کامپیوترهای بدون کیس و آماده که با نام All In One می شناسیم، محصولاتی هستند که امروزه پا را از استفاده های اداری فراتر نهاده و به عنوان یک محصول تخصصی در بازار حضور یافته اند. گواه این مسئله، ارائه کامپیوترهای AIO مانند Microsoft Surface Studio است که تنها به عنوان یک محصول کامپیوتری ساده مورد استفاده قرار نگرفته و دارای امکانات بسیار متعددی هستند. از سوی دیگر، پیشرفت های سخت افزاری در حوزه نوت بوک ها نیز نیز به مراتب بیشتر از قبل بوده و اینک در برخی مدل ها حتی شاهد برابری پرفورمنس آنها با کامپیوترهای دسکتاپ هستیم. در مواردی از جمله بازی، رندر، نرم افزارهای مهندسی و … این لپ تاپ ها هستند که در کنار کامپیوترهای دسکتاپ، به گزینه ای مناسب برای انتخاب مبدل شده اند. اما در این میان یک پرسش بزرگ و مهم برای کاربران وجود دارد؛ خرید کامپیوتر AIO یا LapTop؟ در این مطلب به معرفی نقاط قوت و ضعف هر دو محصول پرداخته و در نهایت شما را برای یک خرید مطمئن همراهی خواهیم کرد.
مانیتور
مانیتور نخستین مسئله ظاهری-کاربردی است که برای تمامی اقشار استفاده کننده از یک کامپیوتر مهم بوده و به همین علت ما از این بخش آغاز می کنیم. کامپیوترهای AIO عموما به نمایشگرهای لمسی مجهز هستند؛ مدل هایی مانند Microsoft Surface Studio پا را از این نیز فراتر نهاده و ویژگی های منحصر به فردی را برای بخش نمایشگر لمسی خود در نظر گرفته اند که کاربردهای طراحی را به کار خیره کننده مبدل کرده است. نمایشگرهای مورد استفاده در مانیتورهای AIO با دقت های 4K/FHD/HD/3K عرضه می شوند؛ اما تقریبا تمامی مدل های میان قیمت به نمایشگرهای HD و FHD مجهز هستند. پس در نتیجه در این بخش تفاوت چندانی را مدل های لپ تاپی ندارند. اما در نظر داشته باشید که مانیتورهای کامپیوترهای AIO از حداقل 19 اینچی (18.5) آغاز گشته و تا ابعاد 34 اینچ نیز موجود هستند. این در حالی است که عموم نوت بوک های امروزی از نمایشگرهای 14 الی 17.3 اینچی بهره می برند. در برخی موارد نادر، مانند گونه های از MSI نیز شاهد نمایشگر 18 اینچی هستیم.
پس در این بخش نمایشگرهای AIO یک قدم از مدل های لپ تاپی جلو هستند و در زمینه ابعاد و قابلیت لمس عمومی که جزو ویژگی های اصلی آنها است، می توانند رقیب سرسخت لپ تاپ ها شوند. اما دومین مسئله میزان و شدت روشنایی نمایشگرها است که با واحد شمع در متر مربع یا “کاندلار” سنجیده می شود. اگر از لپ تاپ های پرچمدار مانند گیمینگ های ACER Predator صرف نظر کنیم، عموم نوت بوک ها دارای شدت روشنایی 180 الی 200 نیت هستند؛ دلیل استفاده از پنل های با این شدت روشنایی، حفاظت از عمر باتری است. این در حالی است که نمایشگرهای AIO با شدت روشنایی 200 الی 300 کاندلار تولید می شوند. به یاد داشته باشید که “تراکم پیکسلی” در نوت بوک ها مقداری بیش از نمایشگرهای AIO است که این یک مزیت برای این محصولات به شمار می رود.
سخت افزار
لپ تاپ ها از سخت افزارهای اختصاصی خود مانند رم های SO-DIMM، پردازنده های سری U/HQ/MQ کمپانی اینتل و سری Mobile شرکت AMD بهره می برند. بسیاری از کامپیوترهای AIO نیز از همین فرمول استفاده می کنند. به عبارت ساده تر تمامی کامپیوترهای آل این وان که در بازه قیمتی 1 میلیون و 600 هزار تومان الی 4 میلیون تومان هستند، عموما از سخت افزارهای نوت بوک استفاده می کنند. در برخی موارد مانند MSI Pro20E-T نیز از پردازنده های دسکتاپ استفاده می گردد. اما مواردی دیگر از جمله HP ENVY Curved 34 از گونه های نه چندان مرسوم پردازنده ها استفاده می گردد که این مدل از Intel Core i7 7700T استفاده می کند. در نتیجه در هنگام خرید یک کامپیوتر AIO به دقت از نوع و مشخصات CPU مطمئن شوید چرا که تفاوت پرفورمنس در آنها چشمگیر است.
و اما در زمینه کارت گرافیک نیز هر دو محصول عموما از کارت گرافیک های کلاس لپ تاپ بهره برده و در این زمینه تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند. AIO های موجود از کارت گرافیک هایی همچون GeForce GTX 950MX یا GeForce GTX 965M بهره می برند که البته باید اشاره کنیم که در این زمینه نوت بوک ها یک قدم جلوتر هستند. لپ تاپ های امروزی از کارت گرافیک های جدید سری GTX1000 و در برخی مدل های نادر از کارت گرافیک های AMD Polaris بهره می برند. پس نوت بوک ها در زمینه کارت گرافیک عمدتا یک قدم از سیستم های AIO جلوتر هستند. حافظه های رم در تمامی گونه ها از مدل DDR4 است و مسئله ی نوع مدل مانند SO-DIMM و DIMM تاثیر چندان شگرفی بر پرفورمنس نهایی نخواهد گذاشت؛ رم هایی که در هر دو سیستم استفاده می شوند، عموما دارای مشخصات فنی نظیر “تایمینگ” و “فرکانس” مشابه هستند.
قابلیت ارتقاء سخت افزاری
ارتقاء یک مسئله مهم در زمینه سیستم های امروزی همه ی ما است. مطمئنن ویژگی ارتقاء سخت افزاری برای یک آینده نگری لازم و مهم است. نوت بوک ها در زمینه هایی مانند حافظه RAM و ذخیره ساز ها قابل ارتقاء هستند و حتی اگر پردازنده به برد لحیم نشده باشد، اما به دلیل محدودیت های مادربرد و بایوس تعریف شده، نمی توان آنها را به مدل های چندان بالاتر ارتقاء داد. دقیقا همین مسئله برای کامپیوترهای All In One نیز صادق است و موارد قابل ارتقاء در آنها عمدتا به رم و ذخیره سازها محدود می گردد. پس در هنگام خرید فکر ارتقاء های سنگین مانند مادربرد را از سر بیرون کنید. شایان ذکر است که در برخی از مدل های محدود AIO، می توان پردازنده را نیز تغییر داد؛ اما به این شرط که بایوس از آن مدل پشتیبانی کرده و سوکت و نسل نیز یکسان باشد.
قابلیت حمل
کامپیوترهای AIO با وجود آنکه از سخت افزارهای مشابه لپ تاپ بهره برده و عملکردی نزدیک به آنها را ارئه می دهند، اما از ویژگی حمل و نقل مداوم و ساده بهره نمی برند. با این وجود یک نوت بوک را به سادگی در کیف خود قرار داده و جا به جا می کنیم. هر چند که امروزه با ارائه ماوس و کیبوردهای بدون سیم، سیم کشی و شلوغی های سیستم های AIO بسیار کمتر از قبل شده است.
سخن پایانی
یکی دیگر از مواردی که شاید در این انتخاب مهم به نظر برسد، تعداد پورت و رابط های ورودی/خروجی (I/O) است؛ نوت بوک های امروزی با استفاده از رابط USB-C قادر به نصب ترمینال های متنوع هستند؛ با این وجود مادربردهای مورد استفاده در سیستم های گران قیمت و سطح بالای AIO نیز رابط های متعدد و مناسبی را ارائه می دهند. پس در این زمینه نیز برتری با هیچ یک از دو سیستم نخواهد بود. در نهایت این تصمیم و کاربردهای شما است که انتخاب نهایی را بر اساس پارامترهای این مطلب رقم می زند. هر دو محصول (لپ تاپ و کامپیوترهای All In One) از معایب و مزایای خود برخوردار هستند. انتخاب نهایی با شما است. شما کدام یک را انتخاب می کنید؟
من ترجیح میدم لپ تاپ بخرم تا بتونم جا به جاش کنم و یه مانیتور بزرگ هم میگیرم تا موقع کار اذیت نشم
خواستم همینو بنویسم 😉
فقط دسکتاپ
من سیستم یکپارچه رو ترجیح میدم.یک سیستم خوب و قوی.خیلی قشنگ هم هست.ولی اگه جابجایی مطرح باشه لپ تاپ.