بررسی گوشی موبایل HTC One M9 (گوشی اچ تی سی وان M9)

نخستین بار در ماه‌های آغازین سال 2013 بود که شرکت تایوانی HTC نخستین عضو از پرچمداران سری One را معرفی و عرضه کرد و خط تولیدی را بنا نهاد که تا به امروز ادامه یافته و نسل سوم آن دو ماهی می‌شود متولد شده است. گوشی One (که بعد‌ها به One M7 تغییر نام پیدا کرد) و پس از آن One M8 و اکنون One M9 هر سه در سبک طراحی به هم شبیه بوده و از جنس بدنه یکسانی برخوردارند. گوشی One M9 حتی بیش از اینها شبیه M8 بوده و ابعاد، وزن و صفحه نمایشی مشابه آن دارد. عمده تفاوت‌ها در بخش دوربین و توان پردازشی است؛ جایی که HTC به دغدغه کاربران برای دوربین کم جزییات UltraPixel پاسخ داده و آن را با سنسور 20 مگاپیکسلی جایگزین کرده و همچنین از چیپ ستی به‌مراتب غرنده‌تر برای مرکز پردازش M9 بهره جسته است.

 طراحی و ساخت

اگر در میان رده بالاترین سری گوشی‌های HTC در پی نقطه قوتی باشیم، به بدنه آلومینیومی خوش رنگ و برس خورده‌ای می‌رسیم که حس استحکام را در نخستین تماس با کف دست به خوبی منتقل می‌کند و پاسخ مناسبی به میل درونی کیفیت دوستی می‌دهد. با آغاز حیات نخستین HTC One و همچنین در نسل‌های پس از آن، این کالبد فلزی یکپارچه همیشه حضور داشته و بعضاً برخی ریزه کاری‌های طراحی به آن وارد شده است. گوشی One M9 آخرین نسل از پرچمداران سری One است که همان بدنه آلومینیومی را ارائه می‌دهد، منتها این بار در رنگ‌بندی ترکیبی تازه‌ای که پیش تر مانند آن را در این سری ندیده بودیم. در کنار مدل خاکستری رنگ، دو مدل دیگر دارای ترکیبی از نقره ای طلایی مایل به سرخ و طلایی صورتی هستند که شاید محبوب‌ترین آن نقره ای طلایی باشد. صفحه نمایش که حاشیه‌های آن در مقایسه با پرچمدارانی چون گلکسی S6 و ال جی G4 کم نیست، کاملاً توسط شیشه محافظ گوریلا گلس 4 پوشانده شده است. بالا و پایین نمایشگر دو بلندگوی استریو با سوراخ‌های ریز متعدد نصب شده‌اند و در کنار بلندگوی بالایی دوربین جلو همراه با محل سنسورهای مجاورت و سنجش روشنایی محیط دیده می‌شوند. یک نشانگر LED مینیاتوری در یکی از سوراخ‌های بلندگوی بالایی حضور دارد که زمان شارژ دستگاه یا دریافت پیام روشن شده و تا پیش از آن متوجه حضورش نمی‌شوید. میکروفن مکالمه نیز در فضای بلندگوی پایینی است. کناره بالایی محل فرستنده مادون قرمز بوده که به‌طور سرتاسری با روکش شیشه مانند تیره‌ای پوشانده شده و برخلاف M8 دیگر خبری از دکمه پاور در میان آن نیست. دکمه پاور به کناره راست و زیر دکمه‌های تغییر حجم صدا انتقال یافته و سطح آن بافتی متفاوت از این دکمه‌ها دارد. دکمه‌های صدا نیز به سهم خود تغییر کرده و از حالت یکپارچه به دو دکمه مجزا و مجاور هم تغییر شکل داده‌اند.بالای دو کناره راست و چپ به ترتیب پورت microSD و میکرو سیم کارت جای داشته و کناره پایینی نیز محل پورت صوتی 3,5 میلی متری و پورت microUSB است. به پشت دستگاه که نگاه می کنیم  دو نوار پلاستیکی آنتن در بالا و پایین جلب توجه می‌کنند که به واسطه خاصیت آلومینیوم در فیلتر کردن سیگنال‌های مخابراتی، وجود آنها امری ضروری است. میکروفن حذف نویز محیط نیز در بخشی از نوار بالایی کار شده است. دوربین اصلی با فریم چهار گوش بزرگ و مشکی خود اندکی از بدنه بیرون زده که شاید به مزاق برخی که دوربین تخت را می‌پسندند خوش نیاید.  دو فلش LED نیز دو زمینه رنگی مجزا دارند تا تونالیته رنگی مناسب را به صحنه‌های کم نور تزریق کنند.از توصیف بدنه فلزی که بگذریم، به موردی در طراحی می‌رسیم که دوست نداریم. اگر یکی از کاربران One M8 باشید یا تاکنون یکبار این گوشی را در دست گرفته باشید، احتمالا لبه‌های گرد و خوش فرم آن و حسی که کف دست می‌دهد را دوست داشته‌اید (ما که خیلی دوست داشتیم! )، البته قبول داریم که همین مساله کمی نگهداری دستگاه را دشوار می‌کند و گاهی به خود می‌آیید و می‌بینید که گوشی پرت شده است! گویا HTC هم به این مساله واقف بوده و سعی کرده با تبدیل لبه‌های گرد به تخت و بدون آنکه بخواهد تغییر خاصی در طراحی کلی بدهد، این قضیه را رفع و رجوع کند، غافل از اینکه تخت بودن لبه‌ها به تیز بودن منتهی شده که این مساله تا حدودی آزاردهنده است. مساله عجیب دیگر اینکه بدنه به‌طور پیوسته تا اطراف صفحه نمایش بالا نیامده و یک فریم فلزی دیگر احاطه‌کننده صفحه نمایش درون قاب اصلی بدنه فرورفته است.

صدا و تصویر

صفحه نمایش 5 اینچی Super LCD3 با وضوح تصویر 1080×1920 پیکسل و تراکم 441 پیکسل بر اینچ یکی از نقاط اشتراکی است که میان M8 و M9 وجود دارد. قطر 5 اینچی برای یک صفحه نمایش موبایل، حداقل اندازه‌ای است که می‌توان برای یک محصول رده بالای امروزی انتظار داشت. براساس همین معیار وضوح تصویر Full HD و تراکم 441 پیکسل بر اینچ اگرچه در مقایسه با رقبا معمولی به نظر می‌رسند، اما مناسب بوده و به خوبی نیاز کاربر را پاسخ می‌دهند. صفحه نمایشی که HTC برای M9 استفاده کرده در نور روز و زیرتابش خورشید روشنایی بسیار خوبی دارد و کاربر را برای تشخیص نوشته‌ها و تصاویر به زحمت نمی‌اندازد. حداقل روشنایی نیز که مطلوب لحظات تازیکی و مطالعه شبانه است، در جایگاه LCD مطلوب بوده و نمره قبولی می‌گیرد. در رابطه با کنتراست رنگ‌ها و زاویه دید نیز هیچ نارضایتی خاصی نبوده و همه چیز خوب است. دمای رنگ در صفحه نمایش به سمت مقادیر بالای 6500 کلوین میل کرده، به‌گونه‌ای که رنگ‌ها به وضوح سردند و دیگر نمی‌توان انتظار رنگ‌های صحیح را از این گوشی داشت، چرا که همه چیز با آبی ملایمی پوشانده شده است. در بخش صوتی HTC هیچ‌گاه برای پرچمداران سری One کم نگذاشته و چنان کیفیتی را ارائه داده که هر فرد علاقه‌مند به موسیقی را به وجد می‌آورد. دو بلندگوی استریو در بهترین مکانی که می‌توانید برای یک گوشی بیابید (بالا و پایین صفحه نمایش) نصب شده‌اند تا همان‌طور که گوشی را در حالت نرمال روی سطوح قرار می‌دهید، صدا را به خوبی در محیط پیرامون منتشر کنند. زمانی که فایل‌های صوتی با کیفیت در سبک‌های مختلف را پخش کردیم، آنچه را که می‌شنیدیم تاثیر‌گذار یافتیم! حجم صدای خروجی بلندگوها در زمره برترین‌های بازار بوده و از آن مهم‌تر وضوح و تفکیک صدای خروجی است که به خوبی جلب رضایت می‌کند. البته پروفایل صوتی BoomSound هم بی‌تاثیر نیست. در سوی دیگر پورت 3,5 میلی متری نیز خیلی خوب ظاهر شده و علاوه بر تفکیک مناسب اصوات، به لطف آمپلی فایر اختصاصی که HTC برای آن در نظر گرفته، حجم صدای قدرتمندی ارائه می‌دهد که تحمل آن در حداکثر حجم صدا کمی دشوار است.

رابط کاربری

گوشی One M9 طعم Lollipop را می‌دهد و پس از به روز‌رسانی دستگاه و در بخش مشخصات، عدد 5. 0. 2 را به‌عنوان نسخه سیستم عامل به نمایش می‌گذارد. البته آبنبات چوبی به‌طور کامل با رابط کاربری Sense 7. 0 پوشانده شده که آخرین نسخه این رابط تا به امروز محسوب می‌شود (تصویر 1).

 جدای از بحث سلیقه، Sence 7. 0 رابط سر راست و روانی است که طراحی خوبی دارد و در آن احساس کمبود نمی‌کنید. دوست داشتنی‌ترین بخش صفحه خانگی صفحه‌ای است به نام Highlights که با پیمایش به چپ پدیدار می‌شود و به شما امکان می‌دهد خوراک‌های بسیاری از منابع خبری معروف را به شکل کاشی مانند و قابل پیمایش در یکجا داشته باشید، در عین حال که می‌توانید به روز‌رسانی مطالب شبکه‌های اجتماعی مانند فیسبوک، اینستاگرام و گوگل پلاس را هم همینجا ببینید (تصویر 2).

 دکمه‌های نرم‌افزاری نوار ناوبری یا Navigation Bar هنوز همان حال و هوای کیت کت را حفظ کرده‌اند و نمایش تاریخچه اپلیکیشن‌ها (Recent Apps) نیز به دو شکل کلاسیک (کاشی مانند) و آبشاری قابل تنظیم است. ساختار بخش Notification همانی است که با اندروید 5 معرفی شد و لیست Quick Settings هم در ادامه آن می‌آید. طراحی چیدمان میانبرهای این لیست خوب و ساده بوده و به کاربر حق تغییر و تحول در آن داده شده است. البته دوست داشتیم ببینیم جایی هم برای اسلایدر تنظیم روشنایی در نظر گرفته شده و ما را وادار به طی مراحل اضافی برای دسترسی به آن نمی‌کند.HTC شاید نسبت به دیگر رقبا کمی دیر تصمیم به استفاده از تم و قالب‌های رنگی گرفت، با این وجود ماهی هر زمان که از آب گرفته شود تازه است! توصیه می‌کنیم حتماً سری به قسمت Personalize در بخش تنظیمات بزنید و از شخصی‌سازی محیط لذت ببرید. می‌توانید از فونت، پس‌زمینه و تم گرفته تا چینش و تعداد دکمه‌های نوار ناوبری و حتی لانچر را هم تغییر دهید. گفتیم لانچر؛ Sence 7. 0 به‌طور معمول در مد Sense Home اجرا می‌شود. اگر رابط خیلی ساده و سر راستی می‌خواهید که فارغ از هر پیچیدگی باشد، آن وقت Easy Mode انتخاب شما خواهد بود. در میان اپلیکیشن‌ها به برخی عناوین اختصاصی HTC همچون Zoe و Kid Mode بر می‌خوریم که اولی برای ساخت ویدئوهای کوتاه از تصاویر درون گالری و به اشتراک‌گذاری آنها با دوستان بوده و دومی محیطی امن مناسب حال کودکان فراهم می‌آورد که می‌توانید با خیال آسوده گوشی را در اختیار کودک بگذارید تا در بازی‌های زیبا، برنامه نقاشی و بخش‌های خلاقانه دیگری که برایش فراهم شده غوطه ور شود.

سخت‌افزار و کارآیی

HTC One M9 از قدرتمندترین چیپ ست حال حاضر کمپانی کوالکام بهره می‌گیرد. چیپ ست Snapdragon 810 در پیکربندی big. LITTLE چهار هسته قدرتمند Cortex-A57 را با چهار هسته کم مصرف Cortex-A53 ترکیب کرده تا به تعادلی از کارآیی و قدرت پردازشی برسد. برای پردازنده گرافیکی اما شاهد استفاده از Adreno 430 دستپخت خود کوالکام هستیم. این پردازنده بسیار توانمند بوده و خیلی خوب از پس پردازش گرافیک سه بعدی در قد و قواره ابزارهای موبایل بر می‌آید. Adreno 430 بر پایه تست‌های ما و در قیاس با Adreno 330 بعضاً تا دو برابر قدرتمندتر ظاهر شد که پیشرفت خیلی خوبی است. هسته‌های پردازشی Snapdragon 810 نیز کاملاً پرتوانند و اگرچه باید تایید کنیم Exynos 7420درون گلکسی S6/S6 Edge یک سر و گردن بالاتر از آن می‌ایستد، اما باز هم محصول کوالکام توانی فراتر از بسیاری از نیاز‌های پردازشی موبایل ارائه می‌دهد. HTC حافظه NAND بسیار خوب و سریعی را برای فضای ذخیره‌سازی داخلی روی برد اصلی One M9 نصب کرده و اگر به نتایج تست AndroBench نگاهی بیندازید، حتماً شما هم تحت تاثیر قرار می‌گیرید. تنها گلایه‌ای که می‌ماند، اشتهای Snapdragon 810 به مصرف انرژی و گرمای زیادی است که تولید می‌کند. البته می‌دانیم که آلومینیوم یکی از بهترین هادی‌های حرارتی بوده و طبیعی است نسبت به بدنه شیشه‌ای یا پلاستیکی حرارت بیشتری را به کف دست منتقل کند، اما باز هم در قیاس با دیگر نمونه‌های فلزی رده بالا همچون One M8، گوشی One M9 گرمای نسبتا زیادی دارد. برای تست‌ها تمامی حالات صرفه جویی را غیر‌فعال کردیم و پس از شارژ کامل گوشی و درحالی‌که به شارژر متصل بود، به اجرای تست‌ها پرداختیم. جدول یک مشخصات سخت‌افزاری گوشی HTC One M9 و جدول دو نتایج تست آن را نمایش می‌دهد.

دوربین

پرش از سنسور چهار مگاپیکسل به 20 مگاپیکسل و استفاده از لنز با دیافراگم F2. 2 جهشی بزرگ به شمار می‌آید. با این حال به نظر می‌رسد این جهش تنها به عدد مگاپیکسل و ابعاد سنسور (1,2.3 اینچ با نسبت تصویر 10: 7) محدود شده و خبری از برخی امکانات جانبی دیگر که در رقبای این محصول به کار گرفته شده و بر حسب تجربه می دانیم که تاثیر مهمی در کیفیت عکس گرفته شده دارند، نیست. سیستم فوکوس Phase Detection برای فوکوس سریع تر روی سوژه و همچنین سیستم لرزشگیر اپتیکال مهم‌ترین مواردی هستند که در این دوربین یافت نمی‌شود. دوربین جلو چهار مگاپیکسل (یا به قول HTC الترا پیکسل) دقت داشته و HTC مدعی است که کارآیی عالی در محیط‌های کم نور دارد (این دوربین با دوربین چهار مگاپیکسلی به کار رفته در HTC One M8 تفاوت دارد). با این حال نتایج تست‌ها و مقایسه با رقبا نتوانست آن طور که باید ما را راضی نگه دارد. در نور روز کارآیی دوربین نسبتا قابل قبول است، اما حتی زمانی که نور کافی است، سیستم کاهش نویز فعالیت داشته و ممکن است بخشی از جزییات تصویر را قربانی کند. فلاش LED دو گانه در محیط‌های کم نور به خوبی ایفای نقش می‌کند و می‌توانید عکس هایی با کیفیت قابل قبول در محیط‌های داخلی و با نور‌های مصنوعی ثبت کنید. رابط کاربری مناسب دوربین نیز امکانات خوبی ارائه می‌دهد و می توانید به‌صورت کاملاً دستی تنظیمات مختلف دوربین را تغییر دهید. با این حال در مقایسه با رقبای قدرتمند موجود در بازار، این دوربین در رده پایینی قرار می‌گیرد و اگر دوربین گوشی برایتان در نخستین اولویت قرار داشته و اهمیت زیادی دارد، شاید بهتر باشد به دیگر گزینه‌های موجود در بازار بیندیشید.

نتیجه گیری

شکی نیست که HTC One M9 گوشی خوبی است، چرا که ناسلامتی یک پرچمدار است! اما برای خوبی هم میزانی هست و معیار سنجش آن مقایسه‌ای است که میان یک محصول با همتایانش از دیگر رقبا یا حتی نسل پیشین خود انجام می‌شود. باید بپذیریم که M9 نسبت به نسل قبلی پیشرفت شگرفی نداشته و گویا خود HTC هم از این موضوع به خوبی خبر داشته، چرا که از گوشی One M9+ پرده برداشته است (هرچند که بازار آن محدود است). محصولی که وقتی به مشخصات آن می‌نگریم به خودمان می‌گوییم این همانی است که باید M9 باشد.

رقبا

سامسونگ گلکسی S6: سامسونگ با تولید گلکسی S6 و به‌ویژه گونه متمایزش S6 Edge، آنقدر محصول خوبی را از خط تولید خود به سوی بازار فرستاده که سخت می‌شود باور کرد این دو نسل آخر همان گلکسی S‌های قبلی باشند. بدنه زیبا و خوش ساخت، صفحه نمایش و دوربین عالی، قدرت پردازشی فوق‌العاده، اسکنر اثر انگشت و انبوهی از سنسورها و قابلیت‌های نرم‌افزاری همگی از گلکسی S6 چنان رقیبی می‌سازند که نادیده گرفتن آن به هنگام خرید حتماً شما را پشیمان می‌کند!

HTC One M8: شاید از دیدن نسل پیشین M9 در اینجا تعجب کنید، اما بالاخره باید توجیح خوبی برای گذر از یک نسل و ورود به نسل دیگر باشد. One M8 گوشی خیلی خوبی است. صفحه نمایش و چیپ ست خیلی خوبی هم دارد، اندروید 5. 0 را اجرا می‌کند و از طرفی ما طراحی و حس حالش را در دستمان بیش از M9 می‌پسندیم (اگرچه کمی لیزتر است! ). تنها مورد آزار‌دهنده شاید همان دوربین UltraPixel باشد که اگر در پی جزییات بالا و Crop کردن عکس‌ها باشید، شما را مایوس می‌کند.

 قیمت HTC One M9