در حال حاضر شرکت Microsoft (در کنار سونی و نینتندو) یکی از سه قطب اصلی حاضر در دنیای بازی های کامپیوتری و بخش کنسول های خانگی محسوب می شود و طی سال های اخیر رقابت تنگاتنگی را در زمینه ی تسخیر این بازار با دو رقیب اصلی خود (سونی و نینتندو) برقرار ساخته است. با این حال نکته ی جالبی که شاید بسیاری از هواداران پر و پا قرص شرکت Microsoft و کنسول های خانگی این شرکت (خانواده ی اکس باکس) از آن بی خبر باشند این است که اگر دو رقیب اصلی و فعلی شرکت Microsoft در دنیای بازی های کامپیوتری یعنی سونی و نینتندو در دهه ی گذشته راه دیگری را در پیش گرفته بودند، شاید خانواده ی اکس باکس و کنسول های سه گانه ی حاضر در این خانواده اکنون وجود خارجی نداشت.
در اوایل دهه ی نخست از قرن بیست و یکم میلادی رییس شرکت مایکرو سافت یعنی بیل گیتس تصمیم گرفت تا مجموعه ی تحت سرپرستی خود را به شکل کاملاً رسمی وارد بخش سخت افزاری دنیای بازی های کامپیوتری نماید و به مهره ای تاثیر گذار در بخش کنسول های خانگی این صنعت تبدیل شود. البته در آن زمان اعضای شرکت مایکرو سافت و در راس آن ها عضو ارشد این شرکت یعنی بیل گیتس تمایل چندانی به ساخت یک کنسول بازی انحصاری نداشتند. به این ترتیب سران مایکرو سافت تصمیم گرفتند تا به سراغ شرکت های فعال و قدرتمند حاضر در این عرصه بروند و به همکاری با آن ها در زمینه ی تولید یک کنسول خانگی مشترک بپردازند. نخستین گزینه ی آن ها برای انجام این هدف مهم شرکت نینتندو بود که در آن زمان یکی از تاثیر گذار ترین شرکت های فعال در صنعت بازیسازی به شمار می رفت. در واقع برنامه ی اصلی شرکت مایکرو سافت این بود که کنسول خانگی مد نظر آن ها توسط نینتندو طراحی و تولید شود و آن ها (اعضای شرکت مایکرو سافت) تنها به پشتیبانی نرم افزاری از این محصول جدید بپردازند و مهم تر از آن این که وظیفه ی طراحی ، کنترل و پشتیبانی بخش شبکه و آنلاین این کنسول مشترک را بر عهده بگیرند. به این ترتیب رییس شرکت مایکرو سافت یعنی بیل گیتس نشست مشترکی را با عضو ارشد نینتندو در آن زمان (که ساتورو ایواتای فقید بود) برگزار کرد و طی این نشست اهداف خود در زمینه ی ساخت این کنسول مشترک را با او در میان گذاشت. اما آقای ایواتا تقاضای بیل گیتس را نپذیرفت و پاسخ رد به پیشنهاد مطرح شده از سوی او داد. با این حال بیل گیتس از این موضوع نا امید نشد و این بار به سراغ شرکت سونی رفت تا پیشنهاد مشابهی را با سران این شرکت مطرح سازد. اما پاسخ سونی به پبیشنهاد مایکرو سافت هم دقیقاً همان پاسخی بود که نینتندو به آنان داده بود. و این گونه بود که سران مایکرو سافت تصمیم گرفتند تا به شکل مستقل وارد عمل شوند و با طراحی و تولید نخستین کنسول خانگی خود یعنی کنسول Xbox به رقیب سر سختی برای دو شرکت سونی و نینتندو در بازار کنسول های خانگی تبدیل شوند. تصمیمی که در ابتدای کار حتی تا آستانه ی شکست پیش رفت و ضرری 5 میلیارد دلاری را روی دست سران مایکرو سافت گذاشت. با این حال اگر چه نخستین کنسول خانگی مایکرو سافت یعنی کنسول Xbox نتوانست در برابر رقیبان خود به شکل قدرتمندی عرض اندام کند، اما با بهتر شدن وضعیت برند اکس باکس در ادامه ی کار، شرکت مایکرو سافت توانست با کنسول بعدی خود یعنی Xbox 360 طعم موفقیت را بچشد و به عضوی تاثیر گذار در صنعت بازی های کامپیوتری و بخش کنسول های خانگی تبدیل شود.
کنسول مشترک شرکت مایکرو سافت (که هیچ گاه به مرحله ی تولید نرسید) نخستین محصول مشترکی نبود که در دنیای بازی های کامپیوتری سرنوشتی نا فرجام یافت. در واقع پیش از این محصول هم تجربه ی مشترک سونی و نینتندو در زمینه ی تولید یک کنسول خانگی اشتراکی بود که با سرنوشت مشابهی روبرو شد
جالب این جاست که ورود شرکت سونی به بازار کنسول های خانگی نیز دقیقاً در شرایطی کم و بیش مشابه با مایکرو سافت رقم خورد. به این ترتیب که در اواخر دهه ی هشتاد میلادی و در زمان فرمانروایی کنسول های 16 بیتی، دو شرکت سونی و نینتندو تصمیم به طراحی نسخه ای ارتقا یافته از کنسول سوپر نینتندو گرفتند. محصولی که در کنار کنسول جنسیس شرکت سگا از جمله موفق ترین کنسول های خانگی آن زمان به شمار می رفت و هواداران بیشماری در میان بازیبازان داشت. در واقع بنا بر پیشنهاد شرکت سونی قرار بر این بود تا مهندسان این شرکت به طراحی یک درایو اختصاصی مبتنی بر دیسک نوری برای کنسول سوپر نینتندو (SNES) بپردازند تا نسخه ی ارتقا یافته از این کنسول موفق (که قرار بود با نام SNES – CD شناخته شود) علاوه بر کاتریج های رایج کنسول سوپر نینتندو، بتواند از بازی های مبتنی بر دیسک نوری نیز پشتیبانی نماید. با وجود استقبال از پیشنهاد سونی توسط نینتندو و انعقاد قراردادی ما بین این دو شرکت به منظور تولید کنسول جدید SNES – CD (و در شرایطی که نسخه های ابتدایی از این کنسول هم به تولید محدود رسیده بود) ، چندی بعد شرکت سونی به معرفی نخستین نسخه ی آزمایشی از کنسول پلی استیشن پرداخت. محصولی که تمام قابلیت های کنسول SNES – CD را در دل خود جای داده بود و و امکانات بیشتری را نسبت به کنسول SNES در اختیار بازیبازان قرار می داد. نا گفته پیداست که این موضوع چندان به مذاق سران وقت نینتندو خوش نیامد و آن ها را به سمت رقیب شرکت سونی در آن زمان یعنی شرکت فیلیپس سوق داد تا با انجام وظایف سونی در پروژه ی تولید کنسول SNES – CD ، به طراحی یک درایو مبتنی بر دیسک نوری برای این محصول جدید بپردازند. به این ترتیب پروژه ی مشترک تولید کنسول SNES – CD توسط سونی و نینتندو به سر انجام روشنی نرسید و سرنوشت هر کدام از این دو شرکت در بازار کنسول های خانگی نیز به گونه ای کاملاً متفاوت از یکدیگر رقم خورد.
به ترتیبی که شرکت سونی با گذر از تولید نسخه ی ابتدایی کنسول پلی استیشن (که بر اساس قابلیت اجرای بازی های کنسول SNES طراحی شده بود) نسخه ای کاملاً انحصاری از این کنسول را طراحی کرد و به شکل مستقل به بخش کنسول های خانگی از صنعت بازی های کامپیوتری وارد شد. از سوی دیگر با وجود تمایل نینتندو برای به سر انجام رساندن پروژه ی SNES – CD به کمک شرکت فیلیپس، پروژه ی تولید نسخه ی ارتقا یافته از کنسول سوپر نینتندو عاقبت به هیچ سر انجام مشخصی نرسید و حتی کنسول بعدی نینتندو در دنیای بازی های کامپیوتری (کنسول نینتندو 64) هم مبتنی بر بهره گیری از کارتریج های بازی طراحی شده بود و تنها در نسل پس از آن بود که سران نینتندو به سراغ استفاده از درایو مبتنی بر دیسک نوری در معماری کنسول های خانگی خود رفتند. جالب این جاست که تا سال گذشته عده ی بسیار اندکی از علاقه مندان به دنیای بازی های کامپیوتری با کنسول نا کام SNES – CD آشنایی داشتند و حتی برخی از بازی دوستان داستان همکاری نا فرجام دو شرکت سونی و نینتندو در زمینه ی تولید یک کنسول خانگی مشترک را تنها افسانه ای خیالی می پنداشتند. اما سال گذشته عاقبت تصاویری از کنسول نا فرجام SNES – CD در فضای مجازی منتشر شد و به این ترتیب همگان توانستند جریان همکاری نا میمون دو شرکت سونی و نینتندو در دنیای بازی های کامپیوتری را باور نمایند. در واقع بسیاری از علاقه مندان به کنسول های خانگی حاضر در دو خانواده ی اکس باکس و پلی استیشن لذت امروز خود را مدیون شرکت نینتندو و سیاست های اتخاذ شده توسط این شرکت در قبال رقیبان فعلی خود در دنیای بازی های کامپیوتری هستند. رقیبانی که البته در آن زمان هیچ رقابتی با نینتندو نداشته و عضوی از صنعت بازی های کامپیوتری به شمار نمی رفتند. در واقع اگر تولید محصولات مشترک نینتندو با دو شرکت سونی و مایکرو سافت به سر انجام مشخصی می رسید، شاید این دو قطب فعلی حاضر در صنعت بازی های کامپیوتری اکنون وضعیت کاملاً متفاوتی در این صنعت داشتند.
توسط 
توسط 
چون نینی تندو میخواست یا سگا وارد رقابت بشه دستوپامیزد تا از فناوری سونی استفاده کنه اما بدجور شکست خورد و سگا همون کنسول جنسیس یا مگادرایوش رو ارتقا داد و سگا سی دی و شبکه نت هم بهش اضاف کرد رسما نینی تندو رو نابود کرد درضمن الان بهترین کنسول بازی پلی استیشن هست و ایکس باکس هرگز نمیتونه یه کنسول تمام عیار باشه با اون هنگ شدنا و مسدود کردن دائمی اکانت و گرونی بازی و…. یادمه حتی پلی2 هم دوربین حرکتی داشت و پلی1 دوربین بصری و ماوس و مووی کارت داشت در اون زمون که این فناوری ها هرگز در مجموعه مایکروسافت وجود نداشتن
من آرشیو کاملی از کنسول دارم انواع پلی1 سگا و اتاری و… اولین سری پلی1 که اومد هنوز دارمش با برق 100 روشن میشه اما هیچوقت نمیخواستم انواع نینتندو یا ایکسباکس رو داشته باشم از این دوتا بدم میاد چون مثل نخاله ای بین کنسول های خوب سگا و پلی دستوپامیزنن و هی بیشتر از قبل غرق میشن
اینکه ps1 :l منظورم این بود که با ps2 بهترین لحظات رو داشتم:x من میکرو و سگا هم داشتم;)
اینم از مرحله آخر بازی شورش در کشتی ps1 یا همون crisis beat برای دوستمون که مرحله آخرشا ندیده بود
Part 1
https://m.youtube.com/watch?v=y_lB0v3ZXM0
Part 2
https://m.youtube.com/watch?v=6gvElRsF9cA
کلا جعبه مجهول کنسول بی ارزشی بوده و هست و خواهد بود
انحصاری های دوزاری که اینم خودش جای بحث داره چون تقریبا انحصاری نداره
بازی هاش راهی دسکتاپ ها میشوند
کنسول با کیفیت سخت افزاری پنج زاری
نسل قبل هم خوش شانس بود که موفق به فروش بالا شد
آن هم به این خاطر که سخت افزار سونی کم قویتر بود و گرانتر
نسل سوم پلی استیشن اگر همون راه دو نسل قبلیش تو بخش
سخت افزار میرفت جعبه مجهول الان شرایط سختی داشت
درست مثل همین نسل و ابتدای این نسل که اختلاف فروش پلی استیشن و جعبه مجهول
بشدت زیاد بود و حتی روی کنسول نینتندو هم با این که زودتر آمده بود تاثیر گذاشت
بهنام چند سالته که با ps2 خاطره داری؟:l
ما با اینا خاطره داریم:
[img]https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/60/PlayStation-SCPH-1000-with-Controller.jpg[/img]
این تو کلوب های اون موقع پر بود.
بعدش این اومد که خیلی کوچیکتر بود.
[img]https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/63/PSone-Console-Set-NoLCD.jpg[/img]
[img]http://www.blood-is-red.de/mw/images/Ps_vs_psone.jpg[/img]
دوره خودشون ابهتی داشتنا!
اگه اشتباه نکنم تا 5 برابر سگا قیمت داشتن اون موقع.
آقای حسینی میشه لطفا درباره این دو پلیسیشن مطلب بنویسید و معرفیشون کنید؟!=smile
یادش بخیر با Ps2 چقد خاطره دارم، به قول دوستمون نمیگفتیم پلی استیشن میگفتیم سونی:emoji1
چه دورانی بود!:x
یادش به خیر ، نمیدونم بچه های امروز هم احساس اون دوران مارو دارن!
ولی فکر نکنم چون واقعا اون دوران با اون امکانات این چیزها خیلی خودشونو بیشتر نشون می دادن.
الان دیگه خیلی شلوغ شده و به هر گوشه نگاه می کنی چیزای رنگارنگ می بینی که خیلی ساده بدست میان ولی اون موقع اینجور نبود.
صرف ساعت ها زمان در کلوب های اون دوران ….
اون موقع ها تهران رفتن خونه خالم یعنی با پسرخالم بتونم برم کلوپ سونی بازی کنم. بهترین چیز درباره تهران این بود!:-))
بعدترش تو شهرمون هم کلوپ سونی باز شد و با پسر عموم گاهی میرفتم.
اون موقع فقط با اسم سونی می شناختیمش و کمتر از پلی سیتشن استفاده می کردیم.
از بازی های اون دوران که بازی کردم : شورش در کشتی که عاشقش بودیم 😡 و هیچ وقت آخرشو ندیدیم
فیفا 98 ، سرباز کوچولو ، تیکن 😡 ، جکی چان ، کشتی کج ، کراش .
بدبختی سیو نداشتن اون موقع این پسر عموم پلیسیشن داشت 1000 بار جکی چانو بازی کرد ولی نمی دونم به آخرش رسید یا نه.
عالی بود??