی است، اما اگر آن را برای بازی‌های تک‌نفره HDR، با روشنایی بالاتر و حجم رنگ برتر می‌خواهید بی‌گمان این QD-OLED است که خود را به عنوان انتخاب جذاب به نمایش می‌گذارد.

اما وقتی می‌خواهیم در مورد خود مانیتور صحبت کنیم نه صرفا فناوری پنلِ آن، این بیشتر به محصول نهایی بستگی دارد تا به پنل مورد استفاده. در حال حاضر نمایشگر LG 32GS95UE WOLED بسیار گران است و در مقایسه با نمونه‌های QD-OLED آنچنان ویژگی خاصی برای ارائه ندارد. البته WOLED‌های بیشتری در راه هستند که ممکن است در آینده فضا را رقابتی‌تر کند. بهترین مانیتور گیمینگ 4K QD-OLED در حال حاضر Asus ROG Swift PG32UCDM است، اگرچه تفاوت‌های بین مدل‌های فعلی – وضوح حرکت، زمان پاسخ‌دهی و روشنایی – جزئی است، اما بازهم می‌توان گفت که عملکرد کلی مانیتور ایسوس نسبت به سایر رقبا کاملا برجسته است.

شرکت MSI مانیتور QD OLED خود را بسیار رقابتی قیمت گذاری می‌کند

با این حال، وجود دو فناوری کاملا متفاوت می‌تواند در آینده باعث عرضه محصولات بسیار متنوع‌تری شود، که این خود باعث فضایی رقابتی و انگیزه‌ای برای شرکت‌های تولید کننده جهت سرمایه گذاری در زمینه نمایشگرهای OLED شود. تنها در این صورت است که در آینده این فناوری می‌تواند با کاهش هزینه‌های تولید و افزایش عرضه به قیمت بسیار مناسب‌تری نسبت به امروز برسد و بخش بزرگتری از خریداران را به سمت خود جذب کند.