هشت نفرت انگیز، جدیدترین اثر تارانتینو

هشت نفرت انگیز هشتمین فیلم کوئنتین تارانتینو  کارگردان، بازیگر و فیلمنامه‌نویس آمریکایی است که در30 دسامبر 2015 به روی پرده سینما رفت. کوئنتین تارانتینو  افتخارات زیادی در کارنامه خود دارد،از معروف ترین فیلم های این کارگردان توانمند میتوان به داستان عامه پسند(Pulp Fiction)،بیل را بکش(Kill Bill)، جنگوی آزاد شده(Django Unchained) و حرامزاده‌های لعنتی(Inglourious Basterds) اشاره کرد. هشت نفرت انگیز یک فیلم وسترن،درام،جنایی و راز آلود 3 ساعت و 7 دقیقه ایست که ساموئل ال جکسون، کرت راسل، جنیفر جیسون لی و… در آن ایفای نقش میکنند.

اِنیو موریکونه آهنگساز، تنظیم‌کننده و رهبر ارکستر ایتالیایی که یکی از بهترین های ایتالیاست موسیقی این فیلم را ساخته است  به طوری که در مراسم اسکار امسال هشت نفرت انگیز موفق به کسب جایزه اسکار بهترین موسیقی فیلم شد.لازم به ذکر است که این فیلم در سه رشته،بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین موسیقی متن، بهترین تصویربرداری نامزد دریافت جایزه اسکار شده بود.

داستان هشت نفرت انگیز  چند سال پس از پایان جنگ های داخلی  آمریکا رخ می دهد. مارکی وارن یک جایزه بگیر است که در برف گیر افتاده و بطور اتفاقی به یک جایزه بگیر دیگر به نام جان روث ( کرت راسل ) برخورد می کند که میخواهد زنی  نام دیزی ( جنیفر جیسون لی ) را برای گرفتن جایزه به شهر رد راک ببرد. کلانتری به نام کریس ( والتون گاگینز ) که او هم در برف گرفتار شده  به آنها ملحق می شود،آنها در یک فروشگاه در میانه راه توقف می کنند تا برف کمتر شود و بعد به راهشان ادامه دهند و آنها در این فروشگاه با افراد جدیدی مواجه می شوند که…

نقطه قوت فیلم های تارانتینو فیلم نامه های قوی اوست که خوشبختانه در این فیلم نیز شاهد یک فیلم نامه قوی و دیالوگ های خوب و هوشمندانه خواهیم بود.تارانتینو در فیلمش  و در داخل یک فروشگاه و با شخصیت پردازی های مناسب وبازی بسیار خوب بازیگرانش، امریکای پس از جنگ داخلی  را به تصویر کشیده است او طنز وکنایه های هوشمندانه ای را در اثر خود به کار برده که جای تامل دارد. در جدی ترین صحنه های فیلم میتوان طنز را مشاهده کرد که به نوع خود جالب است. فضای فیلم به گونه ایست که مخاطب احساس کند در حال تماشای یک فیلم وسترن قدیمی دهه 1960 است اما محتوای فیلم شباهت چندانی با فیلم های آن دوره ندارد. منتقدان معتقدند که هشت نفرت انگیز   را میتوان تلفیقی از فیلم های وسترن کلاسیک و آثار راز آلود هیچکاک دانست. عناصر سازنده این فیلم به خوبی در کنار هم قرار گرفته اند و هماهنگی شان باعث شده است که بار دیگر تارانتینو به یک نتیجه ی خوب برای ساختن فیلمش برسد.

اما با تمام این اوصاف ممکن است این اثر به مذاق عده ای خوش نیاید،زیرا که خشونت در این فیلم موج میزند و مطمئنن عده ای هستند که رقبتی برای دیدن چنین فیلم هایی از خودشان نشان نمیدهند.