همیشه کشورهای اروپایی (علی الخصوص حوزه‌ی اسکاندیناوی) در زمینه‌ی تولید برق با انرژی‌های تجدید پذیر حرفی برای گفتن داشتند و برنامه ریزی بلند مدتی برای استفاده از این نوع انرژی انجام می‌دادند. اما اکنون کشور ایالات متحده آمریکا نیز دست به کار شده تا با استراتژی جدید انرژی تجدید پذیر آمریکا، قدمی بلند برای تامین نیاز برق خود با انرژی‌های تجدید پذیر بردارد.
مطالب مرتبط:
- توربین بادی 300 متری – نروژ، بهشت انرژی‌های تجدید پذیر
- هدف انگلستان تا سال 2030 – تامین انرژی هر خانه با توربین بادی
- جزیره مصنوعی دانمارک برای تولید برق
جزئیات استراتژی جدید انرژی تجدید پذیر آمریکا
دولت جدید آمریکا به ریاست جو بایدن از طرحی رونمایی کرده که تلاش این دولت برای انرژی‌های نوین را نشان می‌دهد. طبق این طرح، 7 حوزه‌ی ساحلی و دریایی بزرگ برای قرارگیری توربین‌های بادی آبی در نظر گرفته شده که تا سال 2025 باید عملیاتی شوند. این حوزه‌ها شامل قسمت‌هایی از مرز آبی خلیج مکزیک، خلیج ماین، اقیانوس آتلانتیک مرکزی، نیویورک و سواحل کالیفورنیا خواهد شد. وسعت این طرح به حدی است که کشور آمریکا را در رتبه‌ی دوم بزرگ‌ترین نیروگاه‌های تجدید پذیر دنیا قرار خواهد داد.
هر چند که تا تصویب نهایی این طرح چندین ماه زمان لازم است اما به محض اجرایی شدن آن و در مرحله‌ی اول، شاهد استخراج 42 مگاوات برق در فاز آزمایشی این طرح خواهیم بود. بعد از تایید عملکرد و بهره‌وری فاز آزمایشی، نوبت به مرحله‌ی دوم و اصلی آن می‌رسد که هدف 30 هزار مگاوات را برای آن تعیین کرده‌اند. این بدان معناست که تا سال 2030، نسبت تامین برق با انرژی‌های تجدید پذیر در آمریکا، آن را در رتبه‌های بالای جهانی قرار خواهد داد. اگر گمان می‌برید که این مقدار بسیار زیاد است، باید بگوییم که اتحادیه اروپا در سال 2020 موفق به تولید این مقدار برق از انرژی‌های تجدید پذیر بوده و هر سال هم به میزان آن می‌افزاید.
اولین نیروگاه این مجموعه در سواحل شرقی آمریکا به بهره برداری خواهد رسید تا چالش‌های مرتبط با این موضوع در آن مشخص شود. پس از آن دامنه‌ی نیروگاه‌های به سواحل اقیانوس اطلس خواهد رسید که به عقیده‌ی توسعه دهندگان این مجموعه، دشوارترین موقعیت را برای توربین‌های بادی (به دلیل باد شدید و ناآرام بودن امواج) خواهد داشت. توربین‌های خلیج مکزیک هم شرایطی مشابه با اقیانوس اطلس را تجربه خواهند کرد. فاز بعدی این نیروگاه‌ها، اتصال توربین‌های موج و آبی به ستون توربین‌های آبی است تا به صورت همزمان هم از باد و هم از آب انرژی تولید کنند. ظاهرا ستون‌های ایستگاه‌های استخراج نفت و گاز نیز به این برنامه می‌پیوندند تا استفاده‌های دیگری نیز داشته باشند.
مهمترین چالش شرکت‌های ساخت این نیروگاه‌ها در ایجاد یک سازه‌ی مستحکم در برابر طوفان‌ها، تورنادوها و امواج خروشان دریاست. اینجاست که فناوری روز جهان و استفاده از منابع انسانی باارزش خود را نشان خواهد داد تا از پس این چالش‌ها برآیند. این برنامه‌ی دولت بایدن، بخشی از برنامه‌ی بزرگ‌تری است که هدف بی‌نیازی این کشور به منابع تجدیدپذیر (مانند نفت و گاز) تا سال 2050 را نشانه گرفته است.
توسط 
توسط 
توسط 
دیدگاهتان را بنویسید