ظرف روز های اخیر و طی برگزاری کنفرانس اختصاصی شرکت سونی در نمایشگاه اخیر Paris Games Week علاقمندان دنیای بازی های کامپیوتری موفق به نخستین ملاقات خود با تازه ترین اثر دیوید کیج و استودیوی اختصاصی اش یعنی Quantic Dream شدند. اثری به نام Detroit : Become Human که قرار است همان خط و ربط همیشگی دیوید کیج در آثار شاخص این بازی ساز پر حرف و حدیث را دنبال کند و همچنان بر پایه ی ساختاری کاملاً سینمایی بنا شود. حال پس از پایان یافتن کنفرانس سونی در نمایشگاه هفته ی بازی های کامپیوتری شهر پاریس آقای کیج اطلاعات تازه ای را در مورد جدید ترین تجربه ی خود در صنعت بازی سازی در اختیار علاقمندان دنیای بازی های کامپیوتری قرار داده است.
دیوید کیج معتقد است که او و تیم تحت سر پرستی اش در استودیو Quantic Dreams به هیچ وجه قصد بیان داستان تازه ای را در مورد هوش مصنوعی و جهش های مربوط به این پدیده ی نوین در بازی Detroit : Become Human نداشته اند. او دلیل این امر را آثار شاخصی می داند که تا کنون در این زمینه ساخته شده اند و بنا بر این اعضای استودیو Quantic Dreams دیگر هیچ نیازی نمی دیدند که برای بار دیگر به تکرار مکررات بپردازند و به باز گویی دو باره ی داستانی همت گمارند که تا کنون بار ها در شکل و شمایل مختلف و سبک و سیاق های گوناگون به تصویر در آمده است. در عین حال آن ها نمی خواستند که برای سر و شکل دادن به بافت داستانی بازی جدید شان به سراغ تکنولوژی هایی بروند که در حال حاضر در آزمایشگاه های علمی موجود در دنیای واقعی وجود نداشته باشند و در حال بررسی و آزمایش برای استفاده در آینده ای قابل تصور به سر نبرند. به عبارت ساده تر دیوید کیج و یارانش در استودیو Quantic Dream به هیچ وجه قصد ساخت اثری در سبک علمی تخیلی را نداشتند و بیش از فانتزی و خیالی بودن المان های موجود در بافت داستانی اثر جدید شان، قصد این را داشتند تا داستان این اثر به طور کامل برای مخاطبان ملموس باشد. به گونه ای که آن ها کاملاً با داستان این بازی ارتباط برقرار کرده و در عین این که خود را در درون آن احساس کنند به این موضوع بیاندیشند که رویداد های موجود در داستان این بازی جدید امکان تحقق یافتن واقعی در آینده ای نزدیک را خواهد داشت. به این ترتیب دیوید کیج تصمیم گرفت به سراغ انسان های مکانیکی برود تا به روایت داستان زندگی آن ها بپردازد. موجوداتی که در ظاهر هیچ تفاوتی با انسان های عادی ندارند و این تنها ویژگی های درونی شان است که آن ها را از انسان های واقعی متمایز می سازد. با این وجود در بازی Detroit : Become Human خصیصه ی مذکور نیز کم کم در حال رنگ باختن و از میان رفتن به نظر می رسد و به این ترتیب مرز مفهومی میان انسان ها و ربات های انسان نما می رود تا برای همیشه محو شود. در واقع این ویژگی تکاملی و انقلابی برای نخستین بار در ربات انسان نمایی به نام کارا نمود می یابد. دختری که پس از تولید در یک کارخانه ی ربات سازی و پا گذاشتن به این جهان، احساسات خود را کاملاً متفاوت با همنوعان خود می یابد و چالشی عمیق را در درون خود احساس می کند.
کارا سومین نسل از نمونه ای محسوب می شود که برای خدمت به انسان ها برنامه ریزی شده اند و در حقیقت حکم برده های نسل جدید را دارند. بر روی کاغذ او جز اطاعت کردن از دستورات کسانی که قرار است در آینده به آن ها خدمت کند کار دیگری ندارد؛ اما به دلایلی نامعلوم جهشی عجیب را در ساختار عاطفی و احساسی خود مشاهده می کند. او در کمال تعجب برخلاف هم نوعان خود قادر است نسبت به کنش های احاسی واکنش نشان دهد و عواطف انسانی را درک کند. همین موضوع او را بر آن می دارد تا راهی متفاوت را برگزیند و خلاف جهت هم نوعان خود حرکت کند. بنا بر این کارا به جای این که همانند دیگر ربات های انسان نما نقش برده های مکانیکی را بر عهده بگیرد، تصمیم می گیرد تا همانند انسان ها کاملاً آزاد و رها زندگی کند. بر اساس برخی موارد موجود در تریلر معرفی بازی Detroit : Become Human (نظیر صحنه هایی که هم نوعان کارا با دیدن او دچار نوعی حالت دگرگونی می شوند) حتی می توان برای کارا نوعی نقش رهبر محور را هم متصور بود و هیچ بعید نیست که او در داستان این بازی در قامت یک ژاندارک رباتی ظاهر شود. البته از جزییات داستانی بازی Detroit : Become Human فعلاً اطلاعات کاملی در دست نیست و هر آن چه که تا این لحظه در رابطه با ویژگی های روایی این بازی گفته شده است به کلیات و هسته ی اصلی داستان آن مربوط می شود. اما به طور حتم شما در طول این بازی نقش کارا را بر عهده خواهید داشت و باید سفر پر ماجرای او به شهر دیترویت را با فعالیت هایی که در طول بازی انجام می دهید و تصمیماتی که اتخاذ می کنید رقم بزنید.
بازیگر نقش نخست این بازی یعنی کارا هنرپیشه ای 29 ساله به نام والری کوری است
فرآیند ساخت بازی Detroit : Become Human از میانه های سال 2010 بود که آغاز شد. دیوید کیج تصمیم داشت همانند بازی پیشین خود یعنی Beyond: Two Souls در بازی Detroit : Become Human نیز از هنرپیشه ای واقعی برای مدل سازی شخصیت نخست این اثر استفاده کند. از همین رو او در شهر لس انجلس امریکا از حدود 100 بازیگر مختلف تست گرفت تا در نهایت از بین آن ها هنرمندی جوان به نام والری کوری انتخاب شد. خانم کوری تا کنون در تعدادی فیلم و سریال تلویزیونی بازی کرده است که از میان آن ها می توان به سریال ورونیکا مارس اشاره کرد. با این حال شاید بتوان بازی Detroit : Become Human را بزرگ ترین تجربه ی کاری کوری لقب داد و تجربه ی جدید دیوید کیج شاید بتواند سکوی پرتابی برای این هنرمند جوان باشد. پس از انتخاب کوری، مابقی مراحل ساخت این بازی از جمله موشن کپچر کردن تمام حرکات او و همچنین سکانس هایی که این بازیگر باید در آن ها به ایفای نقش می پرداخت در شهر پاریس فرانسه ادامه یافت. در سال 2012 یک دموی تکنیکی از این بازی تهیه شد که ساخته فرآیند شدن کارا در کارخانه ی ربات سازی و نخستین چالش او با درون خود را به تصویر می کشید. در آن زمان این دموی تکنیکی با توجه به قابلیت های کنسول PS3 طراحی شده بود و عده ای از ناظران امر، تنها آن را نمایشی برای معرفی قابلیت های موتور گرافیکی جدید استودیو Quantuc Dream تصور می کردند. با این وجود بسیاری از علاقمندان این دمو مایل بودند که بدانند سرنوشت کارا پس از خروج از کارخانه ای که در آن جا متولد شده بود در نهایت به کجا خواهد انجامید. برای این دسته از علاقمندان مدت سه سال طول کشید تا بازی Detroit : Become Human بالاخره طی برگزاری هفته ی بازی های کامپیوتری شهر پاریس در کنفرانس اختصاصی سونی معرفی شود. تا پیش از آن کیج همواره از پروژه ی جدید خود برای کنسول PS4 سخن می گفت اما بسیاری از علاقمندان دنیای بازی های کامپیوتری شک داشتند که این بازی همان دموی تکنیکی پر حرف و حدیثی باشد که در سال 2012 به نمایش عموم در آمده بود.
در واقع به نظر می رسد که خود کیج هم در ابتدا قصد داشت آن دموی به نمایش در آمده در سال 2012 در حد یک معرفی تکنیکی از قابلیت های موتور گرافیکی جدیدی که در دست توسعه داشتند باقی بماند اما اشتیاق مخاطبان موجب شد تا آن اثر کوتاه در نهایت به یک بازی بلند تبدیل شود. برای این منظور کیج به این نکته اندیشید که بهترین مکان برای رخ دادن وقایع این بازی می تواند شهر دیترویت امریکا باشد. البته او دلایل خود را برای این تصمیم به طور واضح روشن نساخته است اما با توجه به شهرت شهر دیترویت می توان حدس هایی را در این زمینه در نظر گرفت. در واقع دیترویت یکی از پر جار و جنجال ترین شهر های امریکا محسوب می شود که ظرف یک دهه ی اخیر بنا به دلایل اقتصادی و رشد فزاینده ی فقر چیزی نزدیک به 25 در صد از جمعیت خود را از دست رفته می بیند. از سوی دیگر این شهر بسیار بزرگ همواره به دلیل جرم و جنایت های متعدد خود و کارگران کانتینر نشینش شناخته می شود و البته بسیاری از رپر های سرشناس دنیای موسیقی نیز از کوچه پس کوچه های همین شهر پر التهاب برخواسته اند. به هر حال می توان گفت که ذات پر تنش داستان بازی Detroit : Become Human (که در برخی سکانس های تریلر معرفی این اثر نیز کاملاً مشهود بود) می طلبید تا رویداد های این اثر در شهری همچون دیترویت به وقوع بپیوندد. به منظور هر چه طبیعی تر جلوه دادن دنیای این بازی کیج به همراه همکاران خود سفری به شهر دیترویت داشتند تا بتوانند جنبه های مختلف مربوط به این شهر را به نحو واقعی تری در بازی خود باز تاب دهند. علاوه بر آن ویژگی های فنی قابل توجه موتور گرافیکی جدید استودیو Quantic Dream نیز موجب شده تا اعضای این استودیو بتوانند مشاهدات عینی خود از شهر دیترویت را به گونه ای ملموس تر در بازی Detroit : Become Human بازتاب دهند. ضمن این که این موتور گرافیکی جدید امکانات بسیار بهتری را در رابطه با سایه زنی، مدل سازی و باز سازی مو به موی خصوصیات چهره ی شخصیت های واقعی در دنیای مجازی در اختیار کیج و یارانش قرار می دهد و علاوه بر آن امکان به تصویر کشیدن دنیایی وسیع تر با جمعیت بیشتر و ساختاری پویا تر را هم به سازندگان بازی Detroit : Become Human می دهد. در پایان باید به این نکته اشاره کرد که بازی Detroit : Become Human به شکل اختصاصی برای کنسول PS4 ساخته می شود و فعلاً هیچ تاریخ دقیقی برای انتشار این اثر اعلام نشده است.
یه کم دیگه پیش بریم گرافیک بازی ها به قدری واقعی میشه که نشه از واقعیت تفکیکشون کرد و واقعاً اون موقع بازی کردن لذت دیگه ایی داره البته اگه پول سیستمش هم باشه