سال قبل، شرکت AMD با معرفی و عرضه HD 6970 به‌عنوان قوی‌ترین کارت‌گرافیک تک‌پردازنده‌ای خود، با GTX 570 شرکت NVIDIA رقابت می‌کرد و در بعضی موارد نیز کارایی این محصول به کارت‌گرافیک GTX580 نیز می‌رسید. HD 6970 هنوز هم با قیمت 370 دلار (برای کارت مرجع) با تعداد 2/6 میلیون ترانزیستور در مساحت 382 میلی‌مترمربع و توان مصرفی حداکثر 250 وات، کارت‌گرافیکی بی‌نظیری است و در همه بازی‌های امروزی از استاندارد تصویر Full HD و حداکثر جزئیات گرافیکی به خوبی پشتیبانی می‌کند. با این حال، در یک سال گذشته، AMD بیکار ننشسته و با بهبود معماری ساخت و فناوری خود، سری جدیدی از کارت‌های گرافیکی را روانه بازار کرده‌است که تا پیش از این، با نام جزایر جنوبی (Southern Islands) شناخته می‌شدند. سری HD 7000 شرکت AMD کدگذاری مشابه سری HD 6000 دارد، پس می‌توان نتیجه گرفت دو مدل فعلی HD 7950 و HD 7970 طلایه‌داران تک‌پردازنده‌ای این نسل از کارت‌گرافیکی هستند که با کدهای Tahiti Pro و Tahiti XT شناخته می‌شوند.
مهم‌ترین تغییرات به وجود آمده در این نسل، کاهش ابعاد ترازیستورها از 40 نانومتر به 28 نانومتر است که به سبب آن AMD توانسته در مساحت 352 میلی‌متر مربع، تعداد خارق‌العاده 4/3 میلیون ترانزیستور (بیشترین دانسیته ترانزیستور در کارت‌های گرافیک حال حاضر) را جای دهد که به خودی خود باعث کاهش مصرف انرژی، کاهش دمای عملیاتی و قیمت تمام‌شده نسبت به عملکرد می‌شود. در کنار این موفقیت بزرگ، AMD در این نسل از پردازنده‌های گرافیکی، معماری خود را تغییر داده و به جای دستورات و معماری سنتی VLIW5 از معماری جدیدی با نام (GCN (Graphics Core Next استفاده می‌کند.
در معماری جدید، مانند آنچه AMD در APUهای خود به نمایش گذاشت، پردازنده‌گرافیکی توانایی این را دارد تا بخشی از بار پردازشی پردازنده مرکزی را با کارایی بالا به عهده بگیرد (دستورات OpenCL 1.2) و در نرم‌افزارهایی که به پردازش‌های فوق سنگین نیاز دارند (مانند نرم‌افزارهای شبیه‌سازی و پردازش) به کمک پردازنده مرکزی بشتابد. این طراحی، پاسخ AMD به معماری Fermi شرکت NVIDIA است که باعث می‌شود HD 7970 به یک هیولای محاسبه‌گر تبدیل شود. اشاره به این نکته ضروری است که، معماری GCN در پردازنده‌های گرافیکی با کد 77XX به بالا استفاده شده ومدل‌های با کد 76XX به پایین از همان معماری نسل قبل VLIW5 استفاده می‌کنند. مزیت دیگری که GCN برای سری HD 7000 به ارمغان آورده، تبدیل هر واحد محاسباتی در پردازنده‌مرکزی به یک واحد مستقل و قوی با توانایی بالا در پردازش‌های برداری و عددی است که از دستورات بلند و زمانبر VLIW5 استفاده نمی‌کند. این مسئله به میزان چشمگیری باعث افزایش بازده و پایین آمدن زمان پردازش می‌شود.
از پیگیری شما کمال تشکر را دارم
جناب پناهی عزیر از پاسختون ممنونم
با توجه به این موضوع چرا AMD در سری جدید این کار را تکرار نکرد و جلوی این کار رو گرفت؟
راستش منظور بنده از توجیه قیمتی در مرحله ساخت پردازنده گرافیکی بود که بلاخره از لحاظ سخت افزاری محصول تولید شده و نه در مورد فروش آن، که البته منظورم را واضح بیان نکردم
و در مورد سخن شما در رابطه با تعداد Stream Processor و Texture Units هم اگر اینظور نباشد آیا تاثیر خواصی روی کارایی کارت دارد؟ چون در کل از اصلی ترین تفاوتهای دو پردازنده گرافیکی AMD تا جایی که من اطلاع دارم همین دو مورد هست
یا شاید AMD در مورد این نسل از پردازنده های گرافیکی خودش دچار اشتباه یا حتی کمبود زمان شده بوده که البته خیلی دور از واقعیت هست
نظر شماچیست؟
آیا کسانی که این کار را انجام داده اند کارت خود را به طور کامل با برادر بزرگترش مقایسه نکرده اند یا اینکه اطلاعاتی در دست نیست؟
آقای پناهی عزیز این پرسش از وقتی که سری 69XX AMD به بازار اومد و اون داستان تغییر بایوس مشخص شد، ذهن منو مشغول کرده و هر چند وقت یکبار به یادم میاد و اونم اینه که اگر با یه تغییر ساده نرم افزاری توی بایوس یه کارت گرافیک به یک مدل بالاتر از خودش تبدیل میشه اولاً توجیهش از نظر قیمتی برای AMD چی هست؟(کاملاً غیر منطقی)
و دوم اینکه جدای از مورد اول و بر فرض مثال اگر این کار با موفقیت انجام شد و کارت گرافیک به مدل بالاتر تبدیل شد با توجه به اینکه کارت 6970 یک کانکتور 8پین و یک کانکتور 6 پین برای تاُمین توان مصرفی داره ولی کارت 6950 فقط از دو کانکتور 6 پین بهره میبره در کاربرد های سنگین کهاین کارتها برای اون تولید شدن آیا از نظر تاُمین توان مصرفی دچار مشکل نمیشن؟
ممنون میشم که این پرسش من رو پاسخ بدید.
با تشکر از مطلب خوبتان .
خیلی ممنون عالی بود