سیر تحول صنعت خودروسازی از خودروهای سوخت فسیلی ( بنزینی و گازوییلی و گازسوز) به سمت خودروهای برقی و حتی هیدروژنی اجتناب ناپذیر است. تلاشها برای حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از آسیب رسانی بیشتر به زمین از یک سو و نزدیک شدن به پایان ذخایر نفتی جهان از سوی دیگر باعث شده تا خودرو سازان تمرکز اصلی بخش تحقیق و توسعه را بر روی نوآوری در زمینه خودروهای مخصوص آینده منعطف کنند. تویوتا یکی از پیشتازان این عرصه است که محصول پرطرفدار آنها در این بخش نیز پرایوس نام آشناست. به نظر میرسد ژاپنیها در فکر راه حلی برا شارژ کردن باتری این خودرو هستند تا آن راه از شارژ مجدد از طریق کابل بینیاز کند.
با الهام گرفتن از پنلهای خورشیدی نازکی که برای ماهوارههای مخابراتی تولید شدهاند، تویوتا قصد دارد تا پنلهای مشابهی برای پرایوس تولید کند که در نهایت میتواند نیاز شارژ این خودرو از طریق کابل را بطور کلی از بین ببرد. این پروژه توسط دولت ژاپن سرمایهگزاری شده است و مهندسین تویوتا در آن پنلهای خورشیدی را در سقف، کاپوت، شیشه عقب و اسپویلر پرایوس جایگذاری کردند تا میزان انرژی که میتواند از طریق نور خورشید در باتریهای آن ذخیره کند را بسنجند. در یک روز آفتابی میزان شارژی که از نور خورشید به دست آمده میتواند انرژی پرایوس را برای طی کردن مسافت حدود 56 کیلومتر تامین کند. بنا بر آمار ترافیکی موسسه AAA هر راننده امریکایی بطور متوسط روزانه تنها 46 کیلومتر رانندگی میکند و این موضوع به هدف تویوتا بسیار نزدیک است.
اما در روزهای ابری یا حتی در دمای بالا میزان ذخیره انرژی خورشیدی بسیار کاهش پیدا میکند، بطوریکه در شرایط روزمره رانندگی حتما نیاز به شارژ مجدد از طریق برق شهر یا ایستگاه شارژ خواهد داشت. تویوتا سالیان طولانی به تحقیق بر روی پنلهای خورشیدی مشغول بوده است اما پنلهای خورشیدی جدید به دلیل ضخامت بسیار کم (تنها 0.03 میلیمتر) برای استفاده در بخشهای مورد نظر این شرکت بسیار مناسبتر هستند. صندوق این خودرو نیز تماما به باتریهای آن اختصاص پیدا کرده و باعث افزایش وزن 81 کیلوگرمی آن شده است. کاهش وزن کلی و هزینههای سرسامآور تولید خودروی پرایوس با پنلهای خورشیدی چالشهایی هستند که تویوتا در حال رفع آنهاست و طبق گفته سران این شرکت ممکن است سالها تا آماده شدن برای عرضه عمومی زمان ببرد.
خداوکیلی ببینید به کجا رسیدن ژاپنی هایی که در دهه های 40 و 50 شمسی وقتی به کارخانه های ایران نگاه میکردن دست به دهن میموندن!
حالا پنل خورشیدی ساختن با ضخامت 0.03 میلی متر!!!
هعی روزگار تو با ما چه کردی …
اگه محدودیت ها نبودن پنل خورشیدی با ۹۰ درصد بازده ۹۰۰ وات برق تولید میکرد که راحت میشه ماشینو شارژ کرد و بدون شارژ همه جا رفت
من یه ماه پیش درگیر پنل های خورشیدی بودم
خورشید بر سطح زمین ۱۰۰۰ وات انرژی پخش میکنه
خوب ولی پنل خورشید در بهترین حالتش ۳۰۰ وات برق تولید میکنه ینی پنل خورشیدی نهایتا ۳۰ درصد بازده داره
در ایستگاه فضایی با نهایت پرداخت فقط ۵۰ درصد بازده داره دلیلشم بخاطر محدودیت هاست مثل انرژی تراز فرمی است که 1.3v نیازه تا فتون بتونه الکترون رو (( حفره و الکترون اضافی )) رو جابه جا کنه که اینجا جاش نیست ولی این باعث محدودیتش میشه