سال آینده 25% از تلفن های هوشمند دارای نمایشگرهای حساس به فشار هستند؛ کاری بیهوده یا مفید؟

یکی از تکنولوژی های که در سال 2015 میلادی به بازار تلفن های هوشمند معرفی شد، نمایشگرهای حساس به فشار بودند. اپل با آیفون 6 اس و آیفون 6 اس پلاس و هواوی با Mate S اولین شرکت هایی بودند که از این تکنولوژی در گوشی های خود استفاده کردند. اگر بخواهیم توضیح مختصری درباره این تکنولوژی بدهیم باید گفت نمایشگرهای حساس به فشار همان طور که از اسمشان پیداست قادر به ایجاد تمایز بین سطوح مختلف فشار وارد شده به نمایشگر هستند. برای مثال تپ آرام تر و ملایم تر باعث باز شدن یک برنامه یا گزینه می شود و تپ محکم تر با فشار بیشتر باعث باز شدن منوی فرعی یا فعال شدن قابلیت های جدید می گردد که نمونه آن را در iOS و در منوهای فرعی که برای برنامه های مختلف باز می شود دیده اید. بر اساس آخرین آمار و پیش بینی های موسسه IHS، سال آینده 25 درصد از تمام تلفن های هوشمند از این قابلیت استفاده خواهند کرد.

به جز اپل و هواوی که همین حالا هم از این ویژگی در دستگاه هایشان استفاده کرده اند، شنیده می شود که سامسونگ نیز به دنبال به کار گیری تکنیکی مشابه در نسل بعدی پرچم داران خود است. بر اساس پیش بینی IHS، استفاده از ماژول های Force Touch در سال 2016 میلادی با 317% رشد به 461 میلیون دستگاه خواهد رسید. همچنین در این گزارش آمده است که به جز تلفن های رده پرچم دار احتمالا تلفن های sub premium نیز از این قابلیت استفاده خواهند کرد و بعید نیست کمپانی هایی مانند شیائومی و یا خود هواوی دقیقا مشابه کاری که با حسگرهای اثر انگشت انجام دادند، آن را به تلفن های میان رده نیز وارد کنند. یکی از نکاتی که درباره دستگاه هایی که از این ویژگی استفاده می کنند گفته می شود، لزوم کمپانی سازنده به افزایش اندک ضخامت دستگاه است که دقیقا همین اتفاق در مورد آیفون های جدید اپل نیز رخ داد. هر چند این افزایش ضخامت بسیار جزئی و در محدوده دهم میلیمتر است، اما افزایش تولید نمایشگر های in-cell و on-cell در طول سال های آینده باعث کاهش ضخامت نمایشگرها خواهد شد که در نتیجه افزایش ضخامت به دلیل force touch را خنثی می کند. گفته می شود استفاده از پنل های in-cell و on-cell در سال آینده در 40 درصد از تلفن های هوشمند مشاهده خواهد شد و تا سال 2018 این رقم به 50 درصد می رسد.

اما سوالی که در این بین به وجود می آید آن است که آیا اصلا تلفن های هوشمند نیازی به این ویژگی دارند؟ در حال حاضر اپلیکیشن هایی مانند فیسبوک و اینستاگرام از قابلیت long touch یا تپ طولانی به جای تپ با فشار بیشتر استفاده می کنند. روند کار این ترفند آن است که به جای وارد کردن فشار بیشتر روی نمایشگر، تپ کاربر مدت زمان طولانی تری انجام شود و سپس منوی جدیدی برای او به نمایش در بیاید. نتیجه استفاده از این روش دقیقا مشابه کاری است که force touch انجام می دهد و فعال سازی آن نیز تنها به کمک تکنیک های نرم افزاری انجام می شود. با در نظر داشتن این نکته باید پرسید آیا force touch یک عنصر ضروری در تلفن های هوشمند است یا اینکه به دلیل نبود قابلیت انقلابی، به عنوان ابزار جدیدی برای بازاریابی و تشویق کاربران به ارتقای دستگاه هایشان به کار گرفته شده است؟ نظر شما درباره این تکنولوژی و تصمیم شرکت ها در به کارگیری آن چیست؟