بررسی کارایی پردازنده (هسول) Intel Core i5-4670

آشنایی بیشتر
پردازنده جدید اینتل از معماری ساخت 22 نانومتری و ترانزیستورهای Tri-Gate استفاده می‌کند. در پردازنده Core i5-4670K فناوری Hyper Threading غیرفعال شده است، اما همچنان از قدرتمندترین پردازنده گرافیکی مجتمع این سری (یعنی HD 4600) استفاده شده است. مقدار TDP در این مدل 84 وات است که اندکی بیشتر از نمونه مشابه آن در نسل قبل است. جدول یک مشخصات این پردازنده را در مقایسه با Core i5-3570K نشان می‌دهد.  

کنترلر حافظه نیز تغییر پیدا کرده است و حالا می‌توانید به سادگی و با کمک یک مادربورد مجهز به چیپ‌ست Z87، حافظه‌های پرسرعتی همچون Apacer Ares II DDR3-2666 را روی سیستم نصب کرده و تنها با انتخاب پروفایل XMP از بایوس، از حافظه پرسرعت استفاده کنید. با این حال همچنان شانزده مسیر PCI-E 3.0 در نظر گرفته شده که می‌توان آن را به صورت دو مسیر x8 یا یک مسیر x8 و دو مسیر x4 تقسیم کرد. مادربورد‌های مجهز به چیپ‌ست Z87 که غالباً از فناوری‌های SLI و crossfireX پشتیبانی می‌کنند، مسیر شانزده تایی را به دو مسیر هشت تایی تقسیم می‌کنند.
پردازنده مرکزی به نحوی طراحی شده که تا 25 برابر سریعتر از نسل قبل می‌تواند بین حالت‌های مختلف توان مصرفی سوئیچ کند و توان مورد نیاز برای بخش‌های مختلف پردازنده نیز به شکلی دقیق و از طریق FIVR توزیع می‌شود. همچنین اینتل سازندگان مادربوردها را نیز مجبور کرده تا به نحوی مادربوردهای خود را طراحی کنند که از استانداردهای جدید اینتل تبعیت نموده و در نتیجه توان مصرفی کل سیستم بیش از پیش کاهش یابد. با این حال از این حقیقت نمی‌توان چشم پوشی کرد که پردازنده‌های Haswell توان مصرفی بیشتری را در حداکثر فشار کاری طلب می‌کنند.

پردازنده گرافیکی
پردازنده‌گرافیکی و قدرت آن یکی از موارد مهم برای اینتل در نسل جدید بوده است و سعی شده تا کارایی آن بهتر از قبل بوده و قابلیت‌های متعددی ارائه دهد. حتی بعضی مدل‌های پردازنده‌های Haswell قرار است 128 مگابایت حافظه نهان سطح چهار داشته باشند تا پردازنده‌گرافیکی مجتمع بتواند به خوبی از آن بهره برد. پردازنده Core i5-4670K از پردازنده‌گرافیکی مجتمع Intel HD 4600 استفاده می‌کند که دارای فرکانس پایه 350 و حداکثر فرکانس 1200 مگاهرتز است. همانطور که در مقاله معرفی پردازنده‌های Haswell در شماره قبل گفتیم، این پردازنده‌گرافیکی بخش عمده‌ای از سطح کل پردازنده را به خود اختصاص داده است. در کنار رابط 128 بیتی و بر حسب فرکانس حافظه‌ای که روی سیستم خود استفاده می‌کنید، پهنای باند حافظه می‌تواند متغیر باشد (برای سیستم ما که به حافظه‌های 2666 مگاهرتزی مجهز است، این مقدار به 42/7 گیگابایت در ثانیه می‌رسد). همچنین این پردازنده‌گرافیکی از  رابط گرافیکی DirectX 11.1 و فناوری‌های OpenCL و DirectCompute 5.0 نیز پشتیبانی می‌کند.
پردازنده گرافیکی HD4600 در دسته پردازنده‌های گرافیکی GT2 قرار می‌گیرد. این سری حدود یک سوم از فضای پردازنده را به خود اختصاص داده است و دارای 20 واحد اجرایی است.

پردازنده گرافیکی توانایی استفاده از حافظه نهان سطح سوم را داشته و بر حسب مقدار حافظه RAM سیستم، می‌تواند بین 256 تا 1692 مگابایت از حافظه سیستم را استفاده کند.
آیا این موارد برای اجرای بازی‌ها مناسب خواهند بود و نیاز شما به کارت‌گرافیک مجزا را مرتفع خواهند کرد؟ مسلماً خیر! این پردازنده‌گرافیکی حتی در مقایسه با پردازنده‌گرافیکی مجتمع APU‌های نسل قبل AMD (سری Trinity) هیچ حرفی برای گفتن ندارند و همچنان باید به دقت تصویر HD و جزییات گرافیکی متوسط بسنده کنید. البته سرعت فریم در مقایسه با Ivy Bridge بهبود یافته، اما نمی‌توان آن را چشمگیر دانست و امیدوار بود که بدون نیاز به کارت‌گرافیک مجزا از دقت تصویر بالا یا جزییات گرافیکی قابل توجه بهره برد.
اما علاقمندان به سیستم‌های مخصوص سینمای خانگی می‌توانند از امکانات خوب HD 4600 بهره ببرند. HD 4600 از خروجی‌های تصویر HDMI 1.4 و DisplayPort 1.2 پشتیبانی کرده و می‌تواند تصاویر سه بعدی، تصاویر 4K (دقت تصویر 2160×3840 در حالت 60 هرتز یا 2304×4096 در حالت 24 هرتز) و خروجی صدای هشت کاناله با استانداردهای صوتی Dolby TrueHD و DTS-HD Master Audio را تامین کند. همچنین HD 4600 می‌تواند همزمان خروجی تصویر سه صفحه نمایش را تامین کند (که البته برای استفاده از این حالت باید حتماً از پورت DisplayPort استفاده کنید).
در ضمن این پردازنده‌گرافیکی دارای کدگشای سخت‌افزاری H.264 ،MPEG 2 ،AVC ،MPEG و VC 1 بوده و امکانات مختلفی از جمله تصحیح رنگ‌ها، کاهش نویز تصویر، De-Interlacing و موارد دیگر را نیز ارائه می‌دهد. با این حال این در یک بخش تا حدودی کم‌کاری کرده و آن، رابط نرم‌افزار کنترل HD 4600 است که در مقایسه با آنچه NVIDIA یا AMD ارائه می‌دهد، چند پله پایین‌تر قرار می‌گیرد. با این حال اگر تنظیمات بسیار دقیق برای فایل‌های ویدئویی برایتان مطرح نیست و جزو عاشقان فوق حرفه‌ای فیلم‌های با کیفیت نیستید، به خوبی می‌توانید از این مجموعه ابزارهای ویدئویی اینتل لذت ببرید.
قابلیت QuickSync نیز به عنوان کمک حال پردازنده مرکزی، در تبدیل فایل‌های ویدئویی عمل می‌کند تا زمان کمتری صرف انجام این کار شود. البته برای استفاده از این قابلیت نرم‌افزار مورد استفاده شما نیز باید از QuickSync پشتیبانی کنید. یکی از نرم‌افزارهایی که از این ویژگی پشتیبانی می‌کند، نرم‌افزار تبدیل فیلم HandBrake است. این نرم‌افزار در آخرین نسخه بتا از QuickSync (تنها در فرمت فشرده‌سازی H.264) پشتیبانی کرده و ما نیز تاثیر این فناوری در سرعت تبدیل فیلم را مورد آزمایش قرار دادیم. طول فیلم مورد آزمایش ما یک ساعت 58 دقیقه است که دارای دقت تصویر 528×1280 پیکسل با سرعت 23/97 فریم در ثانیه (و خروجی صدای شش کاناله 48KHz/24bits با استاندارد DTS است. حجم کلی فیلم 4/36 گیگابایت است. در نرم افزار HandBrake گزینه پیشفرض iPad را انتخاب کردیم که باعث می‌شود خروجی فیلم با دقت تصویر مشابه (2974 کیلوبیت در ثانیه)، اما صدای دو کاناله با نرخ 160 کیلوبیت در ثانیه 48KHz و با فرمت AAC ایجاد شود. حجم نهایی فایل 2/6 گیگابایت بوده و با فرمت mp4 ذخیره شده است.
در زمان استفاده از QuickSync فرکانس پردازنده به حداکثر میزان ممکن افزایش می‌یابد، اما تنها حدود 20 درصد از پردازنده درگیر مسئله تبدیل فیلم بوده و همانطور که در جدول مشاهده می‌شود، دمای پردازنده حداکثر به 56 درجه سانتیگراد می‌رسد. با غیرفعال شدن QuickSync درگیری پردازنده به حداکثر مقدار ممکن افزایش یافته و اینبار با حداکثر دمای 69 درجه سانتیگراد برای پردازنده روبرو هستیم. البته این نکته را نیز باید ذکر کنیم که در زمان انتخاب گزینه QuickSync، برخی گزینه‌های تنظیم ویدئو غیرفعال می‌شود. جدول دو نتایج تست تبدیل فیلم را نمایش می‌دهد.

نکته جالب توجه در این تست، کارایی بهتر پردازنده Core i5-3570K در زمان فعال بودن QuickSync است. البته این نکته را نیز باید در نظر گرفت که میزان درگیری پردازنده در Core i5-4670K کمتر بوده و حداکثر دمای آن نیز کمتر است.