هنگام خواب بعد از ناهار، خرده سیاره ای با ارزش 5.4 تریلیون دلار از کنارمان گذشت!

حدود چهار روز پیش و در زمانی که تمامی چشم ها به سفینه ی نیو هورایزنز و سیاره ی کوچک پلوتو معطوف بود، رصد خانه ی Arecibo واقع در کشور پورتو ریکو، چشم های تلسکوپی خود را به سوی دیگری از کهکشان بی کران دوخته بود. به مکانی در آسمان که خرده سیاره ای کوچک اما تند و تیز، با سرعت سرسام آور خود، در فضای بی کران گسترده شده در پهنه ی آن ویراژ می داد و در عین حال نزدیک ترین فاصله ی خود از سیاره ی زمین را تجربه می کرد.

در واقع خرده سیاره ی 2011 UW158 برای نخستین بار در روز 25 اکتبر سال 2011 بود که توسط تلسکوپ فضایی Pan- Starrs کشف شد و به همین دلیل است که در ابتدای نام آن عبارت 2011 را مشاهده می کنیم. گفتنی است که این جسم فضایی بسیار کوچک ابعادی به طول 300 در 600 متر را داراست و با سرعت 37 دقیقه به دور مدار خود می گردد. ضمن این که برای چرخش کامل این خرده سیاره ی ریزه میزه و دوست داشتنی به دور خورشید، چیزی بیش از دو سال زمان نیاز است ( به این معنی که یک سال زمان برای مردمان فرضی این خرده سیاره، برابر با دو سال زمان ما خواهد بود!). در این میان این خرده سیاره هنگام گردش کهکشانی خود، در ساعت 14:37 روز دوشنبه ی گذشته به نزدیک ترین فاصله از سیاره ی ما یعنی زمین رسید. البته این فاصله ی نزدیک همچنان دور به نظر می رسد و چیزی برابر با 2.5 میلیون کیلومتر تخمین زده شده است! جالب این جاست که همین رصد خانه ی Arecibo حدود یک هفته پیش تر و در تاریخ 14 ژوییه، فاصله ی این جسم آسمانی از زمین را چیزی حدود 6.9 میلیون کیلومتر تخمین زده بود! (در واقع می توان گفت که این خرده سیاره ی جالب حتی از شخصیت کارتونی میگ میگ نیز سریع تر است!)

این تصویری است که رصد خانه ی Arecibo از این خرده سیاره ی تند و تیز به ثبت رسانده است. همان گونه که مشاهده می کنید سطح این جسم آسمانی به شکل یک مغز گردو است و در همین تصویر نیز بسیار مصمم و سریع جلوه می کند! ضمن این که این سه تصویر زمانی معادل 4 دقیقه از گردش 37 دقیقه ای 2011 UW158 به دور مدار خود را به نمایش در آورده اند و هر پیکسل موجود در تصویر اصلی چیزی در حدود 7.5 متر از فضای این خرده سیاره را در دل خود جای داده اند.

در همین زمینه سرپرست تیم رصد این خرده سیاره ی کوچک یعنی دکتر پاتریک تیلور به نکته ی بسیار جالبی اشاره کرده است. او معتقد است با توجه به سرعت، شکل و همچنین نحوه ی چرخش این خرده سیاره بر گرد مدار خود و خورشید، اکنون می باید مکانیزمی فراتر از نیروی جاذبه ی مرکزی، اجزای آن را به هم پیوسته نگاه داشته باشد و واقعاً عجیب است که سطح این خرده سیاره با چنین ابعاد و سرعتی تا کنون از هم متلاشی نشده است. در واقع تا کنون تمام اجرام مشابه رصد شده در کهکشان (با چنین سایز و سرعتی)، از تجمیع اجزای کوچک شناور بر گرد یکدیگر تشکیل شده بودند. اجزایی جدا از هم که تحت نیروی جاذبه ی هسته ی مرکزی، همچنان در کنار یکدیگر قرار دارند و قادر به پراکنده شده در سطح فضا نیستند. اما به نظر می رسد که 2011 UW158 از سطحی کاملاً یکپارچه تشکیل شده است و جالب تر از آن این که تا کنون از برخورد با سایر اجرام آسمانی نیز مصون مانده است (یا با آن ها بر خورد داشته و به جای خرد شدن خود، آن ها را از یکدیگر متلاشی کرده است!). در واقع این خرده سیاره را می توان بزرگ ترین و سریع ترین نمونه ی کشف شده در طول تاریخ نامید که از ساختاری به هم پیوسته و سطحی یک پارچه بر خوردار است. امری که در نوع خود بسیار حیرت آور به نظر می رسد.

مشاهده ی اخبار و اطلاعات مربوط به این خرده سیاره ی جالب بی اختیار مرا به یاد کارتون محبوب دوران کودکی ام واتو واتو انداخت!

اما نکات جالب مربوط به این خرده سیاره همچنان ادامه دارند. به گفته ی کارشناسان یکی از اجزای اصلی تشکیل دهنده ی این جسم کوچک کیهانی را فلز پلاتین شامل می شود و در واقع ارزش این منبع غنی و پر سرعت، چیزی در حدود 5.4 تریلیون دلار تخمین زده شده است! در این بین یک شرکت حفاری به نام “منابع سیاره ای” که بخش مهمی از فعالیت هایش به بهره برداری از منابع کهکشانی و برنامه ریزی برای این اهداف اختصاص دارد، مدعی شده که شرایط این خرده سیاره برای حفاری ایده آل به نظر می رسد و در آینده می توان چنین برنامه ای را عملی ساخت. به همین منظور سازمان فضایی ناسا قصد دارد طی برنامه ای منسجم، این خرده سیاره (که مدار گردش و نحوه ی حرکتش در کهکشان هیچ خطری برای زمین محسوب نمی شود) را در آینده با مدار ماه همسو سازد و در کنار این امر شرایطی را مهیا نماید که تا سال 2025 میلادی، یک تیم تحقیقاتی بتوانند نمونه هایی را از سطح این خرده سیاره جمع آوری کنند. در واقع ناسا معتقد است که منابع موجود در دل این جسم آسمانی می توانند نقش مهمی در توسعه ی فعالیت های فضایی در آینده ای نزدیک داشته باشند و کمک قابل توجهی به این فرآیند نمایند. به هر حال امیدواریم که خرده سیاره ی 2011 UW158 همچنان بتواند به سیر و سیاحت خستگی ناپذیر خود در دل کهکشان ادامه دهد و هیچ وقت خم به ابرو نیاورد.