دانشگاه صنعتی شریف 50 ساله شد

دانشگاه ها نیروی محرکه هر کشوری به حساب می آیند. پیشرفت های علمی و توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی همگی از دانشگاه ها آغاز می شوند و به همین دلیل نمی توان منکر نقش فوق العاده تاثیر گذار دانشگاه در سرنوشت یک کشور شد. با افزایش جمعیت و نیاز بیشتر جامعه به دانش آموختگان دانشگاهی برای مشاغل مختلف، دانشگاه ها نیز دچار تغییر و تحولات گسترده ای شده و اشکال مختلف آنها وارد بخش علمی کشور شدند. اما شاید از بین تمامی دانشگاه هایی که در کشور در حال فعالیت هستند، بتوان چند مورد از آنها را به عنوان نماد علمی کشور در سراسر جهان شناخت و از این بین نیز بدون شک دانشگاه صنعتی شریف جزو برترین هاست. این دانشگاه امروز 50 سالگی خود را جشن گرفت.

این دانشگاه که در سال 1344 و به ریاست دکتر محمد علی مجتهدی گیلانی تاسیس شد، از همان ابتدا الگوی خود را دانشگاه MIT قرار داد و بنای آن بر آموزش از نوع حل مساله قرار گرفت. 400 دانشجو در رشته های مهندسی برق، مهندسی مکانیک، مهندسی شیمی و مهندسی متالورژی اولین ورودی های این دانشگاه را تشکیل می دادند.

دانشگاه صنعتی شریف در مقایسه با بسیاری از دانشگاه های بزرگ جهان، یک دانشگاه جوان به حساب می آید و با این حال در بین تمامی دانشگاه های دنیا که در 50 سال اخیر تاسیس شده اند در رتبه 40 قرار دارد که نشان دهنده پیشرفت بسیار مناسب و روند روشن سیاست های آن است. برگزاری مسابقات جهانی برنامه نویسی دانشجویی ACM، مسابقات Robocup، مسابقات خودروهای هیبریدی و مسابقات ملی شناورهای هوشمند، مسابقات رباتیک و دهها برنامه متنوع و جذاب از فعالیتهای عمده علمی دانشجویی این دانشگاه است و هر ساله مقالات علمی متعددی توسط دانشجویان و اساتید دانشگاه صنعتی شریف منتشر می شوند. از جمله فارغ التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف می توان به دکتر مریم میرزاخانی، اولین زن ایرانی عضو آکادمی ملی علوم آمریکا و اولین زن برنده مدال فیلدز، دکتر محمد علی نجفی، دکتر علی لاریجانی، مصطفی احمدی روشن و دکتر مسعود علیمحمدی اشاره کرد.

جدا از بحث های رایج درباره اینکه کدام دانشگاه در چه رده بندی و با کدام معیاری بهترین دانشگاه ایران است باید به این نکته توجه داشته باشیم که تولید علم و استفاده از آن به منظور پیشبرد سیاست های کلان کشور منجر به رشد اقتصادی شده و در نتیجه باعث قدرت گرفتن ما در دنیای امروز خواهد شد. امیدواریم رقابت بین دانشگاه های داخلی در نهایت منجر به افزایش سطح کیفی آنها و البته دانش آموختگانشان شود و روزی فرا برسد که ایران هم بتواند نماینده ای در میان برترین دانشگاه های جهان داشته باشد.