از سال 2007 به این سو، شبکه‌ای از آنتن‌های تلسکوپ آلن (ATA) که توانایی جمع آوری داده‌های نجومی و جستجوی نشانه‌هایی از حیات فرازمینی دارد را در اختیار محققان قرار داده است. حال در اوایل سال جاری، این آرایه 15 دقیقه داده از سیگنال های ماهواره وویجر یک (کاوشگر فضایی که در سال 1977 برای کاوش دورترین نقاط منظومه شمسی ما و فراتر از آن پرتاب شد) ثبت کرد. این کشف نشان دهنده موفقیت آمیز بودن کشف و ارتباط رصدخانه با دورترین شی زمینی در فضا و البته، اثبات تاثیرگذاری یک اتفاق در 40 سال گذشته است.
- بشنوید: صدای بزرگ ترین قمر مشتری و منظومه‌‌ی شمسی
- سرعت دانلود استارلینک در آمریکا به 280 مگابیت بر ثانیه رسید!
سیگنال های ماهواره وویجر چه محتوایی دارد؟
البته که هنوز هیچ اطلاعات خاصی در مورد داده‌های سیگنال ارائه نشده است اما جالب است بدانید که این اطلاعات با سرعت 160 بیت در ثانیه با استفاده از شبکه فضایی ناسا (DSN) ارسال می‌شود. این کاوشگر در حال حاضر 14.5 میلیارد مایل از زمین فاصله دارد و اکنون وظیفه اندازه‌گیری فراتر از لبه هلیوسفر را بر عهده دارد.
این کاوشگر علیرغم اینکه عمر مفید تخمینی خود را نیز رد کرده (حقیقتا بسیار بیشتر هم رد کرده و قاچاقی زنده است) اما همچنان به ماموریت طولانی خود در فضای بین ستاره‌ای (تا زمانی که ذخایر سوخت تمام شود) ادامه خواهد داد. محققان تخمین می‌زنند که ذخایر این کاوشگر تا زمانی حدودا در سال 2025 ادامه خواهد داشت.
تلسکوپ ATA که در حال حاضر توسط SRI International منلو پارک اداره می‌شود، در ابتدا توسط موسسه جستجوی حیات فرازمینی (SETI) و آزمایشگاه نجوم رادیویی برکلی UC (RAL) توسعه داده شد.
این تسهیلات در ابتدا به لطف بیش از 30 میلیون دلار کمک مالی از سوی پاول آلن (بنیانگذار سابق مایکروسافت) پشتیبانی شد. بودجه اضافی بعداً توسط بنیانگذار کوالکام و دانشمند ارشد آن یعنی فرانکلین آنتونیو ارائه شد و راه را برای تکمیل آرایه‌ها هموار کرد.
این مرکز (واقع در رصدخانه رادیویی هات کریک) از 42 آنتن رادیویی مجزا به قطر 6 متر تشکیل شده است. این شبکه با تعداد زیاد آنتن با قطر کوچک سبب می‌شود تا همان منطقه جمع‌آوری را که آنتن‌های بشقاب بزرگ سنتی با هزینه کمتر پوشش می‌دهند، با حساسیت کمتر پوشش دهد.
محققان این کمبود حساسیت را با ترکیب سیگنال‌های جمع آوری شده از چندین تلسکوپ کوچک‌تر جبران می‌کنند. سیگنال وویجر 1 با استفاده از 20 عدد از 42 دیش موجود در آرایه آنتن‌ها شناسایی شد.
کاوشگرهای وویجر 1 و 2 که در سال 1977 برای جمع آوری و ارسال از فضای دور پرتاب شدند، محورهای برنامه کاوشگر ناسا بودند. کاوشگرها برخی از بزرگترین سیارات منظومه شمسی را کاوش کردند و پروازهای موفقیت آمیزی از مشتری، زحل، اورانوس و نپتون و همچنین در مجموع 48 قمر مختلف انجام دادند.
هر یک از کاوشگرها با یک رکورد طلایی طراحی شده بودند تا اطلاعات مربوط به سیاره ما را به هر موجود فرازمینی “خوش شانس” که موفق به یافتن آن‌ها می‌شد، ارسال کند. محتویات این کاوشگرها شامل 115 تصویر ضبط شده به صورت آنالوگ، صداهای طبیعت و تمدن ما، موسیقی و احوالپرسی به 55 زبان مختلف گفتاری (از جمله فارسی) است.
اما اگر یک بیگانه چطور می‌تواند بدون صفحه گردان مخصوص این اطلاعات را بگیرد؟ نگران نباشید، یک راهنمای اطلاعاتی نیز همراه این رکوردها ارائه شده است که برای آموزش نحوه پخش رکورد و نحوه کدگذاری اطلاعات مبتنی بر عدد باینری طراحی شده است.
توسط 
توسط 
توسط 
دیدگاهتان را بنویسید