نگاهی به کیفیت بافت ها و تاثیر آن ها در فرآیند بازی سازی

یکی از ملاک های مهم و قابل توجه در بحث بررسی گرافیک فنی بازی های کامپیوتری (و امتیاز دهی به این بخش از بازی ها) کیفیت بافت هایی است که در امر شکل دادن به محیط کلی این بازی ها و همچنین شخصیت ها یا اجسام حاضر در آن ها دخیل هستند. اگر چه در نگاه نخست شاید نوع و کیفیت بافت های به کار رفته در طراحی (مثلاً) یک میز یا صندلی (و کیفیت و میزان شفافیت آن بافت) به ظاهر نکته ای کم اهمیت به نظر برسد، اما میزان کیفیت یک بافت (که خود مواردی نظیر حجم و بزرگی آن را شامل می شود) نقش بسیار مهمی در امر تولید بازی های کامپیوتری ایفا می کند و از همین رو کم توجهی یا بی توجهی به آن از سوی بازی سازان می تواند تاثیر بسیار مهمی بر روی کیفیت نهایی بازی های تولید شده به دست آن ها داشته باشد. در مطلب پیش رو قصد داریم به بخشی از اهمیت بافت ها در امر تولید بازی های کامپیوتری بپردازیم و به نکاتی در رابطه با این موضوع اشاره کنیم.

بی شک یکی از مهم ترین چالش هایی که بر سر راه بازی سازان مختلف قرار دارد تعیین کیفیت بافت هایی است که در امر طراحی محیط بازی های کامپیوتری در دست ساخت آن ها مورد استفاده قرار می گیرد. امری که می باید در همان نخستین مراحل طراحی و تولید بازی های کامپیوتری معین گردد. چرا که در غیر این صورت و در صورت تعویض نوع و کیفیت نهایی بافت های محیطی به کار رفته در ساختار فنی بازی های کامپیوتری در خلال پروژه ی ساخت بازی مورد نظر، بازی سازان ناگزیر به صرف وقت و هزینه ی مضاعفی در امر تولید بازی های خود و باز طراحی بافت های محیطی بر اساس کیفیت جدید خواهند بود. به این ترتیب در همان زمان آغاز پروژه ی ساخت یک بازی کامپیوتری، یکی از مهم ترین نکاتی که می باید در مورد بازی مورد نظر مشخص گردد کیفیت دقیق بافت های مورد استفاده در آن بازی خواهد بود. در هر حال حاضر به طور معمول از بافت هایی با کیفیت 1080 پیکسلی (به طور دقیق 1080 در 1080 پیکسل) در فرآیند تولید بازی های کامپیوتری شاخص موجود در دنیای بازی های کامپیوتری استفاده می شود. البته در برخی موارد شاهد استفاده از بافت هایی با کیفیت بالا تر (حتی با کیفیت تصویری 4K) نیز در مدل سازی پاره ای از بخش های بازی های کامپیوتری روز هستیم. البته بنا به دلایلی که در ادامه ی متن به آن ها اشاره خواهیم کرد استفاده از بافت های 4K (به مفهوم واقعی آن و نه بر اساس تبصره و ماده) در امر تولید بازی های کامپیوتری آن چنان رایج نیست و این بافت ها در اغلب اوقات بیشتر به منظور ساخت بخش های نمایشی بازی (بخش های غیر دخیل در گیم پلی) نظیر میان پرده های داستانی مورد استفاده قرار می گیرند.

با این حال ممکن است برخی از بازی سازان ترجیح بدهند که در ابتدای امر و در شروع پروژه ی تولید یک بازی کامپیوتری جدید، بافت های به کار رفته در امر طراحی محیط بازی های در دست ساخت خود را با بهترین کیفیت ممکن (مثلاً با کیفیت تصویری 4K) طراحی نمایند و پس از آن در هر مرحله ای از فرآیند تولید بازی در دست ساخت خود که صلاح دیدند کیفیت این بافت ها را به روش های مرسوم پایین بیاورند. در واقع بسیاری از اسکرین شات هایی که از گیم پلی بازی های جدید (پیش از انتشار آن ها به بازار) منتشر شده و در اختیار علاقه مندان قرار می گیرد دقیقاً بر اساس همین فرآیند تهیه می شوند. به این ترتیب که بازی سازان به منظور جلب نظر هواداران خود (یا به قول معروف برای باز نگاه داشتن دهان آن ها از فرط تعجب و تحسین!) اسکرین شات هایی با کیفیت تصویری 4K از صحنه های خاصی از بازی مورد نظر (که اتفاقاً بافت های به کار رفته در امر طراحی آن ها نیز کیفیتی 4K دارد) تهیه کرده و آن ها را در اختیار علاقه مندان این قبیل آثار قرار می دهند. و این در حالی است که بلافاصله پس از انجام فرآیند مذکور، کیفیت بافت های به کار رفته در طراحی محیط یا شخصیت ها تا حدی که بازی مورد نظر بتواند با کمترین نقص یا اشکالی بر روی پلتفرم های مقصد خود به اجرا در آید پایین کشیده می شود (نوعی کلک مرغابی مرسوم برای جلب مشتری!). البته در اغلب موارد بازی سازان هیچ چاره ای جز پایین تر آوردن کیفیت بافت ها به منظور اجرای بهینه ی بازی های در دست ساخت خود بر روی پلتفرم های مقصد این بازی ها نخواهند داشت. چرا که بهره بردن از کیفیت بیشتر در امر طراحی بافت ها، با مصرف بیشتر توان حافظه های پردازشی موجود در سیستم های کامپیوتری اجرا کننده ی این بازی ها نسبت مستقیمی خواهد داشت و به این ترتیب استفاده از بافت های با کیفیت تر در امر طراحی محیط بازی های کامپیوتری مسلماً مشکلات خاص خود را به همراه خواهد آورد (که مهم ترین آن ها لزوم بهره گیری از کارت های گرافیکی با حافظه ی گرافیکی بالا تر به منظور اجرای بهینه ی بازی های روز خواهد بود). در واقع با توجه به این نکته که بازی های کامپیوتری جدید هر روز بیش از روز قبل به سمت واقع گرایی هر چه بیشتر می روند این مشکلات حتی می تواند شکل جدی تری به خود بگیرد. به عنوان مثال در بازی Batman Arkham Knight شاهد به کارگیری جزییات فراوانی در طراحی اتومبیل اختصاصی بتمن یا همان بت موبیل هستیم. در واقع بت موبیل حاضر در بازی Batman Arkham Knight از چند ضلعی های فراوانی تشکیل شده است که پردازش مجموع آن ها مسلماً توان سخت افزاری قابل توجهی را طلب می کند. امری که در تلفیق با بهره بردن از بافت هایی با کیفیت بسیار بالا در ساختار دیداری این بازی می تواند چالش قابل توجهی را برای حافظه ی گرافیکی محدود موجود در پردازنده های گرافیکی و همین طور توان نهایی پردازنده های مرکزی سیستم های کامپیوتری اجرا کننده ی این بازی به وجود بیاورد. البته برای گریز از چنین چالشی تکنیک هایی وجود دارد که به کمک بهره گیری از آن ها می توان از پردازش های مضاعف و بیهوده در امر اجرای عناوینی نظیر Batman Arkham Knight جلوگیری به عمل آورد. در واقع به کمک تکنیک هایی نظیر تعیین میزان جزییات به نمایش در آمده در تصویر می توان فرآیند های پردازشی مضاعف موجود در بازی های کامپیوتری روز را دور زد و سبب ساز اجرای روان این دسته از بازی ها بر روی پلتفرم های مقصد آن ها شد.

به عنوان مثال فرض می کنیم که در بخشی از گیم پلی بازی Batman Arkham Knight شما از بت موبیل پیاده شده و برای نبرد با تعدادی از اراذل شهر گاتم از آن دور می شود. در این صورت به طور یقین تصویر خروجی بازی، از بت موبیل فاصله ی قابل توجهی یافته است و بر این اساس دیگر هیچ نیازی به نمایش تمامی جزییات به کار رفته در طراحی اتومبیل بتمن نیست. به این ترتیب در چنین موقعیت هایی استفاده از بافت هایی با نهایت کیفیت ممکن در امر طراحی اجسامی نظیر بت موبیل دلیل و منطق چندانی با خود به همراه ندارد و تنها پردازش های اجرایی بیهوده و پر فشاری را به سیستم های کامپیوتری اجرا کننده ی این بازی ها تحمیل می نماید. بنا بر این بسیاری از بازی سازان می کوشند تا به کمک استفاده از تکنیک های مربوط به تعیین میزان جزییات به نمایش در آمده در تصویر، در موقعیت های یاد شده توازن قابل قبولی را در امر پردازش بازی های ساخته شده به دست خود ایجاد نمایند. با این حال اگر چه به کمک تکنیک های مذکور و همچنین توسط بهره گیری از برخی ابزار ها و میان افزار های جدید و مرسوم، می توان کیفیت بافت های به کار رفته در امر طراحی محیط بازی های کامپیوتری را در هر مرحله ی دلخواه از پروسه ی تولید آثار مذکور به طور دلخواه تغییر داد، اما بسیاری از بازی سازان در همان آغاز پروژه های جدید بازی سازی خود سعی می کنند با تعیین کیفیت نهایی بافت های به کار رفته در بازی های خود از صرف وقت و هزینه های مضاعف در این زمینه جلوگیری به عمل آورند و از اعمال تغییرات بیهوده در کیفیت بافت های نهایی آثار خود بپرهیزند. به عبارت بهتر در همان بخش های آغازین فرآیند اجرایی یک پروژه ی بازی سازی، حداقل سیستم مورد نیاز و سیستم نهایی اجرای بازی مورد نظر توسط مهندسان برنامه نویس پروژه مشخص خواهد شد و پس از آن این طراحان هنری بازی هستند که باید بر اساس اطلاعات مذکور به این جمع بندی برسند که بازی در دست ساخت آن ها بر اساس چه منابع سخت افزاری خاصی در حال تولید است و بر این اساس تصمیم بگیرند که استفاده از چه نوع بافت هایی و با کدامین کیفیت دیداری ممکن می تواند جوابگوی اهداف نهایی پروژه ی در دست ساخت آن ها باشد. در واقع هر چقدر که از بافت های با کیفیت تری در امر طراحی اجسام موجود در بازی های کامپیوتری استفاده شود حجم فایل های نهایی تولیدی در اجسام مورد نظر بالا تر خواهد رفت و بر همین اساس بسیاری از بازی سازان ترجیح می دهند که تصمیم گیری در رابطه با نوع و کیفیت بافت های به کار رفته در امر طراحی بازی های کامپیوتری خود را در همان ابتدای شروع پروژه به انجام رسانند. به هر حال می توان گفت که طراحی بافت ها و تصمیم گیری برای نوع کیفیت آن ها یکی از بخش های مهم در فرآیند ساخت بازی های کامپیوتری به شمار می رود و منابع مهمی از پروژه های تولید بازی های کامپیوتری را به خود اختصاص می دهد.