رشد اینترنت در سال های اخیر به شدت در حال سرعت گرفتن است بدین صورت که پیشرفت و توسعه ای که چند سال قبل مدتی طولانی زمان می برد، در حال با سرعتی باورنکردنی به جلو می رود. با ظهور نسل های جدید تکنولوژی های ارتباطی دسترسی به سرعت هایی که فکرشان را هم نمی توان کرد میسر شده است و شاید در آینده دیگر تمام اطلاعات مردم دنیا به جای کامپیوتر های شخصی شان در فضاهای ابری ذخیره و توسط ابر کامپیوترها پردازش شوند که فرضیه دور از ذهنی نیست،اما چیزی که امروزه به آن دسترسی داریم نیز هنوز ورای تصورات است مانند دست یافتن به سرعت تبادل 43 ترابیت بر ثانیه که توسط محققین دانمارکی بدست آمده است. راه دوری نرویم، سرعتی که بوسیله شبکه LAN بین دو کامپیوتر بدست می آید یک گیگابیت بر ثانیه است که بوسیله آن می توانید فایل های چندین گیگابایتی را ظرف چند ثانیه بین دو کامپیوتر منتقل کنید (برای درک این موضوع پیشنهاد می کنیم اینکار را امتحان کنید، خیلی جذاب است!)، حال تصور کنید با چنین سرعتی به اینترنت دسترسی داشته باشید. این تصور در حال حاضر به واقعیت تبدیل شده است و هم اکنون گوگل چنین سرویسی را در برخی نقاط آمریکا ارائه می کند. حال بعد از مطرح کردن این موضوعات این سوال پیش می آید که این سرعت های رویایی تا چه حد به کار می آیند؟ طبیعی است که روز به روز به حجم محتواهای موجود در اینترنت افزوده می شود اما سرعت های فعلی ( منظورم سرعت کشورعزیزمان نیست) و استاندارد کنونی هنوز کاربردی هستند پس چه نیازی به این چنین جهش ها و دور بینی هایی وجود دارد؟.
برای پاسخ به این سوالات باید از دید دیگری به این موضوع نگریست، غیر از نیازهای روزمره و معمولی اکثر ما، اموری هستند که نیاز به حجم بسیار بالایی از تبادل اطلاعات را دارند که برای اینکار نیاز به پهنای باند بسیار بالایی دارند، مانند دیتا سنتر ها، سرویس های آنلاین و….. اخیرا در سنگاپور سرویس تبادل اطلاعاتی با سرعت 100 گیگابیت بر ثانیه راه اندازی شده است که در اختیار بعضی دانشجویان و محققین قرار خواهد گرفت.برای درک بیشتر از چنین سرعتی، با استفاده از تمام پهنای باند این سرویس قادر به جابجایی 12.5 گیگابایت اطلاعات در هر ثانیه خواهید بود که شاید برایتان خیلی زیاد به نظر بیاید ولی برای یک دانشجو و محقق ژنتیک کاملا کاربردی و ضروری خواهد بود. اطلاعاتی که از ژنوم انسان به دست می آیند آنقدر زیاد و حجیم هستند که با سرعت های فعلی دسترسی به آنها غیر ممکن است و اینجاست که ضرورت چنین سرعت های بالایی احساس میشود، حال حجم این اطلاعات را با یک مثال عنوان میکنیم. اگر ژنوم هر انسان که در DNA هر شخص وجود دارد را یک کتاب فرض کنید، این کتاب 23 بخش به نام کروموزوم ها دارد و هر فصل از 48 تا 250 ملیون حرف تشکیل شده است که بنابر این کل این کتاب 3.2 میلیارد حرف خواهد داشت و جالب ابنجاست که این کتاب به صورت کامل در هسته یک سلول به اندازه یک نوک سوزن ذخیره شده است که علاوه بر این یک کپی از این کتاب در اکثر سلول های بدن انسان وجود دارد. حال ببینید با وجود این همه پیشرفت و دسترسی به این سرعت، هنوز در مقایسه با بدن خودمان حکم همان هارد های اولیه به اندازه یک ساختمان و یحتمل اینترنت دایال آپ را داریم. در پایان بحث از اینترنت شد، پیشنهاد می کنیم برای کنجکاوی هم شده این مطلب را بخوانید و در اجرای بهتر آن به ما کمک کنید.
توی همه جای دنیا اینترنت برای همه بصورت پیشرفته و با بهترین پشتیبانی و سرعت ارایه میشه جز ایران.همه جای دنیا از اینترنت پرسرعت برای پیشرفت تکنولوژی و کشورشون و خدمت به جامعه بشری استفاده میشه و متاسفانه توی ایران برای رصد کردن مردم بدبخت توسط پلیس فتا(پلیس فضای تولید و تبادل اطلاعات)استفاده میشه.پلیس نیروی (انتظامی یا افتضاحی) مساله این است:D;)
کلا اینترنت ایران جزو حلزون های دنیا به حساب میاد(!) البته بگم ما هم سرعتمون در حال افزایش یعنی راحت میتونن سرعتی مثل سنگاپور بدن اما تا اینترنت ملی باید صبر کنیم یه نگاه به این سایت بندازین http://www.netindex.com/ اینجا سرعت ایران و دیگر کشور ها رو زده ایران هم ماه به ماه داره پیشرفت میکنه سرعت ارژانتین 6.1 ما 4.1 هستیم که در سایر شهر ها سرعت ها افزایش یابد ما هم مثل ترکیه میشیم 10 یا 8 ترکیه 11 هست
واقعا باید به همه موارد به صورت منطقی نگاه کرد و این مورد یکی از کاربردهای منطقی اینترنت است.