ایده «عینک هوشمند» جدید نیست، اما در سال‌های اخیر این مفهوم واقعاً جلو افتاده است. اگر کسی Google Glass را که بیش از یک دهه قبل معرفی شد به خاطر بیاورد، دقیقاً متوجه این موضوع می‌شود. در این مطلب، نکاتی که باید قبل از خرید عینک هوشمند بدانید را با شما به اشتراک می‌گذاریم.
در ابتدا این صنعت با وعده‌هایی بیشتر از کاربری عملی آغاز شد. سخت‌افزار نسل اول عینک‌های هوشمند ناتمام به‌نظر می‌رسید، قابلیت‌ها محدود بودند و اغلب مردم تمایل نداشتند وسیله‌ای را بپوشند که ظاهر آن شبیه تجهیزات یک خلبان آزمایشی بود. پس از آن، این دسته از محصولات برای سال‌ها در سکوت کامل باقی ماند.
اما در چند سال اخیر، شرایط آرام و بی‌سروصدا تغییر کرده است. تراشه‌های کوچک‌تر، دوربین‌های بهتر و نمایشگرهای کم‌مصرف‌تر باعث شده‌اند عینک هوشمند ظاهری شبیه یک عینک آفتابی معمولی داشته باشد و در عین حال امکانات هوشمند ارائه کند.
با وجود تمام این پیشرفت‌ها، خرید عینک هوشمند همچنان می‌تواند کار پیچیده‌ای باشد. هر شرکت نسخه‌ای متفاوت از اینکه این عینک‌ها باید چه باشند ارائه می‌دهد. برخی روی قابلیت‌های هوش مصنوعی تمرکز دارند، برخی می‌خواهند نقش یک دوربین پوشیدنی را ایفا کنند و برخی دیگر در واقع فقط نسخه‌ای از هدفون‌های بلوتوث هستند که شکل عینک دارند.
به همین دلیل، پیش از خرید یک مدل خاص، لازم است فرد بداند دقیقاً برای چه هدفی به عینک هوشمند نیاز دارد و چه معیارهایی واقعاً اهمیت دارند.
1. تعیین نوع عینک هوشمندی که واقعاً نیاز دارید
بهتر است از پایه شروع شود. حالا که بازار با انواع مختلف عینک هوشمند شلوغ شده، طبیعی است که ابتدا با مدل‌های موجود آشنا شوید.
2. عینک‌های هوشمند مخصوص صدا (Audio-only)
این مدل‌ها ظاهری شبیه عینک معمولی دارند، اما در دسته‌ها بلندگو تعبیه شده است. کاربری آنها بیشتر برای گوش‌دادن به موسیقی، پاسخ‌دادن به تماس‌ها یا استفاده هندزفری از دستیار صوتی است. این مدل‌ها نمایشگر یا دوربین ندارند.
این عینک‌ها سبک هستند، باتری طولانی‌تری دارند و معمولاً ارزان‌ترین گزینه محسوب می‌شوند. اما نباید انتظار داشت کاری فراتر از وظایف صوتی انجام دهند.
3. عینک‌های هوشمند مجهز به دوربین
این گروه شامل محصولاتی مثل عینک‌های ری‌بن متا می‌شود. آنها ظاهر طبیعی دارند، اما به یک یا دو دوربین کوچک برای ثبت عکس، فیلم‌برداری و حتی پخش زنده مجهز هستند. معمولاً از کنترل صوتی و بلندگوهای بازگوش (Open-ear) هم پشتیبانی می‌کنند.
این مدل‌ها برای تولید محتوای بدون دست، عکاسی هنگام سفر یا ثبت لحظه‌های روزمره بدون نیاز به بیرون‌آوردن گوشی بسیار کاربردی‌اند. با این حال، نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی را برمی‌انگیزند و ممکن است در همه مکان‌ها قابل‌استفاده نباشند.
4. عینک‌های هوشمند دارای نمایشگر
این مدل‌ها نزدیک‌ترین گزینه به «عینک هوشمند واقعی» به شمار می‌روند. در این عینک‌ها از پروژکتور کوچک یا نمایشگر microOLED استفاده می‌شود تا اعلان‌ها، مسیر‌یابی یا اطلاعات دیگر را داخل میدان دید نمایش دهند.
این نوع از نظر فنی چشمگیرترین هستند، اما باتری آنها بسیار محدود است. نمایشگر آنها کوچک بوده و بیشتر برای نگاه‌های کوتاه طراحی شده تا تعامل طولانی‌مدت.
پیش از آنکه فردی به مقایسه مشخصات برای خرید عینک هوشمند بپردازد، باید مشخص کند کدام دسته با نیازهای او هماهنگ است؛ زیرا خرید عینک مجهز به نمایشگر در حالی‌که تنها به کیفیت صدا نیاز بوده، منطقی نخواهد بود و بالعکس.
5. بررسی ظاهر و احساس طبیعی عینک
یکی از بزرگ‌ترین پیشرفت‌ها در این صنعت، طراحی است. نسل‌های اولیه عینک‌های هوشمند ضخیم، آزمایشی و بزرگ بودند و دسته‌های سنگینی داشتند.
اما اکنون شرایط کاملاً متفاوت شده است. بسیاری از مدل‌های جدید حتی لنز پولاریزه و طراحی‌های مدرن دارند و می‌توان آنها را بدون جلب توجه در مکان‌های عمومی پوشید. با این حال همچنان نکاتی وجود دارد که باید بررسی شوند.
6. وزن
وزنی بیش از محدوده 50–55 گرم ممکن است پس از حدود یک ساعت روی بینی و گوش‌ها فشار ایجاد کند. مدل‌هایی که نمایشگر دارند معمولاً از این محدوده عبور می‌کنند، بنابراین بهتر است سبک‌ترین مدلی انتخاب شود که همچنان امکانات موردنیاز را ارائه می‌دهد.
7. فرم و تناسب (Fit)
عینک هوشمند باید مانند یک عینک معمولی احساس شود. دسته‌های خیلی ضخیم، فریم سفت یا پخش نامتعادل وزن می‌تواند در استفاده روزانه ناراحتی ایجاد کند.
8. لنز طبی
اگر فردی از قبل عینک طبی دارد، باید بررسی کند آیا مدل انتخابی از لنزهای طبی پشتیبانی می‌کند یا خیر و اینکه آیا برند، نسخه رسمی لنز طبی ارائه می‌دهد. همه فریم‌ها توسط عینک‌ساز محلی قابل تنظیم نیستند.
9. عمر باتری
عمر باتری یکی از حوزه‌هایی است که پیشرفت آن کند بوده است. حتی بهترین عینک‌های هوشمند نیز اگر همه قابلیت‌ها فعال باشند به سختی یک روز کامل دوام می‌آورند.
مدل‌های صوتی معمولاً 4 تا 6 ساعت پخش مداوم ارائه می‌دهند. در مدل‌های مجهز به دوربین، عمر باتری بسیار وابسته به میزان استفاده است؛ اگر تعداد زیادی عکس یا ویدیو گرفته شود، باتری ممکن است ظرف کمتر از 1 ساعت تخلیه شود.
در مدل‌هایی که نمایشگر دارند، وضعیت بدتر است. پروژکتور انرژی بیشتری مصرف می‌کند و معمولاً این عینک‌ها تنها چند ساعت با نمایشگر فعال دوام می‌آورند.
10. کیفیت دوربین و ملاحظات حریم خصوصی
اگر عینک دارای دوربین باشد، نباید انتظار کیفیتی در حد گوشی‌های هوشمند داشت. حسگرها کوچک هستند و توان پردازشی محدود است.
مواردی که باید بررسی شوند:
- رزولوشن: رزولوشن 1080p رایج است و کیفیت بالاتر یک مزیت محسوب می‌شود.
- عملکرد در نور کم: اغلب مدل‌ها در محیط تاریک ضعف دارند.
- لرزش‌گیر: هنگام راه‌رفتن و فیلم‌برداری کمک می‌کند.
- ضبط صدا: برای ولاگ یا پخش زنده اهمیت دارد.
اما موضوع مهم‌تر مسئله حریم خصوصی است. نصب دوربین روی صورت با دردست‌داشتن گوشی قابل مقایسه نیست. برخی افراد احساس ناراحتی کرده و برخی مکان‌ها استفاده از آن را ممنوع می‌کنند.
برندها چراغ LED برای نشان‌دادن زمان ضبط اضافه کرده‌اند، اما همچنان مسئولیت رعایت اصول اجتماعی بر عهده کاربر است. اگر کسی با این قواعد اجتماعی راحت نیست، احتمالاً عینک مجهز به دوربین مناسب او نخواهد بود.
11. کیفیت نمایشگر (اگر عینک نمایشگر داشته باشد)
همه عینک‌های هوشمند نمایشگر ندارند، اما این قابلیت کم‌کم رایج‌تر می‌شود؛ نمونه آن Meta Ray-Ban Display است. پیش از خرید مدل‌های دارای نمایشگر باید چند نکته بررسی شود:
- روشنایی: آیا نمایشگر در محیط بیرون قابل‌مشاهده است؟
- میدان دید: میدان دید وسیع‌تر تجربه راحت‌تری ایجاد می‌کند.
- رنگی یا تک‌رنگ: نمایشگرهای ساده معمولاً تک‌رنگ هستند.
- وضوح: برخی نمایشگرها دانه‌دانه یا کم‌کیفیت به‌نظر می‌رسند.
نمایشگر عینک‌های هوشمند معمولاً برای مشاهده سریع اطلاعات مفید است و هنوز جایگزین گوشی‌های هوشمند نیست.
دیدگاهتان را بنویسید