کودکان و نوجوانان چگونه به گوشی های هوشمند خود اعتیاد پیدا میکنند؟

اعتیاد در لغت ، به معنی عادت کردن است و فردی که به چیزی بیش از حد وابسته باشد چه جسمی و چه عاطفی، معتاد خوانده میشود. در دنیای امروزه شوربختانه اکثر انسان ها به نوعی به فناوری اعتیاد دارند. دیگر هر کسی این را درک میکند که اعتیاد فقط به مواد مخدر خلاصه نمیشود. در زمینه ی تکنولوژی نیز هر کاربر به نوعی به آن اعتیاد دارد. بسیاری از ما به اینترنت و گیم اعتیاد داریم و کسانی نیز هستند که به گوشی خود وابستگی شدیدی دارند که تعداد آن ها بسیار زیاد است. در سال های اخیر این وابستگی به فناوری به کودکان و نوجوانان کم سن و سال نیز راه پیدا کرده است و والدین برای سرگرم کردن فرزند دلبندشان برایشان تبلت و یا گوشی تهیه میکنند و اکثر آن ها در حالی که فکر میکنند این کار محبت در حق آن ها است ، اطلاع ندارند که در واقع این محبت، خسارت های جبران ناپذیری  را در پی دارد. در ادامه با مستنداتی توضیح خواهیم داد که چگونه کودکان و نوجوانان به گجت های هوشمند اعتیاد پیدا میکنند.

بیش از دو سوم نوجوانان صاحب گوشی هوشمند هستند و 37 در صد آن ها نیز صاحب تبلت هستند. این اعداد و ارقام نشان میدهد که دسته ی بزرگی از نوجوانان به گوشی های هوشمند خود اعتیاد دارند. Screenagers با مدرک این مشکل را توضیح میدهد. بر اساس وب سایت Common Sense Media، تنها سه در صد از وقت کودکان به خلق چیز های جدید میگذرد و اکثر زمان آن ها به گوش دادن به موسیقی،  تماشای فیلم، خواندن مطالب شبکه های اجتماعی و ارسال مطالب در این شبکه ها و انجام بازی های ویدئویی میگذرد.  این مستند توسط خانم Delaney Ruston که یک پزشک معالج با تجربه است تهیه شده است. بیماران این خانم دکتر (که فرزندان خود او بوده اند) ، دختری بوده است که همیشه در حال چک کردن شبکه های اجتماعی بوده است و پسری که خود را محو بازی های ویدئویی کرده بوده است. خانم Ruston گاهی اوقات بسیار از دست فرزندان خود عصبی میشده است اما از این عصبانیت احساس گناه نیز میکرده است. این بچه ها روزانه به طور میانگین 6.5 ساعت از وقت خود را صرف تماشای تلویزیون، و استفاده از گوشی موبایل و تبلت میکردند بدون اینکه کوچکترین فعالیت درسی انجام دهند.

دکتر Ruston گفته است که هر چیزی که باعث شود کودکان از دستگاه الکترونیکی دورتر بمانند میتواند به ترک اعتیاد به صفحه نمایش آن ها کمک کند. اما طبق نظر یک معلم مدرسه این ایده ی خوبی نیست که بچه ها در ساعاتی که در مدرسه نیستند از گوشی های خود دور باشند. این معلوم این گونه توضیح داده است که بچه ها در این دوره با لوازم الکترونیکی بزرگ میشوند پس باید بتوانند یاد بگیرند که چگونه باید با این وسایل کنار آمد. خانم Ruston گفته است که “این مشکل فرزند پروری زمان ما است”. فناوری به خودی خود بد نیست اما وقتی از توازن خارج شود میتواند بسیار بد باشد.

بدون شک کنترل کردن یک رفتار نسبتا بد میتواند چاره ی کار باشد. سرزنش و تنبیه نادرست نه تنها فایده ای ندارد بلکه میتواند به رفتارهای بد طرف مقابل اضافه کند. زندگی بدون فناوری برای نسل امروزی بسیار کسل کننده به نظر میرسد اما با اندکی تامل و نگاه به اطراف میتوان پی برد که اگر استفاده از این لذت از حد خارج شود چه خسارت های وحشتناکی را میتواند در پی داشته باشد. پس با زمان بندی و استفاده ی درست از فناوری میتوان تنها به فواید آن پرداخت . به عنوان یک علاقمند به تکنولوژی دوری از فناوری و وسایل مرتبط با آن را سخت میدانم اما فراموش نکنیم نسل های پیش از ما بدون فناوری به راحتی و به مراتب سالم تر زندگی کرده اند و آسیبی ندیده اند پس مطمئنا به ما هم آسیبی در صورت کمتر استفاده از کردن از آن نمیرسد.

نظر شما کاربر گرامی در مورد اعتیاد به فناوری چیست؟