نسل های مختلف پردازنده های اینتل علاوه بر بهبود فناوری ساخت و افزایش خصوصیاتی مانند فرکانس هسته و حافظه نهان، تغییرات قابل توجه دیگری نیز داشتند که در نهایت منجر به ارائه کارایی بالاتر می گردید. قانون مور در کمپانی اینتل شامل دو قاعده تیک و تاک می گردد که مورد اول به ارائه فناوری ساخت جدید و مورد دوم به معرفی معماری ریز پردازنده جدید اختصاص دارد. همواره دوست داران اینتل و حتی شرکت رقیب AMD با مقایسه عملکرد و کارایی محصولات نسبت به خریداری بهترین گزینه نسبت به بودجه و کاربرد اقدام می نمایند و در این بین نتایج تست منتشر شده یکی از مهم ترین و تاثیرگذار ترین موارد برای انتخاب صحیح می باشد.
در این بخش به مقایسه عملکرد 5 نسل از پردازنده های اینتل از خانواده Nehalem تا Broadwell خواهیم پرداخت که به تازگی در وب سایت uk.hardware منتشر گردیده است. شرکت اینتل اولین بار در سال 2006 و همزمان با تولید پردازنده های Presler/Cedar Mill با فناوری ساخت 65 نانومتری به معرفی قاعده تیک-تاک پرداخت و اکنون پس از گذشت 9 سال همچنان به این قاعده وفادار باقی مانده است. به طور معمول پردازنده هایی که با معماری ریز پردازنده جدید معرفی و روانه بازار می گردند، کارایی و عملکرد بالاتری از خود به نمایش می گذارند که به عنوان مثال می توان به دو خانواده Sandy Bridge و Haswell اشاره کرد. تغییر معماری ریز پردازنده به تنهایی نمی تواند عاملی برای افزایش کارایی به شمار آید و مواردی مانند افزایش فرکانس پردازنده، بهینه سازی الگوریتم فناوری توربو بوست و دستورات جدید برای پرازش سریعتر داده ها به کمک یکدیگر برای بهبود عملکرد به کار گرفته می شوند. هر چند بسیار سخت است که بخواهید توسط بنچمارک ها به تاثیر هر بخش بپردازید و به عنوان مثال بهینه سازی الگوریتم توربو بوست یا تغییر معماری ریز پردازنده را عاملی برای افزایش کارایی معرفی کنید.
با توجه به امکانات در دسترس، تصمیم گرفتیم تا 5 نسل از پردازنده های اینتل را شامل Nehalem با فناوری ساخت 45 نانومتری، Sandy Bridge با فناوری ساخت 32 نانومتری، Ivy Bridge با فناوری ساخت 22 نانومتری، Haswell با فناوری ساخت 22 نانومتری و در نهایت Broadwell با فناوری ساخت 14 نانومتری مورد بررسی قرار دهیم تا مشخص شود پردازنده های اینتل در گذر زمان به چه میزان کارایی بیشتری ارائه می دهند. برای یکسان سازی شرایط تست، پردازنده ها را روی فرکانس 3 گیگاهرتز تنظیم نموده و فناوری های Turbo Boost و Hyper Threading را نیز غیر فعال کردیم. روی تمام سیستم های تست از یک ماژول حافظه 8 گیگابایتی DDR3 با فرکانس 1600 مگاهرتز و تایمینگ 8-8-8-24 استفاده گردیده است. همچنین لیست پردازنده های به کار رفته همراه با معماری ریز پردازنده به شرح زیر می باشد:
معماری Nehalem: پردازنده Core i7 875K
معماری Sandy Bridge: پردازنده Core i7 2600K
معماری Ivy Bridge: پردازنده Core i7 3770K
معماری Haswell: پردازنده Core i7 4790K
معماری Broadwell: پردازنده Core i7 5775C
تست ها شامل دو بنچمارک CineBench R15 و Tech Arp X264 می شود که در دو حالت تک و چند رشته ای مورد بررسی قرار می گیرند. به طور حتم همه انتظار داریم که پردازنده برادول امتیاز بیشتری نسبت به نسل های گذشته کسب کند، اما میزان آن مورد سوال است که چه اختلافی بین 5 نسل مختلف پردازنده های اینتل وجود دارد.
منبع: uk.hardware.info
توسط 
توسط 
میدونی چرا گرافیکها هیچوقت gddr4 نشدند؟ چون بلافاصله تکنولوژی gddr5 اختراع شد. واسه اینم خب این روند اختراعشون بوده و تا زمان مقرر شده تونستن اینقدر پیش برن بعد بر اساس همون قطعات رو ساختن.
زمین تا زیر زمین که فاصله ایی نیست:smiley1
این کوچک شدن نانومتر بر جه اساسی میباشد ؟؟؟ مثلا” از 22 به 14 چرا به 18 نیامده است ؟؟؟؟ :emoji0:emoji0
تشکر از مطلب خوب و تاریخچه مختصری که ارائه دادید.
علاوه بر مواردی که غیر فعال شدند مصرف پردازنده هم ملاک هست
البته اصل قدرت به فناوری های جدید مثل Hyper Threading هست که وقتی فعال باشه کارایی زمین تا زیر زمین تغییر میکنه:-bd