پس از نزدیک به 20 سال تلاش نافرجام برای تاثیری در روند توسعه جهان پردازش، در نهایت اینتل سه شنبه گذشته بازنشستگی پردازنده های سری Itanium خود را اعلام کرد. در حالی که اینتل از سال 2004 تمرکز خود را بر روی معماری آشناتر x86 گذاشت، به توسعه خانواده Itanium به مدت حدودا 15 سال دیگر و تا سال 2019 ادامه داد. Itanium یکی از نتایج همکاری اینتل و HP در دهه 90 میلادی بود که از نظر کاربری، به مراتب وسیع‌تر از معماری‌های x86 و Arm امروزی بود. معماری IA-64 در آن زمان برای محاسبات 64 بیتی پیچیده طراحی شده بود و راه حل جایگزین برای بسیار از شرکت‌هایی بود که از آن استفاده می‌کردند.
پردازنده های سری Itanium بازنشسته شدند
این پروژه پس از مدت زمان کوتاهی Itanic لقب گرفت تا وقت و بودجه بیشتری برای آن صرف شود و نتایجی از به دست آید. در نهایت هدف Itanium به کمبود پشتیبانی از معماری قدیمی 32 بیتی و مشکلات کار کردن با آن و برنامه نویسی و نگهداری از نرم افزارها ختم شود. رویای ایجاد یک ISA جامع و قالب تا چندین سال بعد محقق نشد اما به لطف افزونه‌های AMD64 برای مجموعه دستورالعمل‌های x86 عملی شد. در آن زمان پت جلسینگر که هدایت گروه تجاری دیجیتال اینتل را بر عهده داشت و زمانی که معماری 64 بیتی و پردازش چند هسته‌ای به x86 اضافه شد، پردازنده Xeon اینتل بسیار ایده آل‌تر ظاهر شدند و حضور موفقی در بازار داشتند.
از آن زمان تاکنون، مجموعه دستور العمل x86 و x64 مورد اعتمادترین‌ها بوده‌اند و فقط توسط Arm به چالش کشیده شده‌اند و از لحاظ تعداد هسته و فرکانس هسته‌های پردازشی از Itanium پیشی گرفتند. با این حال اینتل به کار بر روی Itanium تا چندین سال دیگر ادامه داد. آخرین نسل از تراشه‌های این سری در سال 2017 معرفی شدند. این هفته آخرین تراشه تولیدی از این سری نیز عرضه شد و اینتل پرونده خانواده Itanium را بست.
توسط 
توسط 
توسط 
دیدگاهتان را بنویسید