باوجود آنکه در طول سالیانی که گوشی‌های موبایل وارد بازار ایران شده‌اند، همواره هدفی مبنی بر ساخت گوشی‌های ایرانی برای فعالان این کسب و کار وجود داشت، با این حال، شرکت‌های ایرانی هرگز موفق نشدند یک محصول ساخت داخل به‌طور کامل تولید منند. حتی باوجود آنکه گوشی‌هایی تحت برندهای ایرانی وارد بازار هم شد، بر همگان واضح بود که این محصولات در بهترین حالت از سرهم کردن قطعات وارد شده به کشور تولید شده‌اند.
حالا یک بار دیگر خبرها از ساخت گوشی تولید داخل این بار با عزمی جدی‌تر به گوش می‌رسد. البته این بار هم خبر از تولید صفر تا صد درصدی در ایران نیست، بلکه اینگونه به نظر می‌رسد که تمامی قطعات تمام و کمال از چین وارد شده و تنها در داخل کشور سرهم می‌شوند. واضح است که نبود دانش فنی کافی و زیرساخت مناسب برای طراحی و ساخت گوشی، تولیدکنندگان را به فکر چنین راهکاری برای “گوشی‌های ساخت ایران” انداخته است.
کاهش تعرفه واردات قطعات جهت کاهش هزینه ساخت گوشی
در این میان مسئولین نیز با همکاری با شرکت‌های تولیدکننده و با پایین آوردن تعرفه واردات قطعات کالا، زمینه را برای ساخت این محصول به ظاهر داخلی فراهم کرده‌اند. آذری جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات روز گذشته در حساب توئیتر خود اعلام کرد “20 درصد گوشی تلفن همراه مورد نیاز بازار باید تولید داخل باشد”.
او پیش از این هم با اشاره به مشکلاتی مانند بیکاری و ضرورت اشتغال از حمایت وزرات ارتباطات از تولید گوشی داخلی خبر داده بود. پیش‌بینی آذری جهرمی اینگونه است که در 2 سال آینده، 2 میلیون گوشی در کشور با قیمت متوسط 2.5 میلیون تومان در کشور تولید شود. او گفته است که کیفیت این گوشی‌ها در حد متوسط است و از محصولات بین‌المللی در این رده پایین‌تر نیست و یکی از آنها برای رونمایی در دهه فجر آماده است.
اما سوالی که مطرح می‌شود اینست که فرایند تولید گوشی در داخل کشور برای چه گروهی صرفه اقتصادی خواهد داشت؟ هزینه واردات قطعات و سرهم کردن آنها در داخل کشور شاید به لطف تعرفه پایین‌تر واردات قطعه، کمتر از هزینه واردات گوشی به‌صورت آماده تمام شود. اما آیا این عملیات در نهایت می‌تواند به تولید یک محصول بومی واقعی با قیمت مناسب و در سطح جهانی تبدیل شود و یا ساخت گوشی ایرانی تنها یک عنوان جذاب است که با کمک واردات صفر تا صد درصدی دست یافتنی خواهد؟
توسط 
توسط 
دیدگاهتان را بنویسید