یکی از نکات کلیدی در علم نجوم که در مشاهدات تجربی و محاسبات گسترده ریاضیاتی و فیزیکی به تایید رسیده، سیستم های چندتایی از ستارگان است. در واقع دانشمندان معتقدند بسیاری از ستارگان شبیه به خورشید (و شاید همه آنها) در سیستم های دوتایی یا سه تایی وجود دارند (به این معنا که چند ستاره در نزدیکی یکدیگر حضور داشته باشند). اما همان طور که هر روز در آسمان می بینیم خورشید در این تعریف قرار نمی گیرد و هیچ ستاره ای نزدیک به آن برای ساخت یک دوتایی وجود ندارد. تا کنون این امر یکی از سوالات بی پاسخ برای اخترشناسان بوده است اما به نظر می رسد حالا پاسخی قانع کننده برای آن وجود دارد.
بر اساس نظریه ای که اخیرا مطرح شده، گفته می شود خورشید در گذشته دارای یک ستاره دوقلو با نام Nemesis بوده است. ظاهرا تیمی از محققین در حال مطالعه نرخ تشکیل ستارگانی مشابه خورشید در یک ابر مولکولی با نام پرسوس بوده اند و در این بین متوجه شدند تقریبا همه ستارگان تازه تشکیل شده به صورت تکی شکل نمی گیرند که تایید کننده نظریات قبلی درباره چندتایی های ستارگان است. اما در ادامه، آنها از داده های موجود برای ایجاد مدل های آماری استفاده کرده و متوجه شده اند تشکیل دوتایی های ستارگان در ابتدا با فاصله 500 AU (17 برابر فاصله خورشید تا نپتون) رخ می دهد. اما در طول چند میلیون سال اولیه از تشکیل این دوتایی ها، دو حالت مختلف روی می دهد؛ یا ستاره ها به هم نزدیک می شوند و دوتایی هایی که امروزه می شناسیم را شکل می دهند و یا از یکدیگر جدا شده و هر یک در مسیر مختلفی حرکت می کنند. بر همین اساس به نظر می رسد برادر دوقلوی خورشید نیز روزی در نزدیکی ما وجود داشته (البته چند میلیارد سال قبل) و سپس راه خود را در مسیر دیگری در کهکشان راه شیری در پیش گرفته است. این یافته ها نشان می دهند اطلاعات ما درباره خورشید و نحوه تشکیل منظومه شمسی تا چخ اندازه محدود است. سازمان فضایی آمریکا قرار است در سال 2018 اولین سفینه خود را با نام Parker Solar Probe به مقصد خورشید پرتاب کند و امیدوار است بتواند اطلاعات بسیار ارزشمندی از جو این ستاره حیات بخش به دست آورد.
توسط 
دیدگاهتان را بنویسید