تیمی از محققان در دانشگاه Simon Fraser کانادا اخیراً مقاله‌ای را در مجله‌ی Nature منتشر کرده‌اند که در واقع در آن بر پیشرفت های این افراد در اینترنت و ارتباطات کوانتومی تاکید شده است. در این مقاله اشاره شده که T centers که یک ماده درخشان در سیلیکون است می‌تواند یک لینک photonic را بین کیوبیت‌ها ایجاد کند. کیوبیت‌ها در واقع همتای بیت در کامپیوترهای کلاسیک هستند و کامپیوترهای کوانتومی با کیوبیت کار می‌کند.
از آن‌جایی که در آینده احتمال استفاده‌ی موفق از کامپیوترهای کوانتومی وجود دارد، بحث شبکه‌ی ارتباطی میان این دستگاه‌ها نیز مطرح است و اگر این دستگاه‌های پیشرفته حداقل نتوانند با یکدیگر و یا از طریق تکنولوژی و یا اینترفیسی خاص با اینترنت و کامپیوترهای معمولی ارتباط برقرار کنند عملکرد موثر آن‌ها بسیار کاهش خواهد یافت. در این تحقیقات اشاره شده که T centers سیلیکون، نور ساطع می‌کند و در همان طول موجی که ارتباطات فیبرنوری شهری و تجهیزات مخابراتی امروزی در آن کار می‌کنند فعال است.
بنابراین طبق گفته‌ی Stephanie Simmons محقق ارشد تکنولوژی‌های سیلیکون کوانتومی، پیشرفت های اخیر در خصوص ارتباط و اینترنت کوانتومی به این معناست که می‌توان پردازنده‌های کوانتومی را ساخت که با سایر پردازنده‌های رایج ارتباط برقرار کنند و زمانی که کیوبیت سیلیکونی می‌تواند با انتشار فوتون (نور) در همان طول موجی که در مراکز داده و شبکه‌ی فیبرنوری استفاده می‌شود ارتباط برقرار کند، این یعنی در نهایت می‌توان پردازنده و کامپیوترهای کوانتومی را با قدرت محاسباتی خارق العاده شان به کامپیوترهای دیگر متصل کرد.
استفاده از تکنولوژی‌های ارتباطی موجود برای کامپیوترهای کوانتومی که در حال حاضر در دنیا در مقیاس وسیع استفاده می‌شود، می‌تواند قدمِ مهمی در استفاده‌ی بهتر از کامپیوترهای کوانتومی و ظهور تکنولوژی های نوین باشد. با این حال این تنها پیشرفت اینچنینی در این زمینه نیست و انویدیا با پلتفرم معماری کوانتومی بهینه شده‌ی خود قصد دارد محاسبات کوانتومی را با ایجاد یک مدل برنامه‌نویسی کوانتومی و کلاسیک ترکیب کند و در دسترس قرار دهد.
با رواج کامپیوترهای کوانتومی در ابتدا این ماشین‌های پیشرفته احتمالا در کارهای بسیار پیچیده‌ی تحقیقاتی مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما از آن‌جایی که محیط کار پردازنده‌های کوانتومی بسیار مخصوص است و نیاز به دمایی بین 200 تا 300 درجه زیر صفر دارند، احتمالا این کامپیوترها خیلی زود و راحت مانند لپ تاپ و PC در دسترس قرار نمی‌گیرند و محتمل‌ترین حالت استفاده در مقیاس وسیع از آن‌ها در مراکزی است که توانایی عملیاتی کردن این دستگاه‌ها را دارند و کامپیوترهای کوانتومی قادر خواهند بود از طریق اینترنت با کامپیوترهای کلاسیک ارتباط برقرار کنند.
دیدگاهتان را بنویسید