نگاهی کوتاه به Pokemon GO؛ بازی جدیدی که جهان را در نوردیده است

جمله ای معروف منتسب به آلبرت اینیشتن با این مضمون وجود دارد که “ترس من از روزی است که تکنولوژی از تعامل انسانی سبقت بگیرد. چنین روزی نسلی از احمق ها در جهان زندگی خواهند کرد”. صرف نظر از صحت انتساب این جمله به اینیشتن نباید منکر درستی مفهوم آن شد. تکنولوژی همیشه در خدمت انسان ها بوده و در راستای بهبود زندگی آنها گام برداشته است. اما زمانی که این معادله تغییر کند و انسان به برده تکنولوژی تبدیل شود، آن وقت است که فاجعه ای بزرگ در انتظار نوع بشر خواهد بود.

افرادی که به فیلم های علمی – تخیلی علاقه دارند حتما با صحنه هایی در این فیلم ها روبرو شده اند که انسان به جای تسلط بر ماشین ها و در واقع تکنولوژی، به ابزار دست آنها تبدیل شده است. شاید به یاد ماندنی ترین صحنه از این دست در فیلم عصر جدید چارلی چاپلین به نمایش در آمده باشد. آنجا که کارگر جوان برای تست دستگاه صبحانه ساز انتخاب می شود و پس از چند دقیقه لذت بردن از هوش بالای ماشین، دردسرها آغاز می شوند. حتی در این زمینه نیازی نیست به چندین سال قبل بازگردید و کافی است انیمیشن Wall-E و مردمی را به خاطر بیاورید که از شدت دربند تکنولوژی شدن دچار تغییرات ساختاری در بدن خود شده بودند و از ساده ترین تعاملات انسانی نیز عاجز بودند. اما اگر تصور می کنید این موارد تنها در فیلم ها و سریال ها اتفاق می افتد و هنوز تا رسیدن به آن زمان سال ها زمان باقی مانده باید یادآوری کنیم که سخت در اشتباهید و کافی است توجهتان را به بازی جدیدی جلب کنیم که دنیا را زیر پا گذاشته است.

بدون شک اگر در روزهای اخیر خبرها را دنبال کرده باشید با اسم بازی جدیدی به نام Pokemon GO برخورد کرده اید. Pokemon (با تلفظ صحیح پوکی مون) اثری رسانه ای از یک کمپانی ژاپنی به همین نام است که به صورت یک کنسرسیوم مشترک بین نینتندو، Game Freak و Creatures مدیریت می شود. این Pokemon ها در واقع موجوداتی تخیلی هستند که توسط انسان ها شکار شده و با استفاده از ترفندهایی آموزش می بینند تا به عنوان نوعی مبارزه با هم به رقابت بپردازند. هر Pokemon قادر به یادگیری 4 تکنیک مختلف است (از ایجاد طوفان و رعد و برق گرفته تا جادوهای دیگر) و با یادگیری تکنیک های بیشتر، یکی از تکنیک های قبلی را فراموش می کند. این بازی یکی از محبوب ترین عنوان ها به خصوص در کشور ژاپن است و در واقع پس از مجموعه بازی های سوپر ماریو در جایگاه دوم قرار می گیرد. تا کنون بیش از 200 میلیون نسخه از آن به صورت رسمی به فروش رفته و محبوبیت این داستان ها باعث شده در طول بیست سال از آغاز، بیش از 20 مجموعه سریالی انیمیشنی و 19 عنوان به صورت فیلم سینمایی نیز از آنها ساخته شود. همچنین بازی های رایانه ای نیز درباره همین موجودات ساخته شده که البته در ایران طرفداران زیادی ندارند. اما اخیرا یک نسخه بازی موبایل به نام Pokemon GO عرضه شده که رفته رفته به یک آسیب اجتماعی به صورت اپیدمیک تبدیل می شود.

Pokemon Go یک بازی با استفاده از تکنیک واقعیت افزوده و کاملا رایگان است که برای پلتفرم های اندروید و iOS عرضه شده است. در این بازی، بازیکنان با استفاده از سیستم GPS و همچنین دوربین تلفن هوشمند خود، در محیط واقعی اطراف (خانه، محل کار، سطح شهر، مدرسه، دانشگاه و هر جایی که فکرش را بکنید) به دنبال پوکیمون ها می گردند تا با پیدا کردن و آموزش آنها به مبارزه با سایر بازیکنان بپردازند. پس از ورود به بازی و ساختن شخصیت اصلی، آواتاری که در نقشه بازی وجود دارد با حرکت کردن بازیکن در دنیای واقعی در مسیر مشابهی به حرکت کردن می پردازد و گویی این بازی در دنیای واقعی در حال انجام است. پوکیمون ها در محل هایی به صورت تصادفی وجود دارند. برای مثال ممکن است یک پوکیمون را در تاکسی، دیگری را در ایستگاه اتوبوس، یکی را در آشپزخانه منزل و دیگری را در بین راه خانه تا محل کار پیدا کنید. پس از پیدا کردن و اهلی کردن این موجودات خیالی، بازیکنان می توانند به آموزش آنها بپردازند و با سایر بازیکنان برای کسب امتیاز بیشتر و رتبه بالاتر رقابت کنند.

تا به اینجا همه چیز کاملا عادی و نشان دهنده ایده ای بسیار خوب برای یک بازی موبایلی است که علاوه بر سرگرم کردن کاربران، آن دسته از افراد بی تحرک را که وقت بسیار زیادی صرف بازی کردن با تلفن هوشمند می کنند هم وادار به تحرک و افزایش فعالیت بدنی می کند. اما کافی است نگاهی به این ویدئو بیندازید تا ببینید یک بازی به ظاهر ساده قادر به ایجاد چه آشوب و هرج و مرجی است:

 بازی کردن هیچگاه یک نکته منفی نبوده و هیچکس با بازی کردن مخالف نیست. اما چه اتفاقی افتاده که جمعیت بسیار زیادی شب و روز کار و زندگی خود را رها می کنند تا به انجام یک بازی بپردازند؟ بزرگترین تراژدی بازی Pokemon GO نیز روز گذشته رقم خورد که دو نوجوان برای پیدا کردن یک پوکیمون کم یاب وارد خانه ای در یک منطقه مسکونی شدند و صاحب خانه با تصور اینکه این افراد سارق هستند به آنها شلیک کرد و باعث مرگ آنها شد. یا همین روز گذشته بود که مردی 26 ساله برای گرفتن یک پوکیمون در وسط بزرگراهی در آمریکا توقف کرد و باعث تصادفی وحشتناک شد. سه روز قبل دو مرد جوان 21 و 22 ساله که به دنبال گرفتن یک پوکیمون بودند از صخره ای سقوط کرده و جان باختند و چهار روز پیش مردی به دلیل انجام بازی Pokemon GO در هنگام رانندگی با درخت تصادف کرد.

این همه حادثه برای یک بازی ساده که در درجه اول قرار بوده راهی برای سرگرم شدن و گذراندن وقت باشد تنها می تواند نشان دهنده تغییر تعامل انسان ها و تجهیزات دیجیتال باشد. دیدن مردمی که ساعت ها در حالی که حتی سرشان را از روی نمایشگر موبایل بلند نمی کنند تا طلوع و غروب خورشید را ببینند و در فضایی مابین دنیای واقعی و دنیای مجازی به دنبال موجودات خیالی می گردند دقیقا همان نقطه تاریکی است که اینیشتن روزی درباره آن هشدار داده بود. تب Pokemon GO هنوز وارد ایران نشده (احتمالا به دلیل نوسان سرعت اینترنت و یا محدودیت در پوشش دهی GPS) اما بعید نیست در روزها و هفته های آینده در شهرهای خودمان هم با چنین پدیده ای مواجه شویم. اما در هر صورت به نظر می رسد انسان برای جلوگیری از فاجعه ای بزرگتر می بایست در تعاملش با تکنولوژی تجدید نظری بنیادین ایجاد کند.

برای اطلاع از جدیدترین اخبار دنیای دیجیتال، قیمت انواع قطعات سخت افزاری و تجهیزات الکترونیکی، آگاهی از اخبار مرتبط با تکنولوژی از جمله نوسان قیمت ارز، تصاویر، ویدئوها و مطالب آموزشی اختصاصی به کانال تلگرام وب سایت سخت افزار بپیوندید: telegram.me/sakhtafzarmag