ابر کامپیوتر های فنلاندی با سخت افزارهای حیرت انگیز معرفی شدند!

farzad گفت:

مشکلی نیست. آیندگان خواهند دید که چه اتفاقی میفته. البته که هر کس ممکنه اشتباه بکنه و اشتباه تحلیل کنه. ولی چیزی که مشخصه اینکه این رویکرد در تعامل با جهان پاسخگو نیست. ما که اینجا کاره ای نیستیم. ولی کسانی که سرنوشت ملتها دستشون هست اونها باید راه درست رو از اشتباه تشخیص بدن و اگه اشتباه میکنن درست کنن. امیدوارم که کسی که اشتباه میکنه من باشم چون اشتباه من تاثیری نداره تو زندگی مردم.
پاینده باشید

farzad گفت:

نه عراق تجریه شد نه سوریه نه افغانستان. با تحلیل من تجزیه در این منطقه به ضرر آمریکاست. دلایلم رو هم گفتم. نظر مخالفتون هم محترمه.
متاسفانه شما بحث رو خیلی گسترده تر کردید که هر کدوم از اونها نیاز به توضیح بسیاری داره و هم از عهده نه تنها من بلکه تحلیلگران برجسته خارجه که اینهمه مسایل رو به دقت و درستی تحلیل کنن. برای همین خلاصه میخوام چند نکته رو که مهمتره بگم:پ

– در سیاست و روابط بین الملل هیچ دوستی و دشمنی وجود نداره و فقط رقابت بر سر منافع هست. در گذشته تضاد در منافع بین دول محتلف باعث ایجاد جنگهای بزرگ میشد ولی بشر معاصر دربافت که میشه با تعامل تضادها رو به منافع مشترک تبدیل کرد. اساس شکل گیری سازمانهای بین المللی در قرن 20ام هم همینه. منتهی قرار نیست که همه چی گل و بلبل بشه و حتی پیشرفته ترین کشورها دچار اشتباه در سیاست گذاری های داخلی و خارجی نشن. مهم اینکه مشکلات تا جایی که میتونه به حداقل برسه. هزینه جنگهای کلاسیک به شدت بالاست که حتی کشوری مانند آمریکا هم دیگه نمیتونه مثل گذشته وارد درگیریهای نظامی مدت دار بشه.

-منافع آمریکا و چین بسیار باهم گره دارند و در افق چند ده ساله بسیار بعیده تنش حادی بین دو کشور باشه. چین به پیشرفت خودش ادامه خواهد داد ولی مشکلات اقتصادی داخلی در چین فعلا زیاده و جمعیت بالای اون خیلی اجازه مانور رو بهش نمیده وگرنه آمریکا نمیتونه جلوی پیشرفت داخلی چین رو بگیره.

-قرار نیست آمریکا کشور خیرخواه جهان باشه. من خودم انتقادات شدیدی به سیاستهای گذشته و حال آمریکا دارم. ولی نه آمریکا اون کشوری هست که در داخل ایران به تصویر کشیدن که دایما در حال توطئه گریه نه اینکه ما اگه بخاییم پیشرفت کنیم مشکلمون آمریکا هست. آمریکا نه میتونه نه اینکه میخواد سیاستهای کشورهای مختلف رو تعیین کنه. آمریکا هم مثل هر کشوری دنبال منافعش هست، قدرت اقتصادی بزرگی داره که میتونه در سیاستهای دنیا تاثیرگذار باشه. حالا این انتخاب کشورها هست که از ظرفیت عظیم اقتصادی آمریکا استفاده کنند تا به پیشرفت کشور و مردمشون کمک کنن یا راه مخاصمه رو در پیش بگیرن. آمریکا میتونه یه کاتالیزور در حل مشکلات یا ویروس خطرناک باشه بستگی داره با چه زاویه ای بهش نگاه کنی و باهاش برخورد کنی. ولی درنهایت این توان و خواست خود کشورهاست که در چه شرایطی باشند. شما کمی در مورد کشورهای مختلف تامل کنی میبینی حتی چین که بنیان های ایدولوژیکی کاملا متضادی با آمریکا داره الان بزرگترین شریک تجاریش آمریکا هست و تعامل سازنده با آمریکا تونسته به اقتصاد این کشور کمک زیادی بکنه.

– ببینید آمریکا ابرقدرت هست. بیش از اینکه ابرقدرت نظامی باشه ابرقدرت اقتصادی هست. بیش از 60 درصد مراودات پولی و بانکی با دلار هست، برگترین اقتصاد جهان، بزرگنرین وارد کننده جهان، بزرگترین مراکز علمی جهان و و و. این لیست رو میشه تا صفخات ادامه داد. منافع آمریکا تو کل دنیا پراکنده هست، چون آمریکا به ظاهر یک کشوره ولی هم دنیا رو در خودش جا داده و هم تاثیرگذارترین کشور در دنیا هست. تا قبل از فروپاشی شوروی، جهان دوقطبی بود و بسط نفوذ شوروی از آسیای شرقی بود تا آمریکای جنوبی چه به صورت سیاسی و چه به صورت اقتصادی. بعد از شکست کمونیسم درسته دیگه نفوذ قبلی وجود نداره ولی هنوزم اندیشه کمونیسم وجود داره. جبهه کمونیسم الان با قدرت کمتر در اختیار چین و روسیه هست. ولی هیچ کدوم نمیتونن و قدرت اقتصادی آمریکا رو ندارند که نفوذ خودشون رو گسترش بدن البته فعلا. آینده رو کسی نمیتونه پیشگویی کنه.
در معادلات اقتصادی دنیا ایران عددی به حساب نمیاد. کشوری در سایز ایران و با منایع انسانی و طبیعی ایران در یه حالت نرمال دستکم باید حداقل 1000 میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی داشته باشه نه 420 میلیارد. تازه خیلی از این تولید وابسته به نفت و گاز هست. ترکیه حدود دوبرابر این رقم تولید داره. مراودات سیاسی و اقتصادی هم که بماند. روابط بین کشورها مانند روابط بین انسانهاست. اقتصاد قویتری داشته باشی میتونی حرف بیشتری برای زدن داشته باشی.
– هیچ منطقی نه به آمریکا نه به ایران اجازه دخالت نظامی و سیاسی در امور بقیه کشورها میده. نمیخوام خیلی وارد این مساله بشم ولی فقط اینو میگم که اگه کشوری حوزه فعالیتش رو میخاد از مرزهای کشوروش به صورت دخالت مستقیم فراتر ببره باید اولویت اولش رو توسعه داخلی قرار بده. وگرنه با مشکلات عدیده ای روبرو میشه. نفت و گاز رو از ایران بگیرن با کله میخوره زمین.

– درخصوص انرژی هسته ای. من اتفاقا موافق داشتن و استفاده صلاح آمیز از انرژی هسته ای در ایران هستم. منتهی شرط داره برادر من. من یه نمونه کوچک میگم: تاسیسات انتقال برق در کشور ما بسیار فرسوده و از رده خارجه. همین باعث کلی اتلاف انرژی میشه. چون هیچ سرمایه گذاری خاصی برای بروز کردن تو این زمینه نشده. راههای ایران نیاز به سرمایه گذاری هنگفت برای توسعه داره. خطوط قطار در کشور ما بسیار کم ظرفیت نسبت به مساحت کشوره. محیط زیست ما نیار به بودجه های هنگفت داره. صنایع نفت و گاز ما همینطور. دولت الکترونیک نیاز به سرمایه گذاری زیاد جهت مدرن کردن داره. خودروسازی ما ضرر زدن به همه چی هست و کلا باید بروز بشه تا هم مصرف سوخت کم بشه هم آلودگی و هم جان انسان ها حفظ بشه. مثال ها زیاده که نیاز به تامین منابع مالی فراوان داره شاید صدها میلیارد دلار کشور ما نیاز به سرمایه گذاری داره تا تحولات روبه جلویی اتفاق بیفته و این سرمایه گذاریهای اشتغال هم به دنبال داره. اگه میخواییم کشور فدرتمندی باشیم اگه میخواییم تاثیر گذار باشیم اول باید داخلمون رو بسازیم و در جهت ساخت داخل شاید کل دانش هسته ای و استفاده از اون در مقابل سایر الویتها گم بشه. این نگاه غیرایدولوژیک هست. حالا اگه ایدولوژیک نگاه کنیم، هم و غم رو میزاریم برای توسعه انرژی هسته ای و بسیاری از چیزهای دیگه رو فدای اون میکنیم تا در مقابل آمریکا بتونیم قدرتی به دست بیاریم که باهاش سر میز مذاکره امتیازات بیشتری بگیریم.

-منظور من از کشور نفتی و پیشرفته نروژ بود. حتی اگه عربها رو در نظر بگیریم اینکه آمریکا بگه 2 هفته ما نباشیم اونا نابود میشن هم حرف بیخودیه. حرف زیاد زده میشه ولی عمل مهمه.

farzad گفت:

“دوست عزیز امریکا در حال تجزیه کشورهای منطقه به کشورهای کوچکتر تا جنگ قومی و مذهبی شدت بگیره کشور ها کوچکتر و جنگ بیشتر و فروش سلاح بیشتر و از همه مهمتر عقب موندگی بیشتر و اصل ماجرا نفت ارزانتر “

این عبارات تناقض های فراوانی داره:
– در صورت بی ثباتی کشورهای منطقه و هرج و مرج تولید نفت به شدت آسیب میبینه که نتیجه اون افزایش شدید قیمت نفت هست.
– در صورت از بین رفتن دولتهای مرکزی و ایجاد منطقه های خودمختار کوچک منابع مالی این مناطق بسیار محدود خواهد شد و در نتیجه فروش سلاح و درآمدزایی از این راه بسیار کمتر خواهد بود.
– در صورت بروز جنگ های داخلی و تجزیه، خیل عظیم پناهجویان در کشورهای اروپایی راه میفته که نتیجه اون ضربه شدید به اقتصاد و امنیت جهانی هست. همین الان دو کشور سوریه و عراق در جنگ های داخلی میلیونها پناهجو داشتن. حالا حساب کنید کشوری با جمعیت ایران و عربستان و ترکیه بهش اضافه بشه چه عواقب خطرناکی به دنبال خواهد داشت که منافع آمریکا رو هم در منطقه و هم در جهان تهدید خواهد کرد.
-عقب موندگی بیشتر؟ انگار شما دارید تو دنیای ایزوله ای زندگی میکنید. مگه علم و پیشرفت انحصار داره؟ یا شما توان کاری رو داری یا نداری. اگه نداری میری دنبالش که به دست بیاری. کسی مگه میتونه جلوتو بگیره. اگه میری و نمیتونی به دست بیاری دیگه این تقصیر آمریکا نیست و نشان دهنده ظرفبت شماست. الان 99% کشورها با آمریکا مراوده تجاری و سیاسی دارند و اغلبشون کشورهای پیشرفته ای هستند. کاری هم به کار بقیه ندارند و در صلح و صفا دارند زندگی میکنن. برخی هاشون نفت هم دارند اتفاقا. اتفاقا همونها جز بهترین کشورها برای زندگی هستند. آیا آمریکا رو قلقلک میدن اینا؟ آیا صب تا شب آمریکا در جهت براندازی دولتهاشون نقشه میریزه؟

حمایت آمریکا از طالبان در راستای سیاستهای مبارزه با کمونیسم و ارتش سرخ شوروی در افغانستان توسط آمریکا پیاده شد.
در مورد داعش ریشه ای نگاه کنید داعش در عراق به خاطر تبیعض های قومی و مذهبی در دولت نوری مالکی شکل گرفت. با خروج آمریکایی ها از عراق اینها تونستن در عراق پیشروی کنند و بعدها تونستن بعد از شکست در عراق از فرصت جنگهای داخلی در سوریه استفاده کنند و بسیاری از شهرهای سوریه رو کنترل کنند. حمایت های مالی و تسلیهاتی از این گروهها عمدتا توسط عربستان صورت گرفت.

سیاست آمریکا در منطقه خاورمیانه بر دو جهت استواره، جلوگیری از افزایش بهای نفت، مقابله با روسیه که این کشورها رو به سمت خودش جلب نکنه یا اینکه توازن قوا رو در این منطقه برقرار کنه (به جز ایران، بقیه کشورها هم با روسیه و هم با آمریکا رابطه خوبی دارند). در راستای این سیاستها تجزیه کردن کشورها به هیچ وجه برای آمریکا سودمند نیست. حتی در جریان همه پرسی کردها در عراق آمریکا عملا و علنا با جدایی کردستان از عراق مخالفت کرد.

کسی که سرطان بدخیم داره وقتی بره و چشمش رو با لیزر عمل کنه تا مشکل چشمش حل بشه درسته برا زندگیش خوب هست ولی الویت نیست براش. هزار و یک مشکل ما تو کشور داریم حالا گیر نهایتا چند صد کیلوگرم اورانیوم غنی شده یا یه نیروگاه هسته ای که زیر 2% برقمون رو تامین میکنه درسته چیز بدی نیست ولی در الویتهای کشور و مردم ایران اهمیت زیادی نداره. البته این نگاه غیرایدولوژیک هست به قضیه. در نگاه ایدولوژیک برعکسه.

دوران تسلط بر کشورها تموم شده. جهان دوتا جنگ جهانی و دهها سال جنگ سرد رو به خودش دیده و نتیجه اون الان شده اتحاد و مراودات بیشتر بین کشورها. الان با پاسپورت بسیاری از کشورها میشه بیش از 100 کشور رو بدون نیاز به ویزا و اجازه رفت. 60 70 سال پیش آلمان و فرانسه میلیونها نفر از هم رو کشتن، الان دولتهاشون باهم دست میدن و میتهاشون به کشور هم سفر میکنن. آمریکا ویتنام رو عملا نابود کرد. بعدش ویتنام به جای مخاصمه راه صلح رو پیش گرفت و الان یکی از کشورهای روبه رشد هست. به جای این اندیشه ها به فکر پیشرفت و ساخت زندگی بهتر باشید تا هم از زندگی خودتون استفاده کنید هم نسل های بعد رو به آسایش بیشتری برسونید.