نامرئی شدن،از رویا تا حقیقت (آیا این موضوع به واقعیت می پیوندد)

هر روز اخبار جدیدی از دنیای تکنولوژی میشنویم اما آیا واقعا سطح علم کنونی بشر همان قدر است که ما از آن اطلاع پیدا میکنیم؟ این سوال در بسیاری از موارد پیش می آید که ناخود آگاه ذهن انسان را به سمتی میبرد که شاید آنچه ما از آن اطلاع داریم یا به آن اطلاع داده می شویم همه آن چیزی نباشد که وجود دارد، این حرف چندان غلط هم نیست زیرا بعضی علوم و تکنولوژی ها می توانند ابزار قدرتمندی در دست یک کشور یا جامعه باشند و تمایل به قدرت هر کسی را وادار به این میکند که دست آورد هایش را مخفی نگه دارد، بی دلیل هم نیست که قدرت های نظامی در این شاخه علوم سرمایه گذاری ویژه ای انجام میدهند و همیشه اولین کسانی هستند که آن را در اختیار می گیرند. جدای از این مسایل، امروزه ابزار های مخفی سازی یا نامرئی شدن را بغیر از فیلم های فضایی و “هری پاتر” ، در دنیای واقعی نیز میتوان یافت.در حقیقت منظور از نامرئی شدن حالتی است که چشم انسان دچار خطای دید شده و نتواند هدف مورد نظر را ببیند.

اخیرا دانشگاه “Rochester” ابزار مخفی سازی را معرفی کرده است که ادعا میکند اولین ابزاری است که بصورت 3 بعدی و از تمام جهات قابلیت مخفی کردن را داراست. در اصل همانطور که گفته شد بازتاب نوری که از اشیا به چشم ما برخورد می کند ما را قادر به دیدن آنها میکند ، حال اگر یک لنز ویژه بین چشم و شی مورد نظر قرار دهیم، دیگر قادر به دیدن آن نخواهیم بود. کاربردی که برای این ابزار مثال زده شده است برای یک راننده کامیون است، وسایل نقلیه که طول درازی دارند دارای نقاط کوری در اطراف و پشت سرشان هستند که راننده بوسیله آینه ها نمی تواند آنجا را ببیند و به همین دلیل هم به رانندگان توصیه می شود که در این نقاط قرار نگیرند، حال با استفاده از این شیوه راننده میتواند بصورت کامل پشت سر وسیله نقلیه را مشاهده کند گویا هیچ باری را حمل نمی کند، در حقیقت او قادر به دیدن محدوده ای قبلا دید او را مختل می کرد نیست.بر خلاف فیلم ها که یک شی یا هدف نامرئی می شود، این سیستم بر اساس پوشاندن محدوده ای بوسیله لنز عمل میکند که هدف از این کار دیدن اطراف آن شی خواهد بود (مانند مثال کامیون). حال احتمالا برای کامیون ذکر شده باید سرتاسر آن را با لنز های غول آسا پوشاند و نحوه کاربری و اینکه با استفاده از این فناوری تا چه حد و اندازه ای میتوان اشیا را مخفی کرد جای سوال دارد. نکته جالب این ابزار این است که طبق نظر یکی از اساتیدی که در این پروژه شرکت داشته است، هزینه ساختن آن “فقط” 100 دلار خواهد بود (برای ما زیاد است البته!) و همینک نیز دستور ساخت آن بر روی سایت این دانشگاه قرار دارد و ظاهرا همه میتوانند آن را بسازند.