سال 1980، سالی مهم و سرنوشت‌ساز برای کمیک استریپ The Far Side به شمار می‌رود، زیرا به نوعی می‌توان آن را سالی با بالاترین سود و زیان‌های قابل توجه در کارنامه گری لارسون دانست. لارسون، کاریکاتوریست خلاق و مشهور، موفق شد با امضای یک قرارداد جدید با روزنامه San Francisco Chronicle، شانس خود را برای موفقیت در عرصه طنز بصری بیازماید. روی آوردن به طراحی‌های تازه و ایده‌های مبتکرانه، او را در این سال به اوج کمال هنری رساند یا ممکن بود او را به کلی از صحنه رقابت خارج کند. یکی از آثار مهم و برجسته این کاریکاتوریست می‌توان به کمیک های هیولای فرانکشتاین اشاره کرد که جزو محبوب‌ترین و مهم‌ترین عناوین لارسون به شما می‌رود.
هرچه که بود، آنچه لارسون در سال اول انتشار استریپ جدید خود ارائه داد، چیزی کمتر از بی‌نظیر نبود. او با نگاهی خلاقانه به موضوعات روز و جنبه‌های غیرمنتظره زندگی، آن‌چنان شانس خود را در دل خوانندگان تثبیت کرد که به زودی The Far Side به یکی از محبوب‌ترین آثار کمیک در تاریخ هنرهای تجسمی تبدیل شد. به ویژه، بازنمایی شخصیت‌های افسانه‌ای و داستان‌های کلاسیکی که در ادبیات و سینما به‌وفور یافت می‌شوند، به برخی از بهترین و ماندگارترین آثار او انجامید.
در میان این شخصیت‌ها، هیولای فرانکنشتاین جایگاه ویژه‌ای پیدا کرد و پس از اولین ظهورش، بارها و بارها در پانل‌های مختلف خود را نمایان کرد. این موجود، که ابتدا به عنوان نشانه‌ای از ترس و وحشت در داستان‌های گوتیک مطرح شده بود، به شکلی طنزآمیز و خنده‌دار در دنیای The Far Side شکل گرفت. لارسون، به عنوان نویسنده و طراح، توانست با استفاده از نبوغ هنری خود، هیولای فرانکنشتاین را به عنوان یک شخصیت ثابت و ماندگار در این کمیک استریپ معرفی کند.
یکی از دلایل جذابیت این شخصیت، ظاهر خاص هیولا و تغییرات مختلف آن در طول زمان بود. در حالی که برخی از جزئیات و ویژگی‌های ظاهری ممکن بود گاهی فراموش شوند یا نادیده گرفته شوند، شخصیت‌پردازی و خطوط کمدی که لارسون برای هیولا در نظر گرفته بود، به گونه‌ای طراحی شده بودند که هربار با خلاقیت و تازگی، مخاطب را به خنده وا دارند.
My Scar Is Bigger Than Your Scar
این کمیک به تصویر جذابی از یک بار می‌پردازد، جایی که هیولای فرانکنشتاین به آرامی در حال نوشیدن نوشیدنی است. در این صحنه، مردی در کنارش با هیجان به بازوی زخمی‌اش اشاره می‌کند و به وضوح فریاد می‌زند: هی، می‌خواهی یک زخم واقعی ببینی؟ این بچه را ببین! تضاد شدید بین شور و شوق و ذوق مرد و بدن دوخته‌شده هیولا، خود به تنهایی گویای عمق طنز در این تصویر است. سکوت و عصبی بودن هیولا به عنوان یک شخصیت، لحظه‌ای خنده‌دار و پر معنا را ایجاد می‌کند که تجسم بصری عمیقی از کمدی محسوب می‌شود.
این پانل به خاطر درخشش ظریف و انحصاری‌اش، به عنوان آخرین رکورد لیست انتخاب شده است. تمرکز لارسون بر ایجاد لحظاتی از پوچی و در عین حال شوخی‌های خشک و مرتبط، نشاندهنده هوش و نبوغ او در ساختارهای طنزآمیز است. هرچند این کمدی ممکن است پرزرق و برق‌ترین یا هنرمندانه‌ترین کمیک های هیولای فرانکشتاین نباشد، اما به خاطر شوخ‌طبعی آرام و بی‌پیرایه‌اش، ارزش بالایی دارد و می‌تواند بازبازخوانی شود.
Peek-A-Boo With The Monster
این پانل، تصویر کلاسیک آزمایشگاه را با نگاهی جدید و کمدی به تصویر می‌کشد. در این صحنه، هیولا هنوز بر روی میز خوابیده و سعی در دمی زند تا بیدار شود. در این حین، ایگور، دستیار فرانکنشتاین، عروسک مرد گرگ را به طور ناگهانی کنار صورت هیولا قرار می‌دهد تا او را بترساند. در این زمان، دکتر فرانکنشتاین به وضوح عصبانی و ناراحت می‌شود و ایگور را به خاطر این کار سرزنش می‌کند.
جالب است که در اثر اصلی مری شلی، به هیچ وجه اشاره‌ای به وجود ایگور نیست و ویکتور به تنهایی در خلق هیولا عمل می‌کند. این شخصیت، ایگور، به نوعی از اقتباس‌های مختلف داستان آمده و به یکی از عناصر کلیدی در طنز داستان‌های فرانکنشتاین تبدیل شده است. لارسون با استناد به این جنبه، از خاصیت عجیب و غریب ایگور به عنوان ابزاری برای به چالش کشیدن جدیت لحظه استفاده می‌کند و در واقع نمونه‌ای بارز از کمدی پوچ امضای The Far Side را خلق می‌کند.
!Look, Dr. Frankenstein, No Hands
در این تصویر، هیولای فرانکنشتاین به شکلی خنده‌دار و بازیگوش، روی سر خود ایستاده و جمجمه جدا شده‌اش را به طرز مؤدبانه‌ای در حالی که به خالقش سلام می‌کند، نشان می‌دهد: سلام، دکتر!. در همین حال، دکتر فرانکنشتاین، که به نظر نمی‌رسد چندان تحت تأثیر قرار گرفته باشد، در حال خواندن روزنامه‌اش در کنار آتش است. در گوشه‌ای دیگر، گربه‌ای نیز به شدت آب و هوای نگران‌کننده‌ای را نشان می‌دهد
این نوار نشان می‌دهد که لارسون توانایی ویژه‌ای در تبدیل یک شخصیت ترسناک به یک شخصیت در کمیک های هیولای فرانکشتاین دارد. نمایش هیولای خوشحال و مشتاق که از استعداد خود به دکتر نشان می‌دهد، کاملاً در تضاد با تصویر تراژیک اصلی مری شلی از خلقت فرانکنشتاین است. این لحظه طنزآمیز با حالت شاداب هیولا، به آسانی نشان می‌دهد که چقدر لارسون می‌تواند با خلاقیت خود، شخصیت‌های ادبیات گوتیک دهه 1800 را به دنیای شاداب و کارتونی خود تبدیل کند.
The Monster Has Two Left Feet
در این تصویر شلوغ و پرجنب و جوش، هیولای فرانکنشتاین تصمیم می‌گیرد که وارد میدان رقص شود و با جمعیتی که از یک گروه موسیقی زنده لذت می‌برند، به هماهنگی بپردازد. با این حال، جثه بزرگ و حرکات ناشیانه‌اش باعث می‌شود که به اشتباه پای عروسش را زیر پا بگذارد. جمله تعجب‌آور او به صورت ناگهانی و بی‌فکری می‌گوید: احمق! … تو روی پای من ایستاده‌ای!، یک لایه کمدی غیرمنتظره و جالب به موقعیت اضافه می‌کند.
در حالی که اثر اصلی فرانکنشتاین نوشته مری شلی (1818) هیچ عروسی برای هیولا در نظر نگرفته بود، فیلم عروس فرانکنشتاین به کارگردانی جیمز ویل در سال 1935 به شکلی جالب توجه این شخصیت را گسترش داده و به یکی از عناصر محبوب فرهنگ عامه تبدیل کرد. بنابراین، طبیعی بود که در سال 1990، لارسون این عروس محبوب هیولا را در نوار خود قرار دهد. در حالی که هیولای مری شلی با مسائل هویت و طرد اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کند، نسخه کمدی لارسون بر روی چالش ساده‌ای مانند رقصیدن تأکید می‌کند. این برداشت به شدت و به طرز قابل توجهی، هاله ترسناک هیولا را از بین می‌برد و به مرکزی تبدیل می‌کند که به سادگی با دست و پا چلفتی بودن مرتبط است.
A Brain Was Delayed On The Way Home
بسیاری از بهترین شوخی‌های لارسون قادر به ایجاد لحظات خنده‌آور خاصی هستند که به سادگی در یک پانل ساده گنجانده می‌شوند. این یک نشاندهنده نیاز به استعداد و ذوق ویژه‌ای برای قرار دادن اجزای متحرک در یک مستطیل ساده و ایجاد ترکیب صحیح کلمات است که بتواند خوانندگان را به خنده وا دارد. در این پانل، هیولا به میز بسته شده و فرانکنشتاین، که به وضوح ناامید و عصبانی است، فریاد می‌زند: لعنت! … چقدر طول می‌کشد ایگور برود و یک مغز کوچک ساده را بازگرداند؟
در بالای پله‌ها، ایگور به واسطه اشتباه نادرست و دیدنی‌اش، یک قطار کامل را در حال جابجایی می‌بیند. با اشتباه گرفتن مغز با قطار، لارسون به شیوه‌ای هنرمندانه و قابل درک نادرستی را به وجود می‌آورد که باعث می‌شود صحنه به طرزی غیرمعمول، خنده‌آور و جذاب شود. این نمونه از کمیک های هیولای فرانکشتاین به دلیل بازی فوق‌العاده‌اش در زبان و روش لارسون برای تبدیل یک سوء تفاهم به یک سناریو کمدی عجیب، جایگاه شایسته‌ای در این فهرست دارد. با اشتباه ایگور، یک لحظه عادی به یک شاهکار کمدی بدل می‌شود و این خود نمونه‌ای بارز از طرز تفکر خلاقانه لارسون است.
Three A.M. Trips To The Diner Are Postponed Indefinitely
در سبک بی‌نظیر The Far Side، این صحنه‌ای اصلی را به تصویر می‌کشد که در آن هیولا، ویکتور و ایگور در یک رستوران در حال گفتگو هستند. این صحنه در میانه‌ای از داستان و همانند یک صحنه دراماتیک آغاز می‌شود، با رویدادهایی که هنوز به حداکثر تنش نرسیده‌اند. این تکنیک غالبا در آثار لارسون مشاهده می‌شود و به ایجاد لحظات کمدی در دل هرج و مرج و بی‌نظمی کمک می‌کند.
جدالِ جذاب بین شخصیت‌ها به شکلی دراماتیک و در عین حال پوچ است. مشتریان دیگر در رستوران کاملاً درگیر آتش بحث و جدل آن‌ها هستند. جزئیات ریز مانند قلعه‌ای که در پس‌زمینه به تصویر کشیده شده و همچنین Transylvania Special که به عنوان یکی از گزینه‌های جذاب منو به نظر می‌رسد، در حقیقت به ایجاد طنزی کمک می‌کند که در دل این صحنه موج می‌زند. آنچه که این پانل را به یاد ماندنی می‌کند، ترکیب شخصیت‌های افسانه‌ای با زمینه‌ای از فضای روزمره و عادی یک رستوران است. این تعاملات به نوعی ابعاد انسانی به شخصیت‌های بزرگتر از زندگی اضافه می‌کند و باعث می‌شود تا آن‌ها نیز در موارد عادی زندگی دچار چالش‌های روزمره شوند.
He’d Lose His Head If It Weren’t Attached … Wait
توانایی لارسون در تبدیل ناملایمات روزمره به لحظات کمدی خارق‌العاده واقعاً بی‌نظیر است. بزرگ شدن در محیطی که در آن ترس و شوخی به طرز عجیبی با یکدیگر ترکیب شده‌اند، به او کمک کرده است تا در The Far Side طنزهای جذابی خلق کند. همان‌طور که خود او بارها اشاره کرده، این تجربیات باعث شده‌اند تا تنش به راحتی به کمدی تغییر یافته و جایگزین شود.
این تابلو دکتری را نشان می‌دهد که با یک افسار، در مزرعه‌ای مهتابی سرگردان است و در حال گردش می‌گوید: انفجار! این cinches آن را! … اگر دوباره آن را پیدا کنیم، می‌خواهم مکنده را ببندم! در کنار او هیولای بی‌سری ایستاده و با صبر به جستجو ادامه می‌دهد. قدرت طنز در این صحنه به طور مشخص در پوچی این نقصان نهفته است یعنی فقدان یک چیز اساسی که به زندگی مانند سر وابسته است. در حالی که دکتر این را به عنوان یک مشکل‌آفرینی عادی در نظر گرفته، حس گم‌شدگی و ناآرامی در پس‌زمینه به وضوح احساس می‌شود. این اثباتی از هنر لارسون در تبدیل عناصر عجیب به ابزاری برای آشنایی کمدی کمیک های هیولای فرانکشتاین است.
A Seamstress’ Gentle Hand Stitches The Monster Right Up
در این تصویر، هیولای فرانکنشتاین به شکل رمانتیکی نمایش داده می‌شود، جایی که او عروس خود را به آستانه یک سوئیت عروس حمل می‌کند. اما این تصویر به نوعی هماهنگی در طیفی از حرکات و سطوح مختلف را نشان می‌دهد. این ژست رسماً بیانگر قدرت و عشق است، همزمان که به نوعی به ناکارآمدی‌ها و دلچسبی‌های پاهای دوخته‌شده‌ای که در زندگی واقعی می‌توانند وجود داشته باشند، اشاره دارد.
این کمیک در عین ایجاد فضایی خنده‌دار، به وضوح به لحظات محبت‌آمیز بین دو شخصیت به شکلی جالب پرداخته است. تنها گری لارسون است که می‌تواند ماه عسل یک هیولا را به طور همزمان مضحک و خنده‌دار نمایشی کند. قدرت کمدی در این اثر، در بالانس لحظات لطیف و خنده‌دار نهفته است. عروس به تصویر کشیده شده، خود به نوعی به آهستگی در آغوش دامادش غلت می‌زند، به شکلی که حالت خشنی به آن بخشیده شود.
The Lovebirds Were Literally Made For Each Other
این تابلو زمانی به تصویر کشیده می‌شود که هیولا به عروسش در آستانه سوئیت ویژه عشق، در حال حمل و نشان دادن عشق و دوستی‌اش است. در این صحنه، قدرت و احساس به طرز حیرت‌انگیزی با هم ترکیب شده‌اند. تصاویری که از تمام زوایای مختلف به نمایش درآمده‌اند، به وضوح حس خوشحالی و همبستگی را منتقل می‌کنند، در حالی که در عین حال به واقعیت‌ها و مضحکات زندگی نیز پرداخته می‌شود.
این صحنه نوعی طنز را با لحن دلنواز و مثبتش به اوج می‌رساند و نشان می‌دهد که عشق می‌تواند با دیوارهای شکسته و موضوعات فرامادی همراه باشد و در عین حال ماجرایی خنده‌دار از دل آن بیرون بیاید. لارسون توانسته است با ایجاد چنین فضایی، عشق واقعی را که در دنیای ترسناک پایگاه‌های بالای داستان‌های قدیمی حاکم است، به شیوه‌ای دلنشین و کمدی نمایش دهد.
The Yellow Brick Road Led Them To Frankenstein
این پانل افتتاحیه لارسون از کمیک های هیولای فرانکشتاین، به عنوان اولین تصویری که در سال 1980 منتشر شد، به شمار می‌رود. در این تصویر، لارسون به شکلی خلاقانه، هیولای معروف را به نمایش می‌گذارد و در عین حال تعامل او با خالقش را ترسیم می‌کند. در این صحنه روشن، هیولا به در پاسخ می‌دهد و با شوخی مودبانه می‌گوید که قلب و مغزش تمام شده‌اند.
این طنز و پوچی در یکدیگر گره خورده‌ای که در این پانل وجود دارد، جذابیت بیشتری به کمیک می‌بخشد. این برخورد غیرمنتظره، سبب ایجاد لحنی نوین در داستان‌ها و کمیک‌های قبلی می‌شود. برای سال‌های آتی، این صحنه چه در ادبیات و چه در سینما، تبدیل به یک ارجاع دائمی و الهام‌بخش شد. این ورودی به خاطر اهمیت تاریخی و تأثیر ماندگاری که بر میراث نمادین The Far Side گذاشته است، مطمئنا به عنوان اولین و بهترین پاورقی کلاسیک برای آثار لارسون شناخته می‌شود.
در نهایت، کمیک‌های The Far Side با نبوغ بی‌نظیر گری لارسون توانسته‌اند به شکل خیره‌کننده‌ای مظاهر کلاسیک ادبی را به خوراکی‌های خنده‌آور و جذاب تبدیل کنند که تا به امروز در یاد و خاطر مخاطبان باقی مانده‌اند. این آثار نه تنها به دلیل شیوه‌ی ساختاری و هنری لارسون بلکه به خاطر قابلیت‌های عمیق معنایی و طنزآمیزشان، توانسته‌اند جایگاه ویژه‌ای در تاریخ کمیک داشته باشند و جوانب مختلف زندگی روزمره را با زاویه‌ای طنز و خلاقانه مورد بررسی قرار دهند. به‌طورکلی، شخصیت هیولای فرانکنشتاین، نماد کاربری لارسون برای پیوند دادن ترس و کمدی است و بر قدرت بی‌نظیر او در خلق تعادلی مبتنی بر جزئیات شکل یافته است.
مطالب مرتبط:
دیدگاهتان را بنویسید