چرا بازیافت تلفن همراه؟

خیلی از کاربران شاید یادشان رفته باشد آخرین تلفن همراهشان چه کردند؛ آن را در کشوی کمدشان گذاشته‌اند یا آشپزخانه به همراه 5 تا گوشی دیگر به این امید که شاید روزی نوکیا 3210 شما که در سال 1999 تولید شده به کارشان بیاید و هنوز به اندازه دو دقیقه مکالمه شارژ داشته باشد؟
طبق مطالعاتی که نوکیا در مورد عادت‌های بازیافت در سراسر جهان انجام شده، در حقیقت این همان کاری است که بیشتر مردم دنیا انجام می‌دهند. در مجموع تنها 9 درصد از شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی اعلام کردند که موبایل قبلی خود را بازیافت کرده‌اند. یعنی 6 درصد افزایش نسبت به سال 2007. در 11 کشوری که این مطالعات انجام شد، فعال‌ترین بازیافت‌کننده‌ها، در کشورهای آلمان، اسپانیا و فنلاند بودند. اگرچه، رشد قوی در اقتصاد‌های در حال رشد مخصوصا در هند و چین نیز دیده شده است.
نوکیا در این آمار، می‌خواست موانعی که برای بازیافت وجود دارد بشناسد. با وجود گرایش جهانی برای نگه داشتن گوشی‌های قدیمی به عنوان پشتیبان، کمبود آگاهی از مواد بازیافتی و کانال‌های بازیافت مهم‌ترین دلایلی هستند که بیشتر مردم تلفن همراهشان را بازیافت نمی‌کنند. این مورد مخصوصا در کشورهای در حال توسعه بیشتر دیده می‌شود.
این امر کاملا منطقی است که اگر بازیافت در دسترسشان باشد، بیشتر احتمال دارد گوشی‌های قدیمی خود را بازیافت کنند. اما به جز در دسترس بودن و آگاهی بیشتر مردم نسبت به امر بازیافت، چه چیز دیگری نیاز است؟ اگر چه، پاسخ نوکیا به ایده شما مبنی بر ایجاد کمپین‌های بازیافت عموما مثبت است، اما سوالی که ذهن مخاطبان را به خود مشغول کرده این است که “برای این کار چقدر باید تلاش کرد؟” و “بازیافت چه سودی به حال من دارد؟”. بنابراین چیزی که نوکیا نیاز دارد ایجاد انگیزه و تشویق کردن افراد است. پاداش این کار هم می‌تواند مالی باشد (مانند ارائه جایزه یا دانلود رایگان قطعات موسیقی) یا معنوی، مانند اهدا به موسسات خیریه.
اما چرا کاربران حتی اگر از این کار چیزی عایدتان نشود باید کشوی کمد خود را از گوشی‌های قدیمی خالی کنند؟ خیلی ساده است، چون تمام موادی که گوشی‌های نوکیا به کار رفته می‌تواند دوباره برای ساخت محصولات جدید یا تولید انرژی استفاده شود؛ پس چیزی هدر نمی‌رود.
آیا شما گوشی قدیمی خود را بازیافت می‌کنید؟