بررسی تحلیلی میت 20 پرو هواوی؛ آیا همیشه بیشتر به معنی بهتر است؟

برای دیده شدن باید متفاوت بود و برای متفاوت بودن باید هزینه آن را هم پرداخت. هواوی کار خود را مانند بسیاری دیگر از چینی ها با ساخت گوشی های ارزان قیمت رده ورودی آغاز کرد که تنها در بازارهایی خاص به فروش می رسیدند و جایی در صفحه اول وب سایت های بزرگ و بررسی های حرفه ای متخصصان آنها نداشتند. با این حال توانایی و سرمایه گذاری در بخش مخابراتی و حضور پر رنگ در بازارهای نوپا و پر درخواستی مانند هند و خاورمیانه و به دست آوردن بخش بزرگی از بازار گوشی های ارزان قیمت و میان رده جسارت مورد نیاز هواوی را به مدیران و مهندسین این شرکت بخشیدند تا برای متفاوت بودن هزینه کنند. شاید اگر دعوای حقوقی ایالات متحده و چین اتفاق نمی افتاد حالا هواوی بزرگترین تولید کننده و فروشنده تلفن های هوشمند در جهان بود و رقبای آمریکای و کره ای خود را پشت سر گذاشته بود. اما چند مورد از بهترین محصولات این شرکت در گیر و دار رقابت های سیاسی آمریکا – چین هرگز فرصت دیده شدن را پیدا نکردند و حتی با نقدهای منفی و عدم پوشش رسانه ای مواجه شدند. شرکت های زیادی هستند که پس از بروز چنین اتفاقی به یکباره فرو می پاشند و چند سال بعد هیچ خبری از آنها نیست. اما نگاهی به نوآوری های هواوی در طول سال های اخیر نشان می دهد آنها همیشه تلاش کرده اند ترس از تغییر و معرفی تکنولوژی های جدید را کنار گذاشته و “هر آنچه کاربران نیاز دارند” را در اختیار آنها قرار دهند. هواوی راه و رسم رقابت در بین بزرگان را به خوبی آموخته و نسل بعدی گوشی های خود را باز هم متفاوت تر تولید کرد. جدیدترین تلفن های هوشمند سری میت و قدرتمندترین آنها یعنی Huawei Mate 20 Pro محصولی است که فاکتورهای زیادی برای بحث کردن دارد. دستگاهی که تلاش می کند همه درخواست های کاربران را در یک بسته جمع کند و در اختیار آنها قرار دهد تا شاید بهترین گوشی موبایل تاریخ باشد. اما آیا توانسته در رسیدن به این هدف موفق باشد؟ 

مدال های رنگارنگ در طراحی

اولین فاکتور برای “متفاوت” در نظر گرفتن یک تلفن هوشمند آن است که بتواند در شرایطی که همه دستگاه ها شمای کلی نزدیک به هم دارند کاملا متفاوت باشد. این نکته ای است که قبلا امتحان خود را با موفقیت پشت سر گذاشته. تقریبا همه گوشی های موبایل محبوب در طول تاریخ این دستگاه ها دارای ظاهری کاملا متفاوت بودند که آنها را از رقبایشان جدا می کرد. کافیست نسل افسانه ای نوکیا در دهه 80 را به یاد بیاورید که کلکسیونی از گوشی ها با طراحی های منحصر به فرد و خاص را در ویترینی رو در روی کاربران قرار میداد و آنها را به متفاوت بودن تشویق میکرد. اما در عصر جدید متفاوت بودن بسیار دشوارتر است. رقبا بیشتر و حرفه ای تر شده اند و محدودیت های تکنیکی و فنی دست طراحان را به میزان زیادی بسته اند تا همه چیز به خلاقیت محض تبدیل شود. اما میت 20 پرو به خوبی این ویژگی را به نمایش می گذارد.

باید اعتراف کرد در بین همه دستگاه هایی که از دوربین های چندگانه استفاده می کنند میت 20 پرو دارای بهترین چیدمان ممکن است. سه لنز دوربین به همراه فلش در آرایشی مربعی شکل داخل کادری مشکی رنگ درست در مرکز بخش بالایی بدنه پشتی گوشی قرار گرفته اند. در نتیجه تقارن ایجاد شده در طراحی با گوشی چشم نوازی روبرو هستیم که نیازی نیست آن را با یک دوربین که قابلیت مکالمه هم دارد اشتباه بگیرید. کادر مشکی دربرگیرنده لنزها فضای کافی برای زیرساخت آنها را در اختیار هواوی قرار می دهد و با توجه به ضخامت بیشتر نسبی این گوشی در مقایسه با رقبا، نیازی به یک دوربین برجسته هم وجود ندارد.

مورد بعدی به رنگبندی گوشی اختصاص دارد که باز هم در میت 20 پرو شاهد بهره گیری از تجربیات موفق گذشته تمامی تولید کنندگان هستیم. هواوی برای این گوشی چندین رنگ در نظر گرفته که می توان آنها را در دو دسته “طیفی” و “طرح دار” طبقه بندی کرد. هر چهار رنگ انتخاب شده برای این گوشی (شامل زمردی، آبی، مشکی و رنگ طیفی بنفش-آبی) کاملا چشم نواز و متفاوت هستند و به راحتی توجه اطرافیان را به خود جلب می کنند. ضمن اینکه هواوی از شیشه به خصوصی استفاده کرده که جذب اثر انگشت را به حداقل میزان ممکن رسانده و به این ترتیب یکی از اصلی ترین مشکلات گوشی های دارای بدنه شیشه ای را نیز حل کرده است.

نسبت تصویر 19.5 به 9 دیگر نکته قابل ذکر درباره طراحی این گوشی است که در کنار نسبت نمایشگر به بدنه نزدیک به 88 درصدی باعث شده در دست گرفتن این دستگاه 6.4 اینچی بسیار ساده تر از آنچه به نظر می رسد باشد. دو لایه شیشه که توسط قابی آلومینیومی احاطه شده اند تعادل مناسبی را از نظر راحتی استفاده، القای حس لوکس بودن و همچنین استحکام دستگاه ایجاد می کنند.

می توان گفت طراحی نمایشگر و پنل جلویی در میت 20 پرو ترکیبی از آیفون ایکس اس مکس و گلکسی نوت 9 است و ایده گرفتن از هر دوی آنهاست. نوار مشکی رنگ بالای نمایشگر محل قرار گرفتن دوربین جلو، بلندگو و سنسورهای مورد نیاز دستگاه است و طراحی آیفون های جدید را به خاطر می آورد و از سوی دیگر لبه های خمیده نمایشگر در طرفین و همچنین نوار مشکی رنگ پایین آن یادآور گلکسی نوت 9 هستند. البته همان طور که سامسونگ هم قبلا در نوت 9 نشان داده بود این لبه های خمیده در طرفین کاربرد خاصی برای کاربران ندارند اما می توانند راحتی در استفاده از گوشی را به میزان قابل ملاحظه ای افزایش دهند. هر چند در هنگام لمس کردن گزینه هایی روی نمایشگر در محدوده این خمیدگی ها با واکنش نامناسب دستگاه روبرو خواهید شد که کمی دلسرد کننده است و هواوی باید به صورت نرم افزاری چاره ای برای آن بیندیشد.

نکته مشترک دیگر بین این سه دستگاه حذف شدن پورت 3.5 میلیمتری هدفون است که البته برای هواوی تازگی ندارد. آنها مدتهاست که تصمیم گرفته اند به سایر شرکت ها در حذف این پورت بپردازند و کاربران را با دنیای بیسیم بیشتر آشنا کنند. موردی که باید به آن توجه کرد عدم دیده شدن گریل های بلندگو روی بدنه است. نه در بخش بالایی و نه در قسمت پایینی دستگاه اثری از شیارهای مربوط به بلندگو به چشم نمی خورد و در عوض خروجی صدا از پشت پورت USB-C شنیده می شود که در نوع خود جالب است. بلندی صدا رضایت بخش و قابل قبول ارزیابی می شود. اما نکته ای که نادیده باقی مانده آن است که وقتی گوشی را به شارژ متصل می کنید کیفیت صدای خروجی به دلیل قرار گرفتن یک مانع بر سر راه با کاهش روبرو می شود. شاید در نگاه اول ایده قرار دادن اسپیکر پشت پورت USB-C جالب به نظر برسد اما در حالت کلی نمی توان امتیاز مثبتی برای آن قائل شد. کلیدهای روی بدنه همانند قاب دستگاه فلزی هستند و رنگ متفاوت کلید پاور دستگاه هم نکته مثبت دیگری است که شاید بتوان آن را الگو گرفته شده از گوگل یا وان پلاس در نظر گرفت و با این وجود یک امتیاز مثبت بابت آن به حساب هواوی واریز کرد.

بزرگترین نکته منفی درباره میت 20 پرو اما لغزنده بودن فوق العاده زیاد آن است. کافیست این گوشی را روی سطحی صاف قرار دهید تا به تدریج شاهد سُر خوردن آن باشید. البته بسیاری از تلفن های هوشمند با بدنه شیشه ای با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند اما داستان این گوشی در سطحی کاملا متفاوت قرار دارد و در اولین تجربه با این واقعیت سخت روبرو خواهید شد. در نتیجه همه این موارد، هارمونی قابل ملاحظه ای در میت 20 پرو به چشم می خورد که آن را به دستگاهی متفاوت تبدیل می کند. البته این تفاوت به قیمت کاهش بازدهی گوشی و ایجاد حفره های طراحی تمام نشده و همه چیز کاملا در کنترل مهندسین چینی است.

سخت افزار استاندارد غول ها و نمایشگر وظیفه شناس

در حال حاضر تعریف مشخصی از یک گوشی رده بالا در بین کاربران وجود دارد. بررسی وضعیت هواوی به دلیل داشتن دو خط تولید موازی از گوشی های رده بالا (سری میت و سری P) کمی متفاوت از سایر شرکت هاست اما در هر حال برای ورود به باشگاه پرچمداران باید استانداردهایی را رعایت کرد. همه این استانداردها بدون هیچ کم و کاستی توسط هواوی رعایت شده اند تا نتوان ایرادی به سخت افزار هواوی گرفت. این دستگاه از پردازنده Kirin 980 استفاده می کند که با فرآیند ساخت 7 نانومتری تولید شده. این پردازنده از هشت هسته تشکیل شده که دو مورد از آنها Cortex A76 با فرکانس کاری 2.6 گیگاهرتز، 2 مورد از آنها از همین هسته ها با فرکانس 1.92 گیگاهرتز تشکیل شده اند و چهار هسته دیگر Cortex A55 در فرکانس کاری 1.8 گیگاهرتز هستند و همگی آنها در کنار واحد پردازش گرافیکی Mali G76 MP10 فعالیت می کنند. این جزئیات نشان می دهند هواوی تلاش کرده در عین تامین قدرت دستگاه مصرف باتری آن را نیز بهینه سازی کند. 8 گیگابایت حافظه رم در نسخه ای با 256 گیگابایت حافظه داخلی یا 6 گیگابایت حافظه رم در نسخه مجهز به 128 گیگابایت حافظه داخلی نیز در اختیار کاربران قرار داده شده است. چنین مشخصاتی به راحتی تضمین کننده عملکرد بی نقص پردازشی گوشی در همه فعالیت های گرافیکی و محاسباتی هستند.

گرمای تولید شده توسط میت 20 پرو به هیچ وجه آزار دهنده نیست و حتی در اکثر موارد احساس نمی شود. بنچمارک ها نیز همین نکته را نشان می دهند. میت 20 پرو تقریبا در تمامی بنچمارک ها رده های بالایی را به خود اختصاص داده و این نکته تنها تضمین کننده عملکرد استاندارد “پرچمدار” این شرکت هستند.

واحد پردازش هوش مصنوعی دوگانه (NPU) دیگر برگ برنده هواوی در مبحث سخت افزار است که حالا به سمت تکامل حرکت می کند و بخش زیادی از فعالیت ها را در پس زمینه دستگاه بر عهده دارد. این وظایف طیف گسترده ای از بهبود خودکار تنظیمات دوربین در زمان عکاسی تا تشخیص یک کالا و نمایش اطلاعات خرید و همچنین بهینه سازی عملکرد باتری را شامل می شود.

اما نمایشگر 6.39 اینچی این گوشی کاملا در سطحی قابل پیش بینی عمل می کند. هواوی بر خلاف رقبای خود از توانایی ساخت پنل های اختصاصی برخوردار نیست و قراردادی برای تولید مدل های متفاوت و مجهز به آخرین تکنولوژی های ساخت نمایشگر نیز با شرکت های بزرگ سازنده ندارد. در نتیجه پکیج میت 20 پرو توسط نمایشگری روبروی چشمان کاربران قرار می گیرند که بر خلاف طراحی گوشی به هیچ وجه خاص نیست اما نمره قبولی را دریافت می کند. بازتولید رنگ ها کاملا مناسب ارزیابی می شود (با پوشش 99.2 درصدی طیف sRGB) و حالت های مختلف در نظر گرفته شده برای نمایش محتوا نیز در مواقع خاص به کمک کاربران می آیند. ضمن اینکه هواوی تکنولوژی جدیدی با عنوان “رنگ های طبیعی” یا Natural Tone را نیز در میت 20 پرو عرضه کرده که بازتولید رنگ و نور نمایشگر را با توجه به شرایط محیطی تغییر داده و آن را در بهترین حالت برای کاربران تنظیم می کند.

سنسورهای بحث برانگیز

همان طور که قبلا اپل نشان داده بود، برای افزایش زیبایی ظاهری دستگاه چاره ای به جز حذف سنسور اثر انگشت وجود ندارد. این سنسور قبلا با هدف افزایش نسبت نمایشگر به بدنه از پنل جلویی دستگاه به بخش پشتی انتقال داده شده بود و حالا برای بر هم نخوردن یکپارچگی طراحی می بایست قربانی شود. جایگزین های این تصمیم سخت سنسورهای اثر انگشت تعبیه شده زیر نمایشگر و حسگرهای جدید تشخیص چهره هستند که هر دو در میت 20 پرو به کار گرفته شده اند.

هواوی برای تشخیص چهره دقیق تر از تکنیکی استفاده می کند که توسط آن بیش از 30000 نقطه روی صورت کاربر در نظر گرفته می شوند تا جزئیات صورت از جمله فاصله و عمق را تعیین کرده و عملیات هویت سنجی را انجام دهند. این تکنیک به لطف بهره گیری از پردازنده های هوش مصنوعی به اندازه ای پیشرفت کرده که نیاز به سنسورهایی مانند عنبیه چشم و پرتوی ایکس را کاملا از بین می برد. حتی در محیط های نوری بسیار ضعیف هم می توان به این تکنولوژی اعتماد کرد و تنها به کمک قابلیت تشخیص چهره به رمزگشایی گوشی پرداخت. از این نظر عملکرد هواوی کاملا قابل تحسین است.

اما در طرف دیگر سنسور اثر انگشت قرار دارد. تکنولوژی جدید و جذابی که شاید در آینده بتواند جایگزین سنسورهای فعلی شود اما در حال حاضر به وضوح آماده تجاری سازی نیست. در زمان خاموش بودن دستگاه آیکونی روی صفحه نشان داده می شود که موقعیت سنسور اثر انگشت را در زیر نمایشگر به شما نشان می دهد. این کار احتمالا با هدف برطرف کردن بزرگترین مشکل سنسورهای زیر نمایشگر یعنی نامشخص بودن مکان آنها انجام شده اما متاسفانه باز هم مشکلی را حل نمی کند. سرعت عمل سنسور اثر انگشت زیر نمایشگر در میت 20 پرو بسیار پایین است و در بسیاری از موارد نتیجه عدم تشخیص چندین باره اثر انگشت کاربر باعث از بین رفتن این گزینه و اجبار به وارد کردن رمز عبور می شود. چنین اتفاقی بدون شک به دلیل نوپا بودن این تکنولوژی رخ داده و حتما در سال های آینده برطرف خواهد شد. اما شاید اگر هواوی در پکیج خاص خود یک پاشه آشیل قرار نمیداد طرفدارانش را خوشحال تر میدیدیم.

لنزهای هیجان انگیز

در توصیف دوربین میت 20 پرو می توان کاملا خلاصه عمل کرد و از عبارت “بسیار عالی” استفاده نمود. هواوی ویژگی های مختلفی را در رابط کاربری این دوربین به کار برده که البته در مدل های دیگر ساخت این شرکت نیز به کار گرفته شده بودند. همانند P20 Pro، میت جدید هم از سنسور ۴۰ مگاپیکسلی با ابعاد ۱/۱.۷ اینچ در کنار لنزی با دیافراگم f/1.8 و فاصله‌ی کانونی ۲۷ میلیمتر به ‌عنوان دوربین اصلی استفاده می کند که به لرزشگیر مبتنی بر هوش مصنوعی مجهز شده و ضمنا از فیلتر Quad Bayer استفاده می کند که الگوی متفاوتی برای ثبت اطلاعات تصویر دارد و با همکاری لایکا توسعه داده شده.

سنسور دوم با دقت 8 مگاپیکسل و گشودگی دیافراگم f/2.4 مجهز به لرزشگیر اپتیکال با قابلیت زوم 3 برابری و سنسور سوم از نوع واید با دیافراگم f/2.2 و دقت 20 مگاپیکسل هستند. در اینجا باید تغییر رویکرد هواوی از به کارگیری سنسورهای مونوکروم به استفاده از سنسورهای واید را تحسین کرد زیرا سنسور واید قابلیت های بیشتری در اختیار کاربران قرار می دهند. دوربین سلفی دارای دقت 20 مگاپیکسل بوده و افکت هایی مانند بوکه در تصاویر پرتره را هر چند بهتر از گذشته اما باز هم با نقطه ضعف هایی ارائه کرده است. تصویربرداری در شب و نور کم تحسین برانگیزترین بخش دوربین میت 20 پرو است که البته قبلا در P20 Pro معرفی شده بود و حالا به کمک بهره گیری از قابلیت های نرم افزاری باز هم کمی بهتر شده.

هواوی هم مانند سامسونگ رقیبی به نام 3D Qmoji برای انیموجی های اپل توسعه داده که درست همانند نسخه کره ای با شکست روبرو می شود زیرا توانایی تشخیص حرکات ریز صورت را ندارد و صرفا نوعی کاریکاتور از قابلیت مفرح تر اپل به حساب می آید. به عنوان جمع بندی باید گفت این دوربین تقریبا هر آنچه از دوربین یک تلفن هوشمند انتظار می رود را در اختیار کاربر قرار می دهد.

مقایسه عملکرد لنز زوم در سه حالت استاندارد – 3 برابر و 5 برابر

مقایسه عملکرد حالت عکاسی در شب

مقایسه عملکرد لنز زوم در شب – حالت استاندارد و 3 برابر

نقطه قوت و نقطه ضعف

باتری یکی دیگر از نقاط قوت میت 20 پرو است. هواوی در این گوشی از یک باتری غیر قابل تعویض با ظرفیت 4200 میلی آمپر ساعت استفاده کرده. تنها نگاه کردن و مقایسه عدد ظرفیت این باتری با رقبا نشان می دهد افزایش طول عمر دستگاه تا چه اندازه برای این کمپانی اهمیت داشته است. این باتری با استفاده از سیستم سوپرشارژ هواوی در مدت 30 دقیقه از صفر تا 70 درصد شارژ می شود، سیستم شارژ بی سیم با استفاده از داک های مغناطیسی برای آن در نظر گرفته شده و به کمک ویژگی جدیدی به نام “شارژ معکوس” می توان خود گوشی را به یک داک شارژ بیسیم برای سایر دستگاه ها تبدیل کرد. از نظر طول عمر، در کارکرد عادی می توانید به راحتی روی 2 روز همراهی این گوشی حساب باز کنید و شرایط دیگر نیز بسته به درخواست شما از دستگاه دارد. استفاده از هوش مصنوعی در بهینه سازی عملکرد باتری در میت 20 پرو کاملا محسوس است و می توان به خوبی نتیجه تلاش های هواوی را مشاهده کرد. در هر حال هواوی نشان داده حتی با استفاده از یک باتری با ظرفیت بالا هم می توان دستگاهی با طراحی ایده آل و وزنی استاندارد تولید کرد تا به این ترتیب انتظارات را هم از سایر گوشی های خود و هم از تلفن های هوشمند کمپانی های دیگر افزایش دهد.

بحث درباره رابط کاربری میت 20 پرو را باید به دو جنبه تقسیم کرد. موضوع اول به المان های گرافیکی این رابط کاربری باز می گردد که نسبت به سال های گذشته تغییر چندانی نداشته و در عین حالی که محیطی آشنا برای کاربران هواوی فراهم می کند، نقاط ضعف را نیز همچنان با خود به همراه دارد. برای درک بهتر این نکته بد نیست نگاهی به بررسی رابط کاربری در گوشی P20 Pro این شرکت داشته باشیم که در اردیبهشت ماه امسال انجام شده:

“مشکلی که در این رابط کاربری وجود دارد عدم یکپارچی در طراحی است. برای درک بهتر این نکته می توان به چند نمونه اشاره کرد. برای مثال طراحی آیکون ها در رابط کاربری هواوی تلفیقی از سبک متریال (که توسط گوگل مورد استفاده قرار می گیرد)، سبک فلت (مشابه آنچه اپل در iOS به کار می برد) و اسکیومورفیسم (که در گوشی های قدیمی تر اپل وجود داشت و مبتنی بر شبیه سازی عناصر دنیای واقعی در رابط دیجیتالی بود) است. همین نکته درباره طراحی منوها نیز صادق است. برای مثال منوی تنظیمات به سبک فلت طراحی شده اما منوی دوربین دارای ساختار اسکیومورفیسم است و پیرامون کلید مجازی شاتر ساختاری به ظاهر شبیه به چرم دیده می شود”

این موارد هنوز هم در رابط کاربری هواوی دیده می شوند و به نظر می رسد “گلچین کردن ویژگی ها” همچنان در دستور کار چینی ها قرار داشته باشد. شاید این ساختار از نگاه بسیاری از کاربران جذاب و متفاوت باشد اما عدم یکپارچگی مورد اشاره تلاش های هواوی برای ساخت “بهترین گوشی تاریخ” را متزلزل خواهد کرد.

اما موضوع دوم اضافه شدن قابلیت هایی است که به لطف رابط کاربری متفاوت اپل در آیفون X به کاربران معرفی شد و با کسب محبوبیت بالا، به سرعت به صدر فهرست درخواست های کاربران اضافه شد. سوایپ کردن از طرفین برای حرکت بین اپلیکیشن های فعال در پس زمینه، سوایپ از پایین به بالا برای مشاهده فهرست اپلیکیشن های فعال و سوایپ و کشیدن از پایین به مرکز برای انتقال به صفحه اصلی از جمله این ژست های حرکتی هستند که کار با یک گوشی در ابعاد بزرگ را ساده تر و دلپذیرتر می کنند.

ایران، آمریکا و باقی جهان

در نهایت باید به این سوال پاسخ داد که آیا میت 20 پرو می تواند انتخاب بعدی کاربران باشد و آنها را از چرخه اپل – سامسونگ برای انتخاب یک پرچمدار خارج کند. اما پاسخ دادن به این سوال تقریبا غیر ممکن است. بازار ایران در شرایطی به سر می برد که هواوی در آن حتی نتوانسته این پرچمدار خود را وارد رقابت کند. قیمت بسیار بالای این دستگاه در ایران باعث شده واردات آن به کشور صرفه اقتصادی برای کمپانی نداشته باشد و در واقع Mate 20 Pro عملا از چرخه رقابت با گوشی های دیگر خارج شود. اما بیرون از مرزهای ایران شرایط برای هواوی به شکل کاملا متفاوتی در حال رقم خوردن است. میت 20 پرو نقدهای مثبت بسیار زیادی دریافت کرده و کاربران را به داشتن جایگزینی برای گوشی های همیشگی امیدوار کرده. تنها مانع هواوی برای تسلط بر این دنیاهای جدید، رقابت های سیاسی هستند که نمی توان نقطه پایانی برای آنها در نظر گرفت. میت 20 پرو قرار نیست وارد بازار ایالات متحده شود و این اتفاق سرنوشتی غم انگیز را برای یکی از بهترین دستگاه های موبایل سال 2018 رقم می زند.