راه آهن مرکزی ژاپن با بهره گیری از قطار های مغناطیسی، قادر به جابجایی مسافرین در زمان بسیار کوتاهی هستند که می تواند زمان مورد نیاز برای انجام مسافرت بین شهری را به شدت کاهش دهد. قطار مغناطیسی گلوله شناور که از سال 2003 در خطوط راه آهن ژاپن به جابجایی مسافرین می پردازد، مدت بسیار طولانی را در صف شکستن رکورد سرعت گذارنده و در نهایت صبر مهندسین راه آهن ژاپن به پایان رسید. در جدیدترین رکورد شکنی صورت گرفته، آنها توانستند با استفاده از قطار مغناطیسی خود به سرعت 366 مایل در ساعت دست یابند که بالاترین رکورد ثبت شده از سال 2003 تاکنون به شمار می رود.
در حقیقت این قطار پس از 12 سال موفق به شکستن رکورد سرعت خود گردید. هر چند سرعت 366 مایل در ساعت بسیار زیاد و غیر قابل تصور برای یک قطار است، اما مهندسین راه آهن مرکزی ژاپن از رکورد ثبت شده چندان رضایت ندارد و آنها انتظار ثبت رکورد 372 مایل در ساعت را داشتند. در حین تست سرعت، تعداد 29 مهندس ارشد راه آهن مرکزی ژاپن در قطار مغناطیسی حضور داشتند تا بخش های مختلف قطار را کنترل کرده و از بروز مشکلات احتمالی پیشگیری کنند. برنامه دراز مدت آنها برای سال 2027 حاکی از کاهش سرعت قطار به 313 مایل در ساعت دارد، با این حال چنین سرعتی می تواند مسافت توکیو به ناگویا را در مدت 40 دقیقه طی کند. همچنین راه آهن مرکزی ژاپن قصد دارد تا پروژه خود را در امریکا پیاده سازی کنند تا در فاز اول، قطار مغناطیسی آنها بتواند مسافت میان نیویورک به واشنگتن را با سرعت بسیار بالا و در مدت زمان بسیار کوتاهی طی کند.
پاشین بچه ها جم کنین بریم ژاپن… سایتم بردارین ببریم همونجا !
بله واحد مایل صحیح است.
البته این رکورد تا چندی دیگر توسط راآهن مرکزی چین شکسته خواهد شد.
فقط خواهشا یموقع تو ذهن مبارک ایرانو با ژاپن مقایسه نکنید.:D:)
واییی چ شود من ک همش تهران شمال رو با قطار 8 ساعت طول میکشه با این نیم ساعت هم طول نمیکشه 😀
سلام
به این میگن آینده نگری
اونا کجان ما کجاییم
شنیده بودم میزان تاخیر این قطار در طی 5 سال کلاً 3 دقیقه بوده است.
ضمناً در صورت تاخیر قطار بیش از 30 ثانیه علاوه بر ارائه هزینه بلیط نامه ای دال بر اعلام تاخیر به مسافران داده تا به محل کار خود اعلام کنند که تاخیر از جانب قطار بوده نه خود شخص:D 😉
خیلی هم عالی
ولی مطمئنید که به مایل محاسبه شده؟؟
366 مایل بر ساعت یعنی 589 کیلومتر!!!
تهران تا بندر عباس 2 ساعت. . . . . .