در آستانه ی اکران فیلم دنیای ژوراسیک، گروهی از پژوهشگران کالج سلطنتی لندن به کشف حقایق جدیدی در مورد دایناسورها دست یافتند و با بررسی بقایای فسیل آن ها موفق به کشف ماده های سلولی مشابه با گلوبولهای قرمز شدند. این پژوهش با بررسی ۸ استخوان ۷۵ میلیون ساله که در ظاهر حاوی بقایای بافت های نرم بدن دایناسورهاست و قدمتشان به دوران کرتاسه می رسد صورت گرفته و پژوهشگران مذکور به همین روش توانسته اند مواد سلولی فوق را کشف کنند. نتایج اولیه ی این بررسی نشان می دهد که این فسیل ها می توانند شواهد جدیدی از زندگی دایناسورها به دست دهند و دانشمندان به مدد آن قادر خواهند بود که دریابند این موجودات چگونه به جانوران خون گرم تبدیل شدند.
لازم به ذکر است که بقایای بافت نرم دایناسورها پیش از این نیز در فسیل آنها یافت شده بود و در نمونه فسیل هایی که در شرایط مطلوب قرار داشته اند،این بقایا بسیار نادر بوده اند. به این ترتیب پژوهشگران یاد شده به موجب بررسی فوق و نتایج حاصل از تحقیقاتشان اعلام داشته اند که بافت های نرم متعلق به دوران ماقبل تاریخ ممکن است آنطور که تصور می شد نادر نباشند و شمارشان بیشتر از اینی باشد که اکنون هست. ضمن اینکه از دیگر نتایج این تحقیق، این است که نمونه های مربوط به بافت نرم این جانداران ممکن است برای مدت زمان طولانی تری نسبت به آنچه پیشتر تصور می شد قابل نگهداری باشند. اگرچه قدمت همان میزان ناچیز بافت نرم موجود در فسیل دایناسورها به ده ها میلیون سال می رسد، اما با این حال اکنون شناسایی آنها به خبری جنجالی در محافل علمی دنیا تبدل شده است. بنا بر اظهارات دکتر سوزانا میدمنت یکی از پژوهشگران دپارتمان زمین شناسی و مهندسی کالج سلطنتی لندن، آنچه این تحقیق را جذاب تر می کند کشف ساختارهایی است که به سلول های خونی و فیبرهای کلاژنی فسیل هایی تعلق دارند که در شرایط نامطلوبی نگه داری شده اند و این نشان می دهد که حفظ بافت نرم به این شیوه می تواند امری فراگیر در میان فسیل ها باشد.
چنگال فسیل شده ای که سلول های خونی در آن یافته شده است
این تیم در بخشی از چنگال فسیل شده ی دایناسورها موفق به یافتن ساختارهای میکروسکوپی تخم مرغی شکلی شدند که بخش مرکزی محکم تری داشتند و احتمال می رود که همان گلوبول های قرمز باشند. آنها همچنین در ادامه تحقیقات خود موفق به کشف برخی ساختارهای فیبری شدند که شباهت زیادی به فیبرهای کلاژنی مدرن داشتند. از آنجا که پرندگان بزرگ ارتباط دور و درازی با دایناسورها دارند، پژوهشگران یاد شده ساختارهای سلولی کشف شده را با نمونه های خونی دریافت شده از شتر مرغ استرالیایی مقایسه کردند و پس از انجام بررسی های اولیه مشخص شد که این ساختارهای فسیلی شباهت های زیادی با نمونه های گرفته شده از این پرنده دارد. پژوهشگران امیدوارند که این یافته ها در نهایت آنها را در تشخیص زمان و نحوه شکل گیری خصوصیت مشابه با پرندگان، یعنی متابولیسم خون گرمی دایناسورها یاری دهند.
ساختار کربن غنی شده ی کشف شده در استخوان ها در تصویر بالا و نمونه ی جدید مربوط به شتر مرغ استرالیایی در تصویر پایین مشهودند
این به آن معنی است که ساختارهای کلاژنی می توانند در نهایت دانشمندان را در تشخیص روابط میان دایناسورها یاری دهند، به این دلیل که این ساختارها میان گروه های مختلف حیوانی متفاوت هستند و از همین رو می توان از طریق آنها گروه های مختلف دایناسورها را به یکدیگر ربط داد. گام بعدی این پژوهشگران هم این است که طیف گسترده تری از فسیل ها را مورد بررسی قرار دهند تا مشخص شود که قدیمی ترین بافت های نرم به کدام دوره باز می گردند و تا چه اندازه متداول هستند. یکی از اعضای این گروه پژوهشی معتقد است که آنها همچنان باید فعالیت های تحقیقاتی بیشتری انجام دهند تا بتوانند آنچه موفق به یافتنش شده اند را تایید کنند. با این حال ساختار بافت های قدیمی تحلیل شده شباهت های زیادی به سلول های خونی و فیبرهای کلاژنی دارند و در صورتی که این موضوع تایید شود، آن گاه مشاهدات اولیه ی آنها درست از آب در خواهد آمد و در نهایت می توان مشخص کرد که این موجودات در زمان حیات خود، چگونه زیسته و چطور به تکامل رسیده اند.
توسط 
توسط 
در گفتار بنظر جالب میاد ولی اگه دایناسور ها وجود داشتن نسل انسانها منقرض میشد الان تفنگ و وسایل جنگی وجود داره ولی زمان انسانهای اولیه اگه دایناسور بود ما هم الان اینجا نبودیم!!
دیگه فقط مونده نگران دایناسور ها هم باشیم تا اتفاقی برامون نیفته !
همین الان هم میلیونها دایناسور زیبا به شکل پرنده وجود دارند و برای حفظ و نگهداری آنها باید تلاش بکنیم…..
کاش الانم حداقل چند تا دایناسور وجود میداشت.