یادآوری خاطرات گذشته همیشه شیرین نیست، اما در مبحث کامپیوتر وضعیت به گونه ای دیگر است و همیشه خاطرات خوب زیادی پیدا می‌شود که آدم هرزگاهی از آن یاد کند. خاطرات خرید قطعات جدید، تجربه یک فناوری جدید، یادگیری یک ترفند و بسیار موارد دیگر. می‌خواهم شما را به سال‌های دور ببرم و حس نوستالژی شما را تحریک کنم. سالی که خانه ایرانیان و دانشگاه‌ها مهمانی ناخوانده و البته عجیب داشتند.
در سال 1361 محصولی از شرکت اپل راه خود را به دانشگاه‌ها و خانه‌های ایرانیان باز کرد. محصولی که تنها برای برنامه‌نویسان قابل استفاده بود. عمده استفاده از این دستگاه در دانشگاه‌های بزرگ ایران مانند دانشگاه تبریز بود. اما روال کار به این شکل بود که در ابتدا دانشجویان برنامه خود را تایپ می‌کردند، سپس روی کارت مخصوص، پانچ میشد و به استاد خود تحویل می‌دادند. سپس استاد برنامه‌نویسی، پانچ هر دانشجو را روی پانچ خوان قرار می‌داد تا با برنامه صحیح تست شود. در صورتی که تنها یک اشتباه در برنامه وجود داشت، شما مجددا باید برنامه را تایپ و روی نوار کاست ذخیره می‌کردید.
البته در سال‌های پایانی، این محصول مجهز به فلاپی درایو شد. مدت زمان به نسبت زیادی برای پانچ شدن یک برنامه صرف میشد و عمدتا دانشجویان کارت خود را در نوبت پانچ قرار می‌دادند و چند روز بعد پانچ خود را در اختیار داشتند.
در آن زمان تنها یک دستگاه برای برنامه‌نویسی و اتصال دستگاه‌های پانچ و فلاپی دیسک وجود داشت. مطمئنا نام این محصول را بارها شنیده‌اید. کومودور 64، محصول شرکت اپل که از سال 1982 روی خط تولید قرار گرفت و تا سال 1994 با تغییراتی در هر نسخه، وارد بازار میشد. امکانات سخت‌افزاری کومودور در حال حاضر بسیار مضحک است ولی در سال 1982، قدرتمندترین و پرفروش‌ترین کامپیوتر خانگی جهان با فروش بالغ بر 17 میلیون نسخه بود!
پردازنده کومودور 64 یک پردازنده 8 بیتی 6510 بود که کاملا از ماسفت ساخته میشد. سرعت پردازنده یک مگاهرتز بود و تنها 64 کیلوبایت حافظه روی آن وجود داشت. مدار مجتمع نیز ساخت شرکت IBM بود. کومودور به هیچ وجه قابل ارتقا نبود و باید با تمام کاستی‌ها و مشکلات آن سر می‌کردند. البته اپل بارها دستی بر سر کومودور کشید و مشخصات فنی و لوازم جانبی آن را ارتقا داد.
سیستم عامل آن Commodore Basic 2.0 بود. کومودور 64 تنها از یک صفحه‌کلید تشکیل شده بود و برای نمایش تصاویر باید آن را به تلویزیون خود متصل می‌کردید. با توجه به امکان اتصال جوی استیک (Joy Stick) به آن، کومودور در بین خانواده‌ها به عنوان کنسول بازی شناخته میشد. گرافیک کومودور VIC-II با قابلیت دقت 200×320 پیکسل و با قابلیت نمایش 16 رنگ بود.
قیمت کومودور 64 بالا بود و هر فردی قادر به خرید محصولی 595 دلاری نبود. کومودور با نام‌های دیگری مانند C64 ،C=64 ،CBM64 و VIC-64 شناخته میشد.
طبق ادعای اپل، تعداد 400،000 دستگاه کومودور 64 در هر ماه از خط تولید خارج میشد. در 3 سال ابتدایی حضور در بازار سالانه 2 میلیون دستگاه فروخته شد تا سهمی 40 درصدی از بازار کامپیوترهای شخصی را در اختیار گیرد. البته عامل موفقیت کومودور 64 قیمت مناسب در مقابل رقبا بود. Atari 800 با قیمت 899 دلار و Apple II نیز که قطعات سخت‌افزاری یکسانی با برادر خود داشت با قیمت 1200 دلار امریکا به فروش می‌رسید.
واقعا داشتم عالیه یادش بخیر
اصلاراضی نبودم من کهداشتم اهاه نزنید انقدر
ای کاش زندگی دکمه باز گشت داشت
با سلام
اره يادش بخير بازي نينجا رو نوار كاست بود واقعا يادش بخير شطرنجش باحال بود و فوتبالش ولي نمي دونستم مال شركت اپل بوده؟؟؟؟
ضمنا از قیمتش هم بگم,
من خریده بودم 3000 شیلینگ اتریش که می شد 15 هزار تومان…
در ایران هم حدود 21 تا 22 هزار تومان بود ( حدود 25 سال قبل)
البته اون موقع هر دلار حدود 55 تومان بود!!
متاسفانه به سن من قد نمیده، من 5 سالم که بود باآتاری شروع کردم. ولی خیلی جالب بود باعث شد قدر کارت گرافیکمو بدونم و انقدر بهش غر نزنم،البته شاید حداکثر برای یه هفته (;
یادش بخیر
برای من موضوع مال سال 1986 هستش ( آخه از اتریش خریده بودمش)
تا اونجا که یادمه همه واسه بازی کردن می خریدن, شطرنج , ماشین بازی و ….
یادمه برنامه نویسی باهاش خیلی سخت بود و با دوتا دستور pick , puck و اعدادی که در جلوی آن می آمد می شد یک مقدار کنترل دستگاه را بدست گرفت.
اسمبلی هم می شد نوشت ولی منبعی برای آن حداقل در ایران نبود… بزحمت تونستم یک کتاب برنامه نویسی اسمبلی به زبون اصلی پیدا کنم و چه لذت ها که با آن برده ام
مدل 128 کیلو بایتی هم داشت که فرم ظاهریش فرق می کرد…مثل عکس دومی
تا امروز نمی دانستم که سازندش اپل بوده !!!!
بعد از اون هم رفتم سراغ آمیگا …!! یادش بخیر اگه یک یادآوری هم از اون بشه خیلی خوبه…
کاش نیگرش می داشتم…. آقا کلی خاطرات ما را زنده کردی !
من عاشق بازي نينجا بودم يادمه دقيقاً 72 دقيقه طول مي‌کشيد تا بازيش لود بشه.
من هنوز دارمش چه دورانی باهاش داشتم.
آقا جدا داغ دل ما رو تازه کردن بچه‌ها
یادش بخیر چه خاطره هایی باهاش داشتم. یه نوار بازی میزاشتیم که بازی کنیم. لوود کردنش نیم ساعت طول میکشید . ما هم تا وقته میرفتیم کوچه فوتبال میزدیم.
واااااااااااااااااااااااااااااااای یادش بخیر. من کومودورمو میخوااااااااااااااااام.
خیلی لذت بردم
من فکر میکردم که کنسول بوده ولی مثل اینکه کار برد های دیگه هم داشته یادش به خیر یاد کامپیوتر بوقی خودم افتادم . هر بار که روشن میشد این اواخر 2 دقیقه بوق میزد 20 دقیقه طول میکشید بوت بشه ویندوز (با اغراق)
3 سال پیش یکی از اساتید دانشگاه, کارت پانچ آن زمان را با خود سر کلاس اورده بود, واقعا آن موقع چه حوصله ای داشتند. استاد می گفت که در پایان ترم حتی تا 2 هفته در نوبت پانچ بودند!!
میدونستید که یکی از اولین وارد کننده های این کالا در ایران همین شرکت “پرفکت” بوده؟؟؟؟
البته همونطور که میدونید الان داره روی برند خودش یعنی پرفکت کار میکنه.
ای بابا مگه چند سالتونه سالار ؟
يادش بخير جواني