در مسابقه ویژه شب یلدا در سخت افزار شرکت کنید و برنده گوشی X Cam ال جی شوید!

علی پایزچیانه گفت:

به صوت بلبل و قمری اگر ننوشی می
علاج کی کنمت آخرالدواء الکی
ذخیره‌ای بنه از رنگ و بوی فصل بهار
که می‌رسند ز پی رهزنان بهمن و دی
چو گل نقاب برافکند و مرغ زد هوهو
منه ز دست پیاله چه می‌کنی هی هی
شکوه سلطنت و حسن کی ثباتی داد
ز تخت جم سخنی مانده است و افسر کی
خزینه داری میراث خوارگان کفر است
به قول مطرب و ساقی به فتوی دف و نی
زمانه هیچ نبخشد که بازنستاند
مجو ز سفله مروت که شیئه لا شی
نوشته‌اند بر ایوان جنه الماوی
که هر که عشوه دنیی خرید وای به وی
سخا نماند سخن طی کنم شراب کجاست
بده به شادی روح و روان حاتم طی
بخیل بوی خدا نشنود بیا حافظ
پیاله گیر و کرم ورز و الضمان علی

حکیم گفت:

گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی
چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی
شیرینتر از آنی به شکرخنده که گویم
ای خسرو خوبان که تو شیرین زمانی
تشبیه دهانت نتوان کرد به غنچه
هرگز نبود غنچه بدین تنگ دهانی
صد بار بگفتی که دهم زان دهنت کام
چون سوسن آزاده چرا جمله زبانی
گویی بدهم کامت و جانت بستانم
ترسم ندهی کامم و جانم بستانی
چشم تو خدنگ از سپر جان گذراند
بیمار که دیده‌ست بدین سخت کمانی
چون اشک بیندازیش از دیده مردم
آن را که دمی از نظر خویش برانی

حکیم گفت:

پند حکیم عین ثواب هست و محض خیر /
فرخنده آن بخت که به صمع رضا شنید

ن گفت:

این غزل رو از حفظم…هرسال شب یلدا سر سفرمون آقا بزرگ خدا بیامرزم میخوند…:smiley5

بر سر آنم که گر ز دست برآید

دست به کاری زنم که غصه سر آید

خلوت دل نیست جای صحبت اضداد

دیو چو بیرون رود فرشته درآید

صحبت حکام ظلمت شب یلداست

نور ز خورشید جوی بو که برآید

بر در ارباب بی‌مروت دنیا

چند نشینی که خواجه کی به درآید

ترک گدایی مکن که گنج بیابی

از نظر ره روی که در گذر آید

صالح و طالح متاع خویش نمودند

تا که قبول افتد و که در نظر آید

بلبل عاشق تو عمر خواه که آخر

باغ شود سبز و شاخ گل به بر آید

غفلت حافظ در این سراچه عجب نیست

هر که به میخانه رفت بی‌خبر آید
:smiley0

میثم گفت:

سحرم دولت بیدار به بالین آمد

گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد

قدحی درکش و سرخوش به تماشا بخرام

تا ببینی که نگارت به چه آیین آمد

.
.
.
یلدای همگی مبارک

saeed گفت:

ای هدهد صبا به سبا میفرستمت بنگر که از کجا به کجا میفرستمت

حیف است طایری چو تو در خاکدان غم زین جا به آشیان وفا میفرستمت

در راه عشق مرحله قرب و بعد نیست میبینمت عیان و دعا میفرستمت

هر صبح و شام قافله‌ای از دعای خیر در صحبت شمال و صبا میفرستمت

تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب جان عزیز خود به نوا میفرستمت

ای غایب از نظر که شدی همنشین دل میگویمت دعا و ثنا میفرستمت

در روی خود تفرج صنع خدای کن کآیینهٔ خدای نما میفرستمت

تا مطربان ز شوق منت آگهی دهند قول و غزل به ساز و نوا میفرستمت

ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت با درد صبر کن که دوا میفرستمت

حافظ سرود مجلس ما ذکر خیر توست بشتاب هان که اسب و قبا میفرستمت