تلویزیون هوشمند چیست؟

ما چه می‌خواهیم؟
تا قبل از این، همه سازندگان در پی این بودند که تلویزیون خود را بیشتر از قبل شبیه کامپیوتر کرده و انواع امکانات، قابلیت‌ها و انتخاب‌ها را در اختیار کاربر قرار دهند. اما در نهایت معلوم شد، مردم این چیز‌ها را نمی‌خواهند! ما به یک وسیله ساده نیاز داریم، نه چیزی که چند ثانیه و شاید چند دقیقه طول بکشد تا بوت شود، سپس پروفایل مناسب انتخاب شده و پس از نمایش انواع پیغام‌ها، به سراغ منوهای مختلف برویم تا برنامه موردنظر خود را بیابیم. یکی از دلایل استقبال کم از سیستم‌های سینمای خانگی پیچیده نیز همین است.
بیشتر مردم می‌خواهند تلویزیون را روشن کرده و کانال‌ها را تغییر بدهند تا برنامه مورد علاقه خود را پیدا کنند. یک مسئله دیگر نیز در اینجا وجود دارد و آن، عدم امکان یافتن برنامه مورد علاقه است. اگر کسی نتواند برنامه مورد علاقه خود را بیابد، کمتر از تلویزیون استفاده خواهدکرد و به احتمال آن را در اینترنت خواهدیافت. پس کم‌کم تلویزیون را کنار گذاشته و نوت‌بوک خود را جایگزین آن می‌کند (اگر هم خیلی حوصله داشته‌باشد، نوت‌بوک را به تلویزیون وصل کرده و برنامه مورد علاقه خود را می‌بیند).

 فلسفه هوشمندی

تمام فلسفه هوشمندی در این است که شما را بیشتر پای تلویزیون بنشاند. در حقیقت، تلویزیون‌های هوشمند سعی می‌کنند دو دنیای برنامه‌های تلویزیونی و اینترنت را به یکدیگر پیوند دهند. از آنجا که مدت زمان زیادی است این اتفاق رخ نداده، سازندگان مختلف، راه‌حل‌ها و سخت‌افزارهای مختلفی را برای برآورده کردن این نیاز معرفی کرده‌اند که در قالب یک دستگاه متصل به تلویزیون، نمایان شده‌است. شرکت‌های سازنده وسایل ذخیره‌سازی مانند Western Digital و Seagate و… اولین کسانی بودند که وارد این ماجرا شده و دستگاه‌هایی برای پخش انواع فایل‌های چند‌رسانه‌ای و با قابلیت وصل شدن به اینترنت عرضه کردند.