رسیدن به اهداف ابتدایی DX12 فرآیندی دشوار اما امکان پذیر است

با آغاز سال جدید میلادی فصلی نو برای بازی های کامپیوتری نسل حاضر آغاز شد و زمان استفاده از قابلیت های موجود در واسط برنامه نویسی سطح پایین جدیدی به نام Direct X 12 در امر ساخت بازی های کامپیوتری فرا رسید. تا این جای کار شاهد انتشار تعدادی بازی کامپیوتری جدید بودیم که همگی آن ها (کم یا زیاد) بر اساس ویژگی های فنی مبتنی بر واسط نوین Direct X 12 ساخته شده اند. اما می توان گفت که تقریباً هیچ کدام از آن ها نتوانستند به شکل صد در صد آن وعده های آغازین مطرح شده در رابطه با تاثیر قابل توجه واسط برنامه نویسی Direct X 12 در اجرای هر چه بهتر بازی های کامپیوتری جدید را در عمل به حقیقت تبدیل سازند. حال در این مطلب قصد داریم به بررسی این نکته بپردازیم که آیا این امکان وجود دارد که در ادامه ی کار شاهد به فعل در آمدن وعده های مطرح شده در رابطه با عملکرد معجزه وار واسط برنامه نویسی سطح پایین Direct X 12 (به طور عمده در بازی های ساخته شده برای پلتفرم PC) باشیم، یا این که کل قابلیت های بالقوه ی واسط Direct X 12 در ارتقا دادن فرآیند اجرای بازی های کامپیوتری جدید، همان هایی هستند که هم اکنون در بازی های ساخته شده بر اساس این واسط برنامه نویسی نوین مشاهده می شود و نمی توان انتظار بیشتری از آن ها داشت.

پیش از محک عملی قابلیت های واسط برنامه نویسی Direct X 12 در بازی های کامپیوتری جدیدی نظیر Rise of the Tomb Raider ، Hitman ، Gears of War Ultimate Edition و اخیراً Quantum Break شرکت مایکرو سافت (به عنوان توسعه دهنده ی اصلی واسط برنامه نویسی Direct X 12) در تبلیغات کم و بیش وسیع خود از میزان توانایی های این محصول جدید، خبر از یک افزایش 20 در صدی در بهبود اجرای بازی های کامپیوتری مبتنی بر فعالیت های پردازشی پردازنده ی گرافیکی و همچنین بهبود 50 در صدی در امر اجرای بازی های کامپیوتری جدید مبتنی بر فعالیت های پردازشی پردازنده ی مرکزی داده بود. بهبود هایی که البته هیچ کدام از آن ها در هیچ یک از بازی های یاد شده در عمل حاصل نیامدند و در حد حرف و وعده و وعید باقی ماندند. حال پرسش این جاست که آیا بهبود 20 و 50 در صدی ادعا شده در زمینه ی اجرای بازی های کامپیوتری مبتنی بر واسط برنامه نویسی Direct X 12 ، در عمل قابل دست یابی هستند یا این که تنها ادعا هایی تبلیغاتی به شمار می روند که نمی توان در واقعیت به آن ها دست یافت؟ برای پاسخ دادن به این پرسش مهم شاید واجد شرایط ترین افراد، آن دسته از بازی سازانی باشند که از توانایی های واسط برنامه نویسی Direct X 12 در جریان ساخت بازی های کامپیوتری جدید خود بهره جسته اند و از همین رو با ویژگی های مثبت و منفی آن کاملاً آشنایی دارند. در این میان یکی از بازی های نسبتاً جدیدی که از برخی ویژگی های تکنیکی مبتنی بر Direct X 12 در ساختار فنی خود بهره می برد نسخه ی جدید از سری Hitman است که اکنون به یک بازی سریالی تبدیل شده و ظرف ماه های اخیر شاهد انتشار نخستین قسمت از آن بوده ایم. اثری که بهره گیری آن از قابلیت های مبتنی بر Direct X 12 تنها یک بهبود 5 تا 10 در صدی را در فرآیند اجرای این بازی رقم زده است. بهبودی که البته تنها کارت های گرافیک شرکت AMD (آن هم دسته ای از محصولات این شرکت که از معماری نوین بهره جسته اند) از آن برخوردار گشته اند و بر همین اساس شاید نتوان رقم مذکور را یک جهش عمده در امر بهبود اجرای بازی های کامپیوتری به موجب استفاده از قابلیت های Direct X 12 قلمداد کرد.

سازندگان بازی Hitman بهبود 5 تا 10 در صدی اجرای این بازی در نسخه ی Direct X 12 را بهبودی می دانند که به طور صد در صد بر فعالیت های پردازشی مبتنی بر پردازنده ی گرافیکی متمرکز بوده است. همچنین آن ها معتقدند که تمام قابلیت های مبتنی بر واسط Direct X 12 در بازی Hitman همان هایی است که در قسمت نخست از این عنوان اپیزودیک شاهد آن بودیم و در واقع سازندگان این بازی هیچ برنامه ای برای افزودن به قابلیت های مبتنی بر Direct X 12 بازی Hitman از طریق انتشار پچ های اضافه یا قسمت های بعدی این بازی سریالی ندارند.    

در این میان می توان گفت که قابلیت های مبتنی بر Direct X 12 بازی Hitman بیشتر بر تکنیک نوین پردازش نا همگام متمرکز هستند و به همین دلیل کارت های گرافیک برند انویدیا که قابلیت تطبیق پذیری چندانی با پردازش این تکنیک ندارند، از همین بهبود اندک 5 تا 10 در صدی هم محروم مانده اند. البته به دلیل این که هر کدام از پردازنده های گرافیکی موجود در بازار (محصولاتی که عمدتاً از معماری مشابهی برخوردارند) از پهنای باند متفاوتی در امور پردازشی بهره می برند، به منظور اجرای بهینه ی بازی های کامپیوتری توسط آن ها (خصوصاً به منظور پردازش تکنیک هایی که امکان پردازش چند فعالیت پردازشی مختلف را به شکل هم زمان در اختیار بازی سازان قرار می دهند) می باید بهینه سازی های جداگانه ای بر روی هر کدام از آن ها صورت گیرد تا مشکلی در زمینه ی پردازش این تکنیک های نوین وجود نداشته باشد. پیش از این سازندگان بازی Hitman بهبود 5 تا 10 در صدی در امر اجرای نسخه ی Direct X 12 این بازی را به حساب دشوار بودن استفاده از قابلیت های این واسط نوین و لزوم بهینه سازی های فراوان برای بهره گیری کامل از ویژگی های Direct X 12 قرار داده بودند. اما اکنون آن ها معتقدند که بهبود 50 در صدی مورد ادعای شرکت مایکرو سافت در امر اجرای بازی های کامپیوتری مبتنی بر واسط برنامه نویسی Direct X 12 (در آن دسته از بازی هایی که فعالیت های پردازشی آن ها CPU محور است) هدفی قابل دستیابی است اما در عین حال برای رسیدن به آن شرایط و ملزومات متعددی مورد نیاز خواهد بود که یکی از آن ها گذر کامل از واسط برنامه نویسی Direct X 11 است. به عبارت بهتر تنها در زمانی می توان از ویژگی های واسط برنامه نویسی Direct X 12 در ساخت بازی های کامپیوتری جدید به شکل کاملاً بهینه بهره برد که دیگر نیازی به تولید نسخه ی Direct X 11 این بازی ها وجود نداشته باشد و پشتیبانی از این واسط قدیمی در بازی های کامپیوتری جدید به طور کامل قطع گردد. در همین زمینه سازندگان بازی Hitman مدعی آن هستند که نسخه ی Direct X 12 این بازی را به طور کامل از روی نسخه ی Direct X 11 آن پورت کرده اند و چه بسا اگر هیچ نیازی به تولید نسخه ی Direct X 11 این بازی وجود نمی داشت و آن ها از همان ابتدا می توانستند بازی Hitman را با استفاده از قابلیت های مبتنی بر Direct X 12 طراحی کنند، پتانسیل های این واسط برنامه نویسی نوین بیشتر از حال حاضر آشکار می شد. اما در عین حال به نظر می رسد که بخش اعظم قابلیت های واسط برنامه نویسی Direct X 12 بر روی فعالیت های پردازشی مبتنی بر پردازنده ی مرکزی استوار باشد و اگر چه بنا بر اعتقاد سازندگان بازی Hitman ، بهبود 50 در صدی در این زمینه قابل دستیابی خواهد بود اما در حال حاضر بهبود 20 در صدی در امر اجرای بازی های کامپیوتری مبتنی بر فعالیت های پردازشی کارت گرافیک تنها یک رقم تبلیغاتی به شمار می رود و دست یافتن عملی به آن اندکی دشوار جلوه می کند. هر چند که شاید در ادامه ی کار و به موجب استفاده از معماری های منطبق بر ویژگی های Direct X 12 در ساخت پردازنده های گرافیکی جدید، بتوان به بخشی از این رقم مورد انتظار دست یافت.