نقد و بررسی اجمالی بازی Star Wars Battlefront

دنیای جنگ ستارگان به موجب گستردگی و عمق فراوانی که دارد از دیرباز زمینه‌ساز تولید آثار فراوانی در دنیای بازی‌های کامپیوتری شده است. بازی‌هایی که می‌توان آنها را در مجموعه‌های مختلفی طبقه‌بندی کرد و یکی از این مجموعه‌ها سری بازی‌های Battlefront نام دارد. نخستین عنوان از سری بتل فرانت در سال 2004 میلادی توسط استودیو Pandemic ساخته و به دست صاحب امتیاز اصلی این مجموعه یعنی لوکاس آرتز منتشر شد. موفقیت و محبوبیت بالای این بازی در میان علاقه‌مندان بلافاصله زمینه‌های ساخت نسخه دوم این اثر یعنی بازی بتل فرانت2 را پدید آورد. اثری که درست مانند نسخه اول خود با موفقیت و محبوبیت فراوانی روبه‌رو شد و نام سری بتل فرانت را بیش از پیش بر سر زبان‌ها انداخت. با وجود تمام این موفقیت‌ها، شرکت لوکاس آرتز کار ساخت نسخه سوم این مجموعه را به اعضای استودیو Free Radical Design واگذار کرد که البته روند تولید این بازی با وجود تمام پتانسیل‌هایی که برای موفقیت در بازار داشت توسط ناشر آن یعنی لوکاس آرتز متوقف شد اما علاقه‌مندان مجموعه بازی‌های بتل فرانت بالاخره در سال 2015 یعنی چند هفته قبل موفق شدند با نسخه سوم از این مجموعه در قالب اثری ریبوت شده به نام Star Wars Battlefront ملاقات کنند. اثری که در متن پیش رو نگاهی به زیروبم آن خواهیم داشت.

 رنگارنگ اما بی‌رنگ

نکته قابل‌توجهی که در همین ابتدا می‌توان به آن اشاره کرد این است که تمامی استودیو‌ها و شرکت های دست‌اندرکار تولید دو نسخه پیشین سری بتل فرانت (که در سطور قبل به آنها اشاره شد) اکنون به طور کامل منحل شده‌اند و دیگر وجود خارجی ندارند. در واقع پس از انحلال شرکت لوکاس آرتز (که اندکی پس از توقف مراحل تولید بازی بتل فرانت3 صورت گرفت) حق امتیاز سری بازی‌های جنگ ستارگان (که مجموعه بازی‌های بتل فرانت نیز جزیی از آن بود) به شرکت والت دیزنی واگذار شد و طی سلسله فرآیندهایی تجاری این حق امتیاز به طور موقت در اختیار شرکت EA قرار گرفت. در حقیقت سومین نسخه از سری بازی‌های بتل فرانت که به تازگی تحت نام Star Wars Battlefront شاهد حضور آن در بازار هستیم نخستین عنوان از این مجموعه به‌شمار می‌رود که توسط شرکت EA و استودیو DICE تولید شده است. به طور کل بزرگ‌ترین نکته مثبتی که می‌توان در بازی بتل فرانت مشاهده کرد پیوند قابل‌قبولی است که این بازی با دنیای جنگ ستارگان دارد. پیوندی که می‌توان آن را در حضور تعدادی از قهرمانان نام آشنای سری فیلم‌های جنگ ستارگان (نظیر دارث ویدر یا لوک اسکای واکر) و همچنین وجود لوکیشن‌های آشنا و مرتبط با سری فیلم‌های این مجموعه یا وسایل نقلیه و جنگنده‌های فضایی شناخته شده در دنیای جنگ ستارگان مشاهده کرد. به عبارت بهتر ساختار فنی و هنری گرافیک در بازی بتل فرانت بزرگترین نقطه قوت این بازی محسوب می‌شود و جنبه‌های دیداری این اثر که توسط موتور گرافیکی پرقدرت فراست بایت3 طراحی شده‌اند، بر سایر ویژگی های مثبت آن می چربند.

شاید یکی از مواردی که موجب چشمگیرتر شدن بخش فنی و هنری این اثر شده است استفاده از تکنیک فوتوگرمتری باشد که بی‌شک توانسته بر رئالیسم موجود در بخش دیداری بازی بتل فرانت (به خصوص لوکیشن‌های طراحی شده برای نقشه‌های این اثر) بیفزاید. البته سوای این امر که بیشتر جنبه‌های فنی بازی بتل فرانت را در بر می‌گیرد، شاید نتوان نقاط مثبت چندانی را در ساختار بخش گیم‌پلی این اثر مشاهده کرد و در واقع بازی بتل فرانت از کاستی‌های قابل‌توجهی در گیم‌پلی خود رنج می‌برد.

تکرار و تنها تکرار

نخستین ایراد موجود در بخش گیم‌پلی بازی بتل فرانت عدم وجود کمپین داستانی در این بازی است. البته در این بازی تعدادی مرحله به صورت مجزا و جدا از یکدیگر طراحی شده‌اند که شما می‌توانید آنها را به تنهایی یا همراه با دوستان خود (از طریق تقسیم صفحه‌نمایش یا به صورت آنلاین) تجربه کنید. در واقع وجود مراحل مذکور یکی از نقاط مثبت حاضر در گیم‌پلی بازی بتل فرانت به شمار می‌رود و تجربه کردن این مراحل حتی این افسوس را بیشتر از قبل می‌سازد که چرا سازندگان این بازی از طراحی کمپین داستانی در اثر تولیدی خود سر باز زده و تنها به ساخت همین مراحل مختصر و از هم گسیخته (از نظر داستانی) که تعدادشان هم آنچنان زیاد نیست اکتفا کرده‌اند. به هر حال مخاطبان هدف این اثر گیمرهای آنلاین بوده اند و از همین رو گیم‌پلی بازی بتل فرانت بیش از آنکه ساختاری تک نفره داشته باشد بر تجربه ای چند نفره بنا شده است اما پرسش اصلی اینجاست که آیا بازی بتل فرانت با ساختار فعلی‌اش توانایی راضی کردن مخاطبان اصلی و هدف خود را دارد؟ شاید به صورت نسبی بتوان پاسخ این پرسش را خیر در نظر گرفت. البته نه یک خیر محکم و کاملا قاطعانه. چرا که بازی بتل فرانت در ساعت‌های ابتدایی خود تا حدودی جذاب و سرگرم‌کننده به نظر می‌رسد، اما با صرف مدت زمان بیشتری پای این بازی به تدریج بسیاری از گیمر‌ها احساس خستگی و دلزدگی می‌کنند. دلیل اصلی این امر را هم می‌توان به حساب عدم وجود عمق کافی در گیم‌پلی بازی بتل فرانت گذاشت. معمولاً یکی از المان‌هایی که می‌تواند موجب‌تر و تازه ماندن روند گیم‌پلی در عناوین آنلاین شود وجود مواردی نظیر ارتقا یافتن توانایی‌های گیمر و در کل المان‌های شبه نقش آفرینی موجود در این‌گونه بازی‌هاست. با این حال در بازی بتل فرانت چنین ویژگی مثبتی را بسیار کم می‌توان مشاهده کرد و مواردی نظیر تغییر فاز گیم‌پلی به موجب ارتقا یافتن توانایی‌های گیمر، نقش چندان مهمی را در گیم‌پلی این بازی ایفا نمی‌کند.

به این ترتیب سوای آن دسته از مُدهایی که با حضور چهل گیمر به شکل همزمان در یک نقشه دنبال می‌شوند و از طریق آنها می‌توان نبردهای نفس‌گیر و شور و هیجان قابل قبولی را تجربه کرد، در مابقی مدهای بازی بتل فرانت (به خصوص مدهایی که در نقشه‌های کوچک با تعداد گیمرهای کمتری دنبال می‌شوند) بسیاری از گیمرها پس از اندکی سر‌و‌کله زدن با بازی بتل فرانت به نوعی حالت تکرار دچار می‌شوند و یکنواختی محسوسی را در گیم‌پلی این بازی تجربه خواهند کرد. البته این امر در تلفیق با محتواهای ناچیز موجود در این بازی حتی بدتر از قبل هم جلوه می‌کند. چرا که لوکیشن‌های طراحی شده برای این بازی تنها شامل چهار سیاره می‌شوند که هر کدام‌شان از نقشه‌های مجزایی تشکیل یافته‌اند. اگرچه هر کدام از این چهار سیاره شکل دیداری کاملاً متفاوتی از دیگری را به‌نمایش می‌گذارند و محیط‌هایی نظیر جنگل‌های سرسبز، صحراهای سوزان، دشت‌های پر برف و صخره‌های در هم تنیده را به تصویر می‌کشند، اما در کل می‌توان گفت که تعداد نقشه‌های موجود در این بازی و تنوع آنها برای اثری که ساختار آن به شکل عمده بر تجربه ای آنلاین و چند نفره بنا شده است چندان چشمگیر به نظر نمی‌رسد.

بال‌هایی یکسان برای پرواز

چندی پیش ویدیوهایی از بازی کنسل شده و قدیمیStar Wars Battlefront 3 منتشر شد که افسوس‌ها را برای عدم ملاقات با این بازی دو چندان ساخت. یکی از نکات جالب مشاهده شده در این ویدئوها امکان نبردهای بین سیاره‌ای در قالب مبارزه با سفینه‌های فضایی مختلف بود که در ظاهر بسیار جذاب به نظر می‌رسیدند. اگرچه قابلیت جنگ‌های بین سیاره‌ای در بازی بتل فرانت وجود ندارد (و اگر وجود می‌داشت احتمالاً می‌توانست بر عمق و جذابیت گیم‌پلی این بازی بیفزاید) اما در عین حال شما می‌توانید هنگام نبرد با دشمنان خود از وجود برخی وسایل نقلیه موجود در نقشه‌ها نظیر سفینه‌های فضایی A-Wing ، X-Wing و Tie Fighter بهره ببرید. برای نشستن بر پشت این وسایل نقلیه شما باید پاورآپ‌های مختص به آنها را در طول محیط بازی یافته تا بتوانید از وجودشان بهره بگیرید. با این حال استفاده از این سفینه‌ها تنها اندکی توانسته است بر تنوع موجود در گیم‌پلی این بازی بیفزاید و در نگاه کلی راندن این سفینه‌ها نیز همچون سایر بخش‌های موجود در گیم‌پلی بازی بتل فرانت از عمق چندان بالایی برخوردار نیست. این امر بیش از هر چیز خود را در شیوه راندن این وسایل نقلیه نشان می‌دهد که فارغ از نوع یا میزان کوچکی و بزرگ بودنشان، همگی از مکانیزمی کاملاً مشابه برای حرکت بهره می‌برند و در کل می‌توان گفت که از فیزیک کم‌وبیش یکسانی برخوردارند. با این حال وجود این وسایل نقلیه آشنا در بازی بتل فرانت در کنار حضور قهرمانان شناخته شده‌ای که برای علاقه‌مندان این مجموعه آشنا هستند قطعاً می‌تواند نظر بسیاری از علاقه‌مندان سری فیلم‌های جنگ ستارگان را به خود جلب کند.

 با این حال هواداران پر و پاقرص مجموعه فیلم‌های جنگ ستارگان احتمالاً به هنگام مواجه شدن با جنبه‌های شنیداری بازی بتل فرانت حسابی ناامید خواهند شد. چرا که نوع صداگذاری قهرمان حاضر در این بازی بسیار پایین‌تر از حد انتظار است و صداپیشگان شخصیت‌های حاضر در این اثر به هیچ وجه در حد و اندازه‌های هنرپیشگان اصلی سری فیلم‌های جنگ ستارگان نیستند. این موضوع را حتی در نوع موسیقی کار شده برای این بازی نیز می‌توان به خوبی احساس کرد و در کل جنبه‌های شنیداری بازی بتل فرانت را باید جزو ضعیف‌ترین بخش‌های این اثر طبقه‌بندی کرد. درمجموع می‌توان گفت که بازی بتل فرانت این قابلیت را داشت که از لحاظ کیفیت ساختاری بسیار بهتر از نسخه فعلی حاضر شود و نمایش ارائه شده از سوی اعضای استودیو DICE و شرکت EA در این اثر حتی نیمی از آن چیزی نیست که در تبلیغات گسترده این بازی از آن سخن گفته می‌شد.