خطر ورشکستگی جهانی برای واقعیت مجازی (VR)

فناوری 3D به عنوان یک تکنولوژی کمی دست و پا گیر شناخته می شود که به دلایلی در حال انقراض است. انتقادهایی که از این فناوری ارزان قیمت گفته می شد، نیاز به عینک 3D، گاها نیاز به باتری در نمونه های Active و کاهش محتوا بود. شاید ما قدر سه بعدی را آنگونه که باید ندانستیم؛ سامسونگ، ال جی و فیلیپس از جمله برندهایی هستند که این تکنولوژی را از چرخه تولید خود خارج کرده و دلایل اصلی آن را کاهش محتوا به طور چشمگیر و کاهش قیمت تمام شده تولید، هر چند ناچیز عنوان کردند.

پس از آن تکنولوژی واقعیت مجازی را جایگزین آن کردیم؛ یک فناوری پر هزینه که حتی سخت افزارهای پرچمدار از Maxwell و Fiji به سختی قادر به رندر آن بودند. هر چشم نیاز به 90 فریم به منظور پخش مناسب و قابل درک دارد؛ شاید بتوان اینطور تفسیر کرد که یک پلتفرم سخت افزاری نیازمند انجام دو پردازش سنگین و البته همزمان است. پس از آن شرکت های تولید کننده محتوا و فیلم های سینمایی نیز برای پرداخت به این موضوع نیازمند دوربین های خاص، فناوری و صرف هزینه های بالا بودند. از سوی دیگر اگر حتی بتوان یک پلتفرم مناسب را به منظور پخش محتوای Virtual Reality تهیه کرد، هزینه خرید هدست و تجهیزات جانبی آن می تواند به قیمت یک کامپیوتر کامل تمام شود! پژوهش هایی که تا کنون انجام شده است، حاکی از آن است که واقعیت مجازی نیامده با خطرات مالی و عدم استقبال شدید روبرو شده است. این پژوهش ها از گزارش های مالی، بازاریابی، محتوا، سهم فناوری از بازار، جذب سرمایه گذاری و… نشان می دهد که این فناوری مشکلاتی بسیار بیش از 3D را به دوش می کشد. در جزئیات این گزارش آمده است:

بر خلاف آنچه که انتظار می رفت، شور و اشتیاق کمپانی های دخیل در VR نتوانسته است به خوبی پاسخگوی کاربران باشد؛ هزینه های بالا در تهیه پلتفرم و عدم انتشار محتوا در سطوح بالا و متنوع، فروش فناوری های وابسته به واقعیت مجازی را کاهش داده است. به طور خاص به ماه های پایانی سال 2016 اشاره شده است. فروش Google Daydream View، HTC Vive, Oculus Rift و Samsung Electronics Gear VR حتی نزدیک به پایین ترین پیشبینی ها نیز نبوده و باعث نگرانی کمپانی ها شده است. در زمینه کنسول های بازی (سونی و مایکروسافت) نیز وضعیتی کاملا مشابه را تجربه می کنند. حتی در ژاپن، مهد فناوری های مدرن تنها 0.7 درصد از کنسول های بازی PS4 در این زمینه استفاده شده اند. در ادامه به زنجیره تامین سرمایه گذاری اشاره شده است؛ به طوری که برندهایی مانند ایسوس و ایسر سرمایه گذاری های بسیار انبوهی را در این زمینه به اجرا گذاشته اند که در سال 2017 روانه بازار خواهد شد.

آنها سرمایه فراوانی را در راستای تحقیق و توسعه VR انجام داده به طوری که حتی در زمینه های نرم افزاری نیز وارد شده اند و به ناچار به تقویت مالی آن پرداخته اند. این در حالی است که اکوسیستم موجود بازیکنان (کاربران،گیمرها) چندانی را برای استفاده از آن ندارد. این بازار بسیار کم نفوذ است حتی در اوایل سال 2017. در نتیجه خطر بلقوه ورشکستگی آن کاملا وجود خواهد داشت. به عبارت ساده تر، مشکلات اصلی در زمینه توسعه و کیفیت فناوری نبوده و به هزینه های بسیار بالا و همچنین کمبود محتوا تعلق دارد. تولید کنندگان محتوا نیز دقیقا به دلیل کمبود کاربران و دارندگان سخت افزارهای واقعیت مجازی، میل چندانی به توسعه نرم افزاری و تولید محتوای آن ندارند. پلتفرم های VR بسیار سریعتر از توسعه نرم افزار و محتوای آن پیشرفت کرده اند. در نتیجه تمامی کمپانی های شرکت کننده در این بازی خطرناک در وهله نخست مجبور به کاهش قیمت سخت افزارهای خود هستند و یا شاید در سال 2017 مجبور به خداحافظی با واقعیت مجازی شویم!