بررسی تلویزیون هوشمند سه بعدی LG 32LA62000 (همه چیز را داشته باش!)

یک تلویزیون مهم ترین وظیفه اش پخش تصاویر با کیفیت و خوب است. اما امروزه و با پیشرفت فناوری امکانات متعدد دیگری به تلویزیون ها افزوده شده و حالا نام تلویزیون های هوشمند برای آنها برگزیده شده است. البته حرف و حدیث درباره عبارت هوشمند بودن و اینکه واقعاً به چه چیزی باید هوشمند بگوییم زیاد است، اما حالا تلویزیون های پیشرفته ای در اختیار داریم که توانایی اتصال به اینترنت را داشته و می توان نرم افزار های مختلفی روی آنها نصب کرد. نکته منفی قضیه آن است که اگر از میان این همه قابلیت تنها یکی دو مورد را نیاز داشته باشید، محصول خاصی پیدا نخواهید کرد و باز هم باید به سراغ یک تلویزیون هوشمند بروید. حالا که قرار است یک تلویزیون هوشمند خریداری کنید، بیایید به سراغ نمونه ای برویم که به شکلی تمام و کمال هر قابلیت و امکاناتی که نیاز دارید را به شما ارائه می دهد و در ضمن قیمتی معقول نیز دارد. تلویزیون 32 اینچی سری LA62 ال جی از آن دسته موارد است که بر خلاف ظاهر ساده اش همه چیز را در اختیارتان می گذارد. پانل IPS با پشتیبانی از پخش تصاویر سه بعدی FPR (عینک های پلاریزه پسیو که به باتری نیاز ندارند)، رابط کاربری هوشمند با امکان نصب نرم افزار های مختلف، اتصال داخلی Wi-Fi و پورت شبکه جزو مواردی هستند که در زمان خرید تلویزیون روی برچسب آن مشاهده خواهید کرد (البته موارد دیگری نیز وجود دارند که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت). ابعاد این تلویزیون برای اتاق های کوچک کاملاً مناسب است و با آنکه این مدل در رده محصولات Frameless قرار نمی گیرد، اما فاصله پانل از لبه تلویزیون چندان زیاد نیست و ظاهر نامناسبی ندارد (هر چه باشد سری LA62 در رده محصولات میان قیمت LG قرار می گیرد).

مرحله نا امیدی

پس از خرید تلویزیون و زمانی که آن را از جعبه خارج می کنید، با بدنه ای کاملاً پلاستیکی روبه رو می شوید که در مقایسه با تلویزیون های رده بالاتر شما را نا امید خواهد کرد. ضخامت تلویزیون نزدیک به هشت سانتی متر است و پایه آن به خوبی می تواند وزن 6/7 کیلوگرمی آن را تحمل کند. ضخامت زیاد به علت استفاده از نور پس زمینه LED با تابش مستقیم است و بر خلاف مدل های بالاتر از سیستم نوردهی Edge LED استفاده نمی کند. همچنین این مدل فاقد سیستم نور دهی مجزا در بخش های مختلف است که تاثیری مثبت بر میزان عمق رنگ مشکی دارد (LG این ویژگی را LED+ می نامد). یکی از ویژگی های خوب پایه، تعبیه گیره هایی برای مدیریت بهتر کابل ها است، اما وقتی Set Top Box، دستگاه پخش Blu Ray و کنسول بازی را به آن متصل کنید، خواهید دید که همه اتصال های HDMI در دیواره سمت چپ تلویزیون قرار داشته و به همین خاطر مدیریت و مخفی کردن کابل ها کمی دشوار تر می شود. اتصال های پشت تلویزیون شامل اتصال کابل شبکه، اتصال Component، AV، ورودی آنتن، خروجی صدای هدفون (که انتظار داشتیم روی دیواره کناری قرار داشته باشد) و خروجی صدای Optical می شوند (تصویر 1). در ضمن در این تلویزیون خبری از اتصال D-Sub نیست.

تجربه اول

مرحله ناامیدی اولیه شما تقریباً همین جا به پایان می رسد. چهار عینک (تصویر 2)

به همراه این تلویزیون در اختیارتان قرار می گیرد، همچنین یک Magic Remote (که طراحی آن با تلویزیون های گران قیمت متفاوت است) نیز در کنار کنترل از راه دور ساده به شما داده می شود (تصویر 3).

با نگاهی دقیق تر به Magic Remote خواهید دید که این کنترل از راه دور دارای میکروفن بوده و امکان شناسایی و اجرای دستورات صوتی را دارد. همچنین این کنترل از راه دور از دستورات حرکتی نیز پشتیبانی کرده و می توانید با رسم شکل های مختلف، دستورات مختلف را اجرا کنید. Magic Remote هم از طریق بلوتوث و هم از طریق IR با تلویزیون در ارتباط است و با مجهز شدن به ژیروسکوپ داخلی، امکان استفاده از آن همانند یک ماوس فراهم شده است. با راه اندازی تلویزیون و تماشای اولین تصاویر به این نتیجه می رسید که همچنان با کیفیت تصویری مناسب روبه رو هستید و شاید نبود دو قابلیت Edge LED و LED+ چندان هم به چشم نیاید.در بخش Refresh Rate مقدار MCI 200 ذکر شده و در نمایش حرکت ها عملکرد به نسبت مناسبی دارند و در صحنه های سریع شما را نا امید نمی کند. عدم وجود دو ویژگی Edge LED و LED+ زمانی دیده می شود که مشغول تماشای یک تصویر کاملاً روشن باشید که در این حالت کمی عدم یک دست بودن نور پس زمینه را حس خواهید کرد. در ضمن عمق رنگ مشکی نیز در سطحی متوسط قرار دارد که با توجه به هزینه و گروه کاری این محصول، باز هم قابل قبول است. زاویه دید بسیار بالا است و رنگ ها با دقت و کیفیتی مناسب نمایش داده می شوند. در ضمن سیستم تنظیم رنگ تلویزیون نیز تنظیمات متنوع و خوبی برای رسیدن به بهترین حالت رنگی ارائه می دهد.دو بلندگوی ده واتی تلویزیون مانند دیگر تولیدات اخیر LG در زیر تلویزیون قرار دارند و صدای خروجی آن چندان راضی کننده نیست (به خصوص صدای بم). این تلویزیون از فناوری Clear Voice II بهره می برد که سعی می کند تا صدای صحبت ها را بهبود بخشد. البته از آنجا که بلندگو ها چندان با کیفیت نیستند، خیلی هم نباید روی آن حساب کرد. اگر دارای یک سیستم سینمای خانگی پیشرفته هستید، بهتر است از پورت HDMI (ARC) یا خروجی اپتیکال برای انتقال صدا به آن استفاده کنید.

هجوم امکانات

تقریباً هر ویژگی ارتباطی که در ذهن دارید می توانید در 32LA62000 بیابید. با روشن شدن اتصال Wi-Fi و اتصال آن به روتر خانگی، می توانید به فایل های چند رسانه ای که روی شبکه خانگی به اشتراک گذاشته اید دسترسی داشته باشید. اتصال های بی سیم به همین موارد خلاصه نشده و امکان استفاده از Miracast، Wi-Fi Direct و Wi-Di نیز به سادگی انجام پذیر است. به همین خاطر اتصال انواع وسایل جانبی هوشمند به تلویزیون به سادگی انجام می شود.ویژگی Time Machine II نیز فراهم شده تا بتوانید به ضبط برنامه های تلویزیون روی حافظه داخلی یا حافظه های دیگر بپردازید. رابط کاربری تلویزیون مشابه دیگر تلویزیون های هوشمند LG بوده و در نگاه اول کمی شلوغ به نظر می رسد (تصویر 4).

اتصال به اینترنت پیغامی برای آپدیت نمایش می دهد که حدود 600 مگابایت حجم دارد. در تستی که انجام دادیم پس از سه روز استفاده از تلویزیون دوباره آپدیتی جدید ارائه شد که باز هم منجر به دانلود حدود 600 مگابایت فایل از اینترنت گردید! ابزارهای مختلف به همراه مرورگر وب برای تلویزیون در نظر گرفته شده و شامل چند ابزار فارسی نیز می شود (باید اعتراف کرد که این ابزار ها تنها در ابتدای استفاده کمی مهیج هستند و پس از مدتی اکثر آنها را به فراموشی خواهید سپرد!). استفاده از پردازنده داخلی قدرتمند Triple XD Engine باعث شده تا مرور بین منوها و پخش فایل های مختلف به سرعت و به سادگی صورت بگیرد تا هیچ گاه با صرف زمان زیاد برای کد گشایی و پخش فایل ها (حتی فایل های حجیم) روبه رو نشوید. این تلویزیون حتی از دوربین هم پشتیبانی می کند که به کمک آن می توانید از نرم افزار Skype تلویزیون استفاده کنید. پخش فیلم های سه بعدی نیز به خوبی صورت می گیرد و لحظات لذت بخشی برایتان فراهم خواهد کرد. انطباق تصاویر، شدت روشنایی و نحوه پردازش آنها به خوبی صورت گرفته و می توان میزان عمق تصویر را نیز تغییر داد. با این حال به نظر می رسد قابلیت تبدیل فیلم های دو بعدی به سه بعدی نسبت به قبل پیشرفت قابل توجهی نداشته و گاهی اوقات ایراداتی در انجام این کار صورت می گیرد.