عملیات سیاه در سرمای دهه شصت!

سال‌هاست که طرفداران بازی‌های ویدئویی و رایانه‌ای با هر بار نزدیک شدن به تاریخ عرضه نسخه جدید از سری Call of Duty سر از پا نمی‌شناسند و به فروشگاه‌ها هجوم می‌برند تا یک کپی از آن‌را برای خود خریداری کنند. برای عده زیادی از این طرفداران مدهوش اصلاً تفاوتی ندارد که محصول عرضه شده از چه کیفیتی برخوردار است تنها اسم بازی است که آن‌ها را مانند دسته‌ای از زامبی‌ها به دنبال خود می‌کشاند.
Call of Duty مدت‌هاست که یکنواخت و تکراری شده و نبود هیچ‌گونه نوآوری جدید در آن باعث شده اين بازي هر روز تکراري‌تر شود. با عرضه هر نسخه جدید تنها تفاوت ممکن اين است که بازي از جنگ تاریخی، به جنگ مدرن و یا در مورد عنوان جدیدتر یعنی Black Ops به جنگی نسبتاً مدرن و تغییر تسلیحات و زمان‌اتفاق بازی ختم شود.
Call of Duty: Black Ops محصول استودیوی Treyarch است که در راستای سنت ACTIVISION برای ارایه سالانه عنوان CoD، هر دو سال یک‌بار وظیفه تولید این عنوان روی دوش این استودیو قرار داده می‌شود.
Black Ops در عمل فرق چندانی با Call of Duty: World at War، Call of Duty 2: Modern Warfare و Modern Warfare 2 ندارد، مگر جز زمان اتفاق بازی که در دهه 60 رخ می‌دهد و نیز اینکه به مراتب شلوغ‌تر و درهم‌و برهم‌تر، با داستانی کم اثر و عاری از عمق و پر از نقص است.
با اینکه Call of Duty: Black Ops یکی از بهترین عناوین بازي اول شخصی که تا به حال انجام داده‌ایم نیست اما آن قدر برای مخاطبان ایرانی خود جذابیت دارد که تصميم گرفتيم آن‌را به دقت مورد بررسی قرار دهیم.