اپل راز داری عجیبی در درون خود دارد و خیلی سخت مشخصات فنی محصولاتش را بروز می دهد. معمولا با ارقامی به شکل درصد سر و کار داریم، درصد هایی که درکی از افزایش کارایی به ما می دهند. این شیوه اپل بوده و از جهاتی خوب است که بدون غرق شدن در جزییات به مقصود برسیم. در هر صورت، باز هم محصولی دیگر از اپل و از سود آورترین دسته تولیدات این شرکت یعنی آیفون را پیش رو داریم. آخرین آیفون که با عدد 6 در مقابلش مشخص می شود با تمامی تحسین ها و خرده هایی که بر آن گرفته شده است، در قلب خود از چیپ ارزشمند و پرقدرت A8 نیرو می گیرد. چیپی که به روال رازداری اپل چندان از آن نمی دانیم اما می خواهیم با نگاهی مقایسه ای و در کنار رقبای اندرویدی، بیش از پیش آن را بشناسیم. چیپ A8 که در درون خود از یک پردازنده 2 هسته ای 64 بیتی بهره می برد که تعداد ترانزیستورهای آن با یک جهش قابل ملاحظه و دو برابری نسبت به A7، به 2 میلیارد رسیده در حالی که به لطف فناوری ساخت 20 نانومتری مساحت آن با کاهشی 13 درصدی از 102 میلی متر مربع به 89 میلی متر مربع رسیده است. برای آنکه دید بهتری از تعداد ترانزیستورها پیدا کنیم، گفته شده که در چیپ Snapdragon 805 (به کار رفته در LG G3 و htc One M8) حدود 700 میلیون ترانزیستور جای گرفته است.
فرکانس A8 از 1.3 گیگاهرتز در A7 به 1.4 گیگاهرتز رسیده و با وجودی که میزان دقیق مصرف انرژی آن را نمی دانیم، تصور می شود با چند میلی وات افزایش در حوالی 5 وات باشد. در مجموع اپل مدعی افزایش 25 درصدی قدرت پردازشی است. به پردازنده گرافیکی که می رسیم، با یک GPU چهار هسته ای سر و کار داریم که نسبت به نسل پیشین تا 50 درصد افزایش کارایی داشته و (باز هم احتمالا!) مدل آن PowerVR GX6450 باشد. در ادامه نتایج تست ها را با هم می بینیم و البته در ذهن داشته باشیم که در تست های گرافیکی همچون GFXBENCH، رقبای اندرویدی با GPU قدیمی Adreno 330 وارد گود شده اند، در حالی که نسل جدید آن یعنی Adreno 420 قدرتی مشابه با پردازنده گرافیکی آیفون 6 را ارائه می دهد.
توسط 
توی تست‌ها امتیازش بالاس اما نمیدونم چرا تو این همه اختلاف ب چشم نمیاد
در هر صورت اپلی ها یه انتخاب دارن ولی اندرویدیها چندین انتخاب و این برگ برنده اندرویده