دانشمندان دانشگاه فنی دانمارک به تازگی با استفاده از یک تراشه فوتونیک (Photonics chip) و اتصال تنها یک کابل فیبرنوری توانستند به سرعت انتقال دیتای خارق‌العاده 1.84 پتابیت که معادل 230,000 هزار گیگابایت است دست یابند! این تست و دستاورد این افراد در مسافت 7.9 کیلومتری بدست آمده است.
نکته جالب توجه در خصوص این تست این است که هم‌اکنون تخمین زده می‌شود که پهنای باند روزانه اینترنت جهانی در هر زمانی از روز معادل 1 پتابیت (125,000 گیگابایت) است و دستیابی به سرعتی بسیار بیشتر از این در چنین شرایطی خارق‌العاده به نظر می‌رسد.
دستیابی به پهنای باند 1.84 پتابیت که تقریبا دو برابر پهنای باند 125,000 گیگابایتی اینترنت امروزی است
با افزایش روزافزون استفاده از اینترنت و تبادل انواع و اقسام دیتا در این فضا، شرکت‌های زیرساخت ارتباطی و دانشگاه‌ها در چند سال اخیر بیشتر بر روی توسعه تکنولوژی‌های ارتباطی پرسرعت‌تر تمرکز کرده‌اند. تراشه‌های فوتونیک با استفاده از امواج نوری قابلیت‌های بسیار مناسبی برای ارتباطات فیبرنوری ارائه می‌دهند و دستاورد دانشمندان دانمارکی در نوع خود قابل توجه است.
این افراد در مرحله اول جریان دیتا مورد استفاده را به 37 خط تقسیم کردند و هر یک از این خط‌ها رشته نوری متفاوتی را در کابل ارسال می‌کرد. پس از آن هر یک از 37 خط به 223 دیتا chunk که مربوط به نقاط نوری مورد نظر بودند تقسیم شدند. ویژگی اصلی که قابلیت انتقال این میزان دیتا و پهنای باند بالا را فراهم کرده ایجاد یک شانه فرکانسی است که به طور همزمان و با رنگ‌های نوری مختلف که در واقع همان موج الکترومغناطیسی متفاوت محسوب می‌شود بدون تداخل با جریان‌های دیگر امکان انتقال را فراهم کرده است.
به عبارت دیگر دانشمندان با بهره‌گیری از تراشه فوتونیک یک سیستم انتقال دیتا با طول موج‌های متفاوت، موازی و مالتی پلکس شده نوری را توسعه داده‌اند که در نهایت توانست به پهنای باند خارق‌العاده 1.84 پتابیت دست یابد. همین تقسیم نیز منجر به افزایش دیتای پشتیبانی شده توسط یک کابل فیبرنوری شده است.
با این حال می‌توان گفت که امروزه اکثر کامپیوترها چنین حجم دیتایی را ارسال، دریافت و حتی ذخیره نمی‌کنند و تست عملکرد صحیح این آزمایش نیز سخت عنوان شده است. در عمل تراشه‌های فوتونیک یک لیزر نوری را به فرکانس‌های زیادی تقسیم می‌کنند و برای encode دیتای نوری نیز برخی پردازش‌های لازم را انجام می‌دهند. دانشمندان این پروژه در نهایت اذعان کردند که با آزمایش این روش امیدوارند که پتانسیل‌های تکنولوژی‌های جدید را نشان دهند و شرکت‌های ارائه دهنده زیرساخت‌های ارتباطی را ترغیب به استفاده از آن کنند.
دیدگاهتان را بنویسید