سال قبل، شركت AMD با معرفي و عرضه HD 6970 به‌عنوان قوي‌ترين كارت‌گرافيك تك‌پردازنده‌ای خود، با GTX 570 شرکت NVIDIA رقابت مي‌كرد و در بعضي موارد نيز کارايي اين محصول به کارت‌گرافيک GTX580 نیز مي‌رسيد. HD 6970 هنوز هم با قيمت 370 دلار (براي كارت مرجع) با تعداد 2/6 ميليون ترانزيستور در مساحت 382 ميلي‌مترمربع و توان مصرفی حداكثر 250 وات، كارت‌گرافيكي بي‌نظيری است و در همه بازي‌هاي امروزی از استاندارد تصویر Full HD و حداکثر جزئیات گرافیکی به خوبی پشتیبانی می‌کند. با این حال، در يك سال گذشته، AMD بيكار ننشسته و با بهبود معماري ساخت و فناوری خود، سري جديدي از كارت‌هاي گرافيكي را روانه بازار كرده‌است كه تا پیش از این، با نام جزاير جنوبي (Southern Islands) شناخته مي‌شدند. سري HD 7000 شركت AMD كدگذاري مشابه سري HD 6000 دارد، پس مي‌توان نتيجه گرفت دو مدل فعلی HD 7950 و HD 7970 طلايه‌داران تك‌پردازنده‌ای اين نسل از كارت‌گرافيكي هستند که با كدهاي Tahiti Pro و Tahiti XT شناخته مي‌شوند.
مهم‌ترين تغييرات به وجود آمده در اين نسل، كاهش ابعاد ترازيستورها از 40 نانومتر به 28 نانومتر است كه به سبب آن AMD توانسته در مساحت 352 ميلي‌متر مربع، تعداد خارق‌العاده 4/3 ميليون ترانزيستور (بيشترين دانسيته ترانزيستور در كارت‌هاي گرافيك حال حاضر) را جای دهد كه به خودي خود باعث كاهش مصرف انرژي، كاهش دماي عملياتي و قيمت تمام‌شده نسبت به عملكرد می‌شود. در كنار اين موفقيت بزرگ، AMD در اين نسل از پردازنده‌های گرافیکی، معماري خود را تغيير داده و به جاي دستورات و معماري سنتي VLIW5 از معماري جديدي با نام (GCN (Graphics Core Next استفاده مي‌كند.
در معماري جديد، مانند آنچه AMD در APUهاي خود به نمايش گذاشت، پردازنده‌گرافیکی توانايي اين را دارد تا بخشي از بار پردازشي پردازنده مرکزی را با کارايي بالا به عهده بگيرد (دستورات OpenCL 1.2) و در نرم‌افزارهايي كه به پردازش‌هاي فوق سنگين نياز دارند (مانند نرم‌افزارهاي شبيه‌سازي و پردازش) به كمك پردازنده مرکزی بشتابد. اين طراحي، پاسخ AMD به معماري Fermi شركت NVIDIA است که باعث می‌شود HD 7970 به یک هیولای محاسبه‌گر تبدیل شود. اشاره به اين نکته ضروري است كه، معماري GCN در پردازنده‌های گرافیکی با كد 77XX به بالا استفاده شده ومدل‌های با كد 76XX به پايين از همان معماري نسل قبل VLIW5 استفاده مي‌كنند. مزيت ديگري كه GCN براي سري HD 7000 به ارمغان آورده، تبدیل هر واحد محاسباتي در پردازنده‌مرکزی به يك واحد مستقل و قوي با توانايي بالا در پردازش‌هاي برداري و عددي است كه از دستورات بلند و زمانبر VLIW5 استفاده نمي‌كند. این مسئله به ميزان چشمگيري باعث افزایش بازده و پايين آمدن زمان پردازش مي‌شود.
از پیگیری شما کمال تشکر را دارم
جناب پناهی عزیر از پاسختون ممنونم
با توجه به این موضوع چرا AMD در سری جدید این کار را تکرار نکرد و جلوی این کار رو گرفت؟
راستش منظور بنده از توجیه قیمتی در مرحله ساخت پردازنده گرافیکی بود که بلاخره از لحاظ سخت افزاری محصول تولید شده و نه در مورد فروش آن، که البته منظورم را واضح بیان نکردم
و در مورد سخن شما در رابطه با تعداد Stream Processor و Texture Units هم اگر اینظور نباشد آیا تاثیر خواصی روی کارایی کارت دارد؟ چون در کل از اصلی ترین تفاوتهای دو پردازنده گرافیکی AMD تا جایی که من اطلاع دارم همین دو مورد هست
یا شاید AMD در مورد این نسل از پردازنده های گرافیکی خودش دچار اشتباه یا حتی کمبود زمان شده بوده که البته خیلی دور از واقعیت هست
نظر شماچیست؟
آیا کسانی که این کار را انجام داده اند کارت خود را به طور کامل با برادر بزرگترش مقایسه نکرده اند یا اینکه اطلاعاتی در دست نیست؟
آقای پناهی عزیز این پرسش از وقتی که سری 69XX AMD به بازار اومد و اون داستان تغییر بایوس مشخص شد، ذهن منو مشغول کرده و هر چند وقت یکبار به یادم میاد و اونم اینه که اگر با یه تغییر ساده نرم افزاری توی بایوس یه کارت گرافیک به یک مدل بالاتر از خودش تبدیل میشه اولاً توجیهش از نظر قیمتی برای AMD چی هست؟(کاملاً غیر منطقی)
و دوم اینکه جدای از مورد اول و بر فرض مثال اگر این کار با موفقیت انجام شد و کارت گرافیک به مدل بالاتر تبدیل شد با توجه به اینکه کارت 6970 یک کانکتور 8پین و یک کانکتور 6 پین برای تاُمین توان مصرفی داره ولی کارت 6950 فقط از دو کانکتور 6 پین بهره میبره در کاربرد های سنگین کهاین کارتها برای اون تولید شدن آیا از نظر تاُمین توان مصرفی دچار مشکل نمیشن؟
ممنون میشم که این پرسش من رو پاسخ بدید.
با تشكر از مطلب خوبتان .
خیلی ممنون عالی بود